Rewitalizacja obiektów postindustrialnych to jeden z celów europejskiej polityki kulturalnej. W ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską i Ministerstwo Kultury nowe życie zyskały poprzemysłowe obiekty na terenie krakowskiej Fabryki Schindlera.

 

W maju 2011 r. oficjalne otwarte zostało Muzeum Sztuki Nowoczesnej MOCAK, które na stałe wpisało się w życie kulturalne Krakowa. Przeszklenia imponującego budynku wykonane zostały ze szkła dostarczonego przez Saint-Gobain Building Glass Polska – partnerską firmę MOCAK-u.

 

 

2018 12 23 1

 


Muzy pod krakowskim dachem
Działalność Muzeum obejmuje szereg różnorodnych aktywności związanych z propagowaniem sztuki, we wszystkich jej aspektach. Malarstwo, rzeźba, literatura, muzyka, fotografia – MOCAK to miejsce styku przedstawicieli rozmaitych dziedzin kultury. Pod dachem Muzeum regularnie odbywają się wystawy, warsztaty, spotkania autorskie, duży nacisk kładziony jest również na aspekt edukacyjny.

 

Ideą, która przyświeca twórcom MOCAK-u jest upowszechnianie społeczeństwa otwartego na sztukę. Projekty edukacyjne mają na celu umożliwienie wszystkim zainteresowanym – niezależnie od wieku, miejsca zamieszkania, wykonywanego zawodu – kontakt ze światem sztuki i wypróbowanie własnych możliwości w twórczych działaniach.

Edukacyjną działalność Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie wspierają partnerzy instytucji: Saint-Gobain Building Glass Polska oraz Glassolutions.


Przestrzeń kreatywna
Budynek MOCAKu to triumf nowoczesnej myśli technologicznej – wykorzystane szkło nadaje bryle efektu lekkości i elegancji. Wiodącym elementem wizualnym obiektu jest przemysłowy dach szedowy, który stanowi pozostałość po halach fabrycznych. Przedłużony na konstrukcję nowego budynku nadaje całemu kompleksowi architektonicznej jedności.


Muzealne wnętrza chronione są przed promieniami słonecznymi dzięki zastosowaniu szkła fasadowego COOL-LITE SKN 174 II ze specjalną powłoką przeciwsłoneczną. Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz wypełnione jest szkłem, które sprawia, że przestrzeń ta jest jasna, przejrzysta i emanująca pozytywną energią.

 

Aranżacja przestrzeni ma znaczący wpływ na jej użytkowników – dobra proksemika wpływa na samopoczucie i kreatywność, co w miejscu takim jak MOCAK jest niezwykle istotne.


Szklana przestrzeń archiwalna
Pod koniec lutego nastąpiło oficjalne otwarcie Archiwum krakowskiego Muzeum Sztuki Współczesnej, w którym dostępnych jest obecnie osiem zbiorów problemowych, a także dokumentowana na bieżąco działalność MOCAK-u. Przestrzeń ta jest ogólnodostępna.

 

W Archiwum została ustawiona ścianka działowa ze szkła SGG DIAMANT, które dzięki mniejszej zawartości żelaza jest znacznie bardziej przejrzyste niż zwykłe szkło. Idealnie przezroczysta ścianka zapewnia naturalne światło we wnętrzu Archiwum.

 

Anna Kędzierska

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 

Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła 12/2018

 

 

 

 

 

Super Spacer® i wyższa matematyka estetyki
 
Cyfryzacja zmieniła architekturę. Powstają budynki i elewacje, które bez projektowania 3D i algorytmów
wspomaganych komputerowo nie byłyby możliwe do zrealizowania. Także elastyczny system ramek dystansowych
z pianki strukturalnej Super Spacer®, dzięki swojej kształtowalności, został wykorzystany w niektórych
z najbardziej eksponowanych, swobodnie ukształtowanych elewacjach szklanych ubiegłego dziesięciolecia.
 
 
— Jak bardzo dyskretnie nasza ramka Super Spacer kryje się w całościowym
konstrukcie elewacji szklanej, tak samo jest ona obecnie w wielu przypadkach
nie do zastąpienia — tłumaczy Joachim Stoss, Dyrektor Zarządzający firmy
Edgetech Europe GmbH z siedzibą w Heinsberg, miejscowości u bram Düsseldorfu.
— Odejście od kąta prostego oznacza, że elementy szklane w naturalnych
budynkach wykonane są wyłącznie jako unikaty. Tysiące indywidualnych
zespolonych szyb izolacyjnych dla jedynego obiektu z wielu powodów mogą
zostać zrealizowane wyłącznie z elastycznymi ramkami dystansowymi.
Upłynęło ponad 20 lat, odkąd w projekcie renomowanego obiektu do projektowania
zewnętrznej powłoki tytanowej Muzeum Guggenheima w Bilbao po
raz pierwszy zastosowano program CAD „CATIA”. Obecnie to oprogramowanie
(początkowo stworzone dla zastosowania w przemyśle lotniczym), jest nie do
zastąpienia także w architekturze elementów ze szkła.
— Dlatego można powiedzieć, że tak kompleksowe obiekty jak “The Opus“
projektowany przez Zahę Hadid, czy też znajdujące się jeszcze w budowie “
Museum of the Future“ w Dubaju, nie mogłyby zostać zrealizowane bez „cyfrowych
narzędzi projektowych” — wyjaśnia Johannes von Wenserski, prokurent
w firmie Edgetech Europe GmbH. — W Heinsberg wszyscy są dlatego szczególnie
dumni z tego, że przy tych projektach jesteśmy preferowaną opcją.
Podwójnie wygięte elewacje szklane na wieży Eiffla
Zaha Hadid, matematyczka z wykształcenia, wiedziała, jakie wymagania może stawiać
swoim projektowym koncepcjom. Również inni architekci, aby zrealizować złożone
kształty, korzystają dzisiaj w coraz większym stopniu ze wsparcia matematyków.
Także przy ostatniej, zakończonej w 2014 roku, renowacji wieży Eiffla ta – jeszcze względnie
młoda – dziedzina geometrii architektonicznej odgrywała pewną rolę. Jedno z istotnych
wymogów stawianych nowo kształtowanemu, pierwszemu z trzech tarasów widokowych
na wysokości 57,6 m brzmiało: stać się dla odwiedzających jeszcze bardziej
atrakcyjnym. Jako zwycięzca z konkursu architektonicznego wyłonił się projekt paryskiego
biura Moatti-Riviére.
Pomiędzy każdym z dwóch filarów zostały na nowo wzniesione pawilon
Gustawa Eiffla jak również pawilon Ferrié z muzeum oraz strefą informacyjną i serwisową.
Dla istniejącej już restauracji 58 Tour Eiffel dopasowano fasadę szklaną
do tej obu wspomnianych pawilonów. Szklane powierzchnie do wewnątrz i na
zewnątrz, szklana posadzka o powierzchni 130 m2, umożliwiająca spojrzenie na znajdujące
się poniżej Pola Marsowe i wysoka na 2,5 m, biegnąca wokół szklana balustrada,
nie są do polecenia dla osób z wyraźnym lękiem przed wysokością, zachwycają
jednak wszystkich pozostałych zwiedzających z maksymalnie transparentną widocznością
na wszystkie kierunki świata. Podwójnie wygięte szklane fasady pawilonów
podążają za kątem nachylenia filarów o 17o.
Osiem metrów wysoka i ponad 20 m szeroka, wklęśle i wypukle ukształtowana
szklana fasada, oczywiście, nie może zostać wykonana w całości. Dla modelowania poszczególnych
paneli powierzchnia swobodna musiała zostać rozłożona na pojedyncze,
zgodnie z zasadą dyskretyzacji, nie planarne części powierzchni, które naturalnie na
 
 
liniach połączeń nie mogły wykazywać żadnych wymiernych odchyleń. Podwójnie zakrzywione
elementy szklane zostały wykluczone ze względu na ich koszty. To dlatego
projektanci fasad RFR Paris zaangażowali zespół firmy Evolute GmbH pod przewodnictwem
profesora Helmuta Pottmanna, jednego z pionierów geometrii architektonicznej.
W wyniku wielomiesięcznej optymalizacji algorytmów obliczeniowych powstała
na końcu „mozaika” składająca się z pojedynczo cylindrycznie wygiętych, czworokątnych
szklanych elementów, które można było oszczędnie wytwarzać na nowoczesnych maszynach
do gięcia szkła.
Aby spełnić wymagania energetyczne wykonawca fasad, firma HEFI z Strasburga,
zadecydował się zastosować zespolone szyby izolacyjne z wygiętego szkła wysokiej jakości
włoskich specjalistów od gięcia, firmy SUNGLASS s.r.l., z ramkami dystansowymi
Super Spacer® TriSealTM Premium Plus. Aby na wieży Eiffla zapewnić wytrzymałość elewacji
na występującą tam charakterystykę wiatrów, dokonano symulacji oddziaływania
różnorodnych obciążeń klimatycznych na połączenia krawędzi i szyby korzystając
z metody elementów skończonych oraz sprawdzono przy użyciu skanera 3D dokładność
dopasowania szyb po zabudowie.
— Elastyczna ramka dystansowa dopasowuje się do każdego wygięcia szyby
— tłumaczy Christoph Rubel, specjalista w dziedzinie techniki w firmie Edgetech Europe
GmbH. — Redukuje ona napięcia na brzegach szyb spowodowane zmianami
temperatury i ciśnienia atmosferycznego. Poprzez to osiągnięta zostaje wyższa trwałość
i gazoszczelność, aniżeli w przypadku systemów łączenia krawędzi przy użyciu sztywnych
ramek dystansowych.
Wygięte okna tworzą kaligraficzne ornamenty
Budowane obecnie w Dubaju “Museum of the Future“ jest w oczach wielu ekspertów
najbardziej kompleksową budowlą na świecie. Po jego otwarciu w roku 2019 ma
ono być „ojczyzną” dla innowacyjności i wyobraźni, począwszy od nauki, poprzez medycynę
aż do architektury i kształtowania formy. Budynek ten w kształcie torusa z charakterystycznym
wycięciem w pośrodku został zaprojektowany przez Shaun Killa z biura
Killa Design. Za projekt wykonawczy odpowiedzialne jest BuroHappold, za konstrukcję
firma BAM International, a AFFAN Innovative Structures produkuje elewację ze stali
szlachetnej wzmocnionej włóknami, która przerywana jest tysiącami dokładnie wykonanych
zespolonych szyb izolacyjnych, nadającym jej wyjątkową kaligraficzną ornamentykę.
Według Shaun Killa „ojcem chrzestnym” tego projektu było feng shui. Ponieważ
to okrągłe kształty symbolizują w feng shui płodność ziemi, bezgraniczność nieba,
a pustka pomiędzy nimi to, co jeszcze nieznane, a więc naszą przyszłość. Znaki alfabetu
arabskiego przedstawiają cytaty Szejka Muhammad bin Raschid Al Maktum, władcy
Dubaju i założyciela muzeum.
— Ten trójwymiarowy kształt jest pod każdym względem wyzwaniem, jakiego
jeszcze nie było — tłumaczy Fernando Morante, dyrektor techniczny firmy
AFFAN. — Nawet wtedy, gdy ktoś planował ściany osłonowe przez dziesiątki lat,
przy takim projekcie, jak ten, zaczyna się od zera.
Począwszy od ochrony przeciwpożarowej nie istnieją żadne obowiązujące
normy i standardy, dlatego też AFFAN zaprojektował na powłokę specjalny, ultralekki
materiał kompozytowy, który z brawurą przeszedł wszystkie badania ochrony
przeciwpożarowej. Nie tylko w przypadku zaawansowanego technologicznie
materiału budowlanego, ale również przy pracochłonnej konstrukcji 3D wykonanej
z zastosowaniem systemu CATIA, przejęto zapożyczenia z branży lotniczej.
— W czasach przed cyfryzacją nie byłoby możliwym projektowanie tej spektakularnej
budowli — zapewnia Fernando Morante.
Około 7000 elementów zespolonych szyb izolacyjnych, każdy z nich indywidualnie
ukształtowany, zostanie osadzonych do zewnętrznej powłoki razem z około
36 000 m ramki dystansowej Edgetech Super Spacer® TriSealTM Premium Plus.
Fernando Morante mówi na podstawie własnego doświadczenia:
— Odkąd po raz pierwszy przed dziesięciu laty wstawiliśmy Super Spacer do
swobodnie ukształtowanych zespolonych szyb izolacyjnych w meczecie Sheikh
Zayed w Abu Dhabi, nie mieliśmy żadnych problemów z szybami. Dlatego też
w moim przekonaniu ramka dystansowa Super Spacer była od początku pewnym
faworytem przy realizacji “Museum of the Future“. Dzięki elastyczności materiału
możliwe jest dotarcie aż do granic tego, co jest technologicznie możliwym
do wykonania. Ze sztywnymi ramkami dystansowymi nie było by praktycznie
możliwym wykonanie tych perfekcyjnie uformowanych okien”, i dalej wyjaśnia:
— Zwłaszcza, że wymagania odnośnie jakości są nadzwyczaj wysokie – co nie
jest zadziwiającym dla budowli, która pod każdym względem ustali nowe wzorce.
O jednym jest pan Morante już dzisiaj przekonany: — Po otwarciu muzeum
w roku 2019 stanie się ono, jak żadna inna ikoniczna budowla, symbolem
dziedzictwa i wyobraźni Szejka Mohhameda. n
www.superspacer.com.
 
 
 
 
 
 
Pierwsza kondygnacja wieży Eiffla: podwójnie wygięte elewacje szklane zostały wykonane
z pojedynczo cylindrycznie wygiętych, czworokątnych, szklanych elementów
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.