Systemy wentylacyjne do odprowadzania dymu i ciepła (SHEVS – Smoke and Heat Enhaust Ventilation Systems) mają za zadanie wytworzenie warstwy powietrza wolnej od dymu, w pewnej przestrzeni powyżej podłogi.

 

Zapewnia to bezpieczną ewakuację i ratowanie ludzi przebywających w strefie zagrożenia. Dodatkowo ułatwia ochronę mienia – budynku wraz z wyposażeniem – i pozwala na zwalczanie pożaru we wczesnym stadium rozwoju.

 

Zgodnie z normą PN-EN 12101-1:2007 za kurtynę dymową uznaje się każdy rodzaj przegrody ograniczającej przemieszczanie rozprzestrzeniających się gorących gazów pożarowych przemieszanych z dymem. Kurtyny dymowe stosowane są często w systemach SHEVS i są wówczas ich kluczowym elementem.

 

W razie wybuchu pożaru kurtyny dymowe regulują przemieszczanie się dymu i gazów pożarowych w obrębie obiektu budowlanego. Systemy SHEVS obejmują również inne urządzenia, np. klapy i okna oddymiające wg PN-EN 12101-2 oraz wentylatory oddymiające wg PN-EN 12101-3.

 

COLT

Bez systemu odymiania - zadymienie rozprzestrzenia się po całym pomieszczeniu (rys. górny), zastosowanie kurtyn dymowych zapewnia oddymianie wydzielonych stref (rys. dolny) 

 

Kurtyny dymowe ważnym elementem systemu odprowadzania ciepła i dymu
W trakcie pożaru kurtyny dymowe powinny działać w sposób pełny i pewny. Gdy więc w odpowiednim czasie kurtyny nie znajdą się w pozycji pożarowej (kurtyny ruchome) albo zostały źle zaprojektowane lub zamontowane (np. gdy przecieki dymu na styku elementów kurtyn lub styku kurtyn z konstrukcją budynku przekraczają wartości dopuszczalne wg normy PN-EN 12101-1:2007), inne elementy systemu oddymiania nie będą w stanie działać prawidłowo.

 

Może to oznaczać, że nie zostanie utworzona strefa wolna od dymu, co może być przyczyną utrudnionej ewakuacji i wywołać zagrożenie życia ludzi.

 

Northern doors

 

Natomiast w odwrotnej sytuacji, gdy pozostałe elementy SHEVS nie zadziałają prawidłowo, kurtyny dymowe są w stanie w istotny sposób zatrzymać dym i gorące gazy w wydzielonych obszarach (opóźniając ich rozprzestrzenianie) i utworzyć kontrolowane drogi ich przepływu. Zapewnią tym samym wolne od dymu drogi ewakuacji ludzi z zagrożonych obszarów.

 

Dlatego ważne jest zaprojektowanie kurtyny dymowej odpowiednio do warunków panujących w danym obiekcie (temperatura podczas pożaru, intensywność jej wzrostu itp.) i określenie parametrów dotyczących temperatury, jaką powinien wytrzymać materiał kurtyny dymowej (klasa D czy DH) oraz czasu działania, w jakim dla danej temperatury kurtyna ma zachować szczelność dymową.

 

Northern doors

 

Funkcje kurtyn dymowych
Zadaniem kurtyn dymowych jest kontrolowanie i regulowanie przepływu dymu i gazów pożarowych w budynku dzięki zainstalowaniu w określonych miejscach odpowiednich barier.

 

Kurtyny dymowe są głównie stosowane do:
- tworzenia zbiorników dymu poprzez ograniczenie rozprzestrzeniania się dymu i gromadzenie go w określonym obszarze – wydzielenie zbiorników dymu;
- kierowanie dymu w określony obszar - kanalizowanie przepływu dymu;
- zapobieganie lub opóźnianie napływu dymu do innych stref lub pustek powietrznych (działają jako przegrody oddzielające przestrzeń korytarza, lokale sklepowe, schody ruchome, klatki schodowe lub szyb dźwigowy albo jako ekrany uszczelniające na granicach pustek powietrznych);

 

MERCOR

 

Funkcje ruchomych kurtyn dymowych, które są rozwijane ręcznie lub automatycznie z pozycji złożonej do pozycji pożarowej wówczas, gdy wysłany jest odpowiedni sygnał oraz kurtyn stałych, zainstalowanych na stałe w pożarowej pozycji działania,  są takie same.

 

Kurtyny ruchome zapewniają jedynie możliwość ich zwinięcia i schowania w czasie, gdy nie są potrzebne. Są wówczas prawie niewidoczne i nie zakłócają estetyki wnętrz w obiekcie.

 

Kurtyny dymowe pracują wiec jako:
- elementy wydzielające strefy dymowe,
- ekrany kierunkowe,
- ekrany na krawędziach pustej przestrzeni (np. w atriach),
- elementy powstrzymujące rozprzestrzenianie się dymu w pasażu, na klatkę schodową lub schody ruchome,
- elementy zatrzymujące dym w lokalu (np. sklepowym) przylegającym do pasażu – drogi ewakuacyjnej.

 

COLT

 

 

Stała kurtyna dymowa: kurtyna dymowa zainstalowana na trwale w pożarowej pozycji działania.

Ruchoma kurtyna dymowa: kurtyna dymowa, która przechodzi automatycznie z pozycji złożonej do pozycji pożarowej wówczas, gdy otrzyma odpowiedni sygnał.

Pożarowa pozycja działania: końcowe położenie urządzenia, np. kurtyny dymowej, określone przez projektanta urządzenia, które musi być osiągnięte i utrzymane w docelowych warunkach przewidywanego pożaru.

Czas odpowiedzi: czas potrzebny do przejścia ruchomej kurtyny dymowej do pozycji pożarowej od momentu aktywacji.

Szczelność ogniowa: zdolność kurtyny do utrzymania się w dobrym stanie, zgodnie z zamierzonym celem, bez przepuszczania istotnych ilości płomieni lub gorących gazów na stronę nienagrzewaną.

Ekran oddzielający: kurtyna dymowa zainstalowana poniżej balkonu lub wystającego daszku w celu ukierunkowania przepływu dymu i gorących gazów z przestrzeni pomieszczenia do krawędzi rozpływu.

Krawędź rozpływu: krawędź sufitu, poniżej której przepływa dym i która przylega do pustki powietrznej (np. krawędź balkonu lub daszku lub górna krawędź okna, którym dym wydostaje się z pomieszczenia).

Ekran na granicy pustki powietrznej: kurtyna dymowa podwieszona poniżej krawędzi balkonu lub wystającego daszku; ekrany na granicy pustki powietrznej mogą być albo używane do stworzenia zbiornika dymu poniżej balkonu lub daszku, albo do ograniczenia długości krawędzi rozpływu w celu utworzenia bardziej zwartego pióropusza dymu.

Ekran uszczelniający pustkę powietrzną: kurtyna dymowa montowana na szerokości pustki powietrznej w celu utworzenia zbiornika dymu poniżej kurtyny dymowej.

Zbiornik dymu: obszar wewnątrz budynku, ograniczony bądź oddzielony kurtynami dymowymi lub elementami konstrukcji w celu utrzymania wyporu termicznego warstwy dymu w przypadku wybuchu pożaru – aby dym nie ulegał ostudzeniu i nie opadał na dół.

 

 

 

  

 

MERCOR

 

Rodzaje kurtyn dymowych
Wyróżniamy następujące rodzaje kurtyn dymowych:
statyczne (stałe) – określane jako SSB (static smoke barriers), zainstalowane na stałe w pożarowej pozycji działania (elementy konstrukcyjne budynków mogą być wykorzystywane jako kurtyny dymowe statyczne i uzupełniane lub zastępowane przez inne stałe lub ruchome kurtyny dymowe, ale muszą spełniać wymagania normy PN-EN 12101-1);
ruchome (aktywne) – określane jako ASB (active smoke barriers), przechodzące automatycznie z pozycji zrolowanej (złożonej) do pozycji rozwiniętej (pożarowej pozycji działania) z chwilą otrzymania odpowiedniego sygnału.

 

MERCOR

 

 

Kurtyny dymowe ruchome dzielą się dodatkowo na:

opadające w razie alarmu (np. sygnału wyzwalającego) lub awarii instalacji elektrycznej (np. w wyniku pożaru) w sposób kontrolowany do pożarowej pozycji działania – nie niżej jednak, niż na wysokość 2,5 m powyżej poziomu wykończonej podłogi, przy czym w jakimkolwiek położeniu nie zagrażają użytkownikom.

Są to kurtyny:
typu ASB 1 – niewymagające żadnego źródła energii do przejścia w pozycję rozwiniętą (np. kurtyny grawitacyjne) oraz
typu ASB 2 – wymagające zużywalnego źródła energii do przejścia lub pozostania w pozycji rozwiniętej;

opadające w razie alarmu w sposób kontrolowany do pożarowej pozycji działania – bez ograniczeń wysokości rozwinięcia (umieszczenia dolnej krawędzi kurtyny).

 

Są to kurtyny:
typu ASB 3 – niewymagające żadnego dodatkowego źródła energii do przejścia w pozycję rozwiniętą oraz typu ASB 4 – wymagające źródła energii do przejścia lub pozostania w pozycji rozwiniętej.

 

Kurtyny dymowe typu ASB 1 oraz ASB 3 mają funkcję „bezpieczne w razie awarii” i zawsze zamkną chroniony przekrój. Nie wymagają stosowania ognioodpornych kabli i systemów kablowych.

 

W przypadku montowania kurtyn dymowych w celu ochrony życia (np. w obiektach publicznych, centrach handlowych) wskazane jest stosowanie kurtyn typu ASB 1 lub ASB 3.

 

Kurtyny dymowe ASB 2 i ASB 4 nie mają funkcji „bezpieczne w razie awarii” – wymagają więc źródła zasilania do opuszczenia i doprowadzenia energii ognioodpornymi kablami lub systemami kablowymi.

 

MERCOR

 

Typowymi materiałami, elastycznymi lub sztywnymi, stosowanymi do stałych kurtyn dymowych są tkaniny z włókien szklanych, tafle szklane, blachy metalowe, płyty ognioochronne, wełna mineralna lub wszelkie inne nieprzepuszczalne materiały mogące zatrzymać dym w wymaganej w projekcie temperaturze.

 

Typowe przykłady ruchomych kurtyn dymowych to kurtyny rolowane, harmonijkowe, składane, uchylne lub przesuwne, wykonane z materiałów podobnych jak stałe kurtyny dymowe.

 

Wg normy za produkt ASB uważa się kurtynę dymową wraz napędem i bezpośrednim wyposażeniem sterującym – nie obejmuje ono zewnętrznych sterowników np. ręcznego przycisku pożarowego.

 

 

MERCOR

 

Wymagania
Wszystkie rodzaje kurtyn dymowych bezwzględnie powinny spełniać równocześnie trzy następujące wymagania określone w normie PN-EN 12101-1:
- szczelności dymowej,
- szczelności ogniowej,
- niezawodności i trwałości.

 

THERMAX

 

Szczelność dymowa to utrzymywanie przecieków dymu na możliwie niskim poziomie, aby uzyskać zdolność gromadzenia dymu. Norma PN-EN 12101-1 precyzyjnie określa to kryterium.

 

Kurtyna powinna być wykonana z materiałów zdolnych ograniczać przenikanie dymu czyli zapewniających odpowiednią, określoną w normie, szczelność dymową. Maksymalny poziom przecieku dymu nie może być większy od 25 m3/h/m2, przy ciśnieniu 25 Pa w temperaturze otoczenia lub 200oC .

 

Materiał, który może zmieniać swoje właściwości pod wpływem działania podwyższonej temperatury sprawdzany jest wg procedur określonych w normie PN-EN 1634-3. Materiał podczas badań nie powinien ulec całkowitemu zniszczeniu. Będzie to gwarancją, że kurtyna nie ulegnie zawaleniu w trakcie pożaru, co jest szczególnie ważne przy montażu w miejscach, gdzie odpadające fragmenty mogą stanowić istotne zagrożenie dla użytkowników (np. gdy przewidywana droga ewakuacji ludzi prowadzi pod kurtynami dymowymi) i że w strukturze kurtyny nie powstaną zbyt duże szczeliny. Wymagane jest również aby przynajmniej przez pierwsze 10 minut nie wystąpił efekt płonących kropli lub cząstek.

 

 

SAINT-GOBAIN

 

Norma zaleca również aby tzw. wolna powierzchnia czyli łączna powierzchnia otworów i szczelin wokół obwodu kurtyny dymowej były mniejsze od dopuszczalnych. Szczeliny te mogą wynikać ze względów technicznych na styku konstrukcji budynku z kurtyną, czy z samej budowy napędu kurtyny (określa je producent kurtyny), jak również z tzw. odchylenia czyli przesunięcia części kurtyny dymowej (szczególnie wykonanej materiału elastycznego) poddanej działaniu sił wyporu gorącego dymu, ruchu powietrza lub różnicy ciśnienia powietrza.

 

Odchylenie kurtyny może zwiększyć szczeliny wzdłuż krawędzi i zmniejszyć efektywną głębokość zbiornika dymu. Powinno to być uwzględnione w projekcie systemu oddymiania.

 

W normie na rysunkach pokazano możliwe szczeliny działającej kurtyny ruchomej typu rozwijanego. Aby zapobiec przeciekom dymu, kurtyny dymowe, które nie wymagają tolerancji funkcjonalnych, powinny mieć wszystkie szczeliny uszczelnione.

 

Ruchome kurtyny dymowe powinny zachodzić na siebie i być połączone ze sobą (np. na dolnej krawędzi). Często, ze względów funkcjonalnych, mogą być wymagane szczeliny między kurtyna a obiektem budowlanym oraz w przypadku kurtyn ustawionych pod kątem i sąsiadujących ze sobą.

 

Zaleca się wówczas aby każda szczelina nie przekroczyła wartości:
- 20 mm dla kurtyn przemieszczających się na odległość do 2 m włącznie
- 40 mm dla kurtyn przemieszczających się na odległość od 2 do 6 m włącznie
- 60 mm dla kurtyn przemieszczających się na odległość powyżej 6 m.

 

Konstrukcja kurtyny dymowej ma istotny wpływ na wartości przecieku dymu przez płaszczyznę ochronną, którą tworzy. Na zwiększone przecieki dymu narażone są szczególnie tekstylne kurtyny ruchome. Podczas gdy tekstylne kurtyny stałe stanowią zwykle jednorodną przegrodę bez podziałów (z możliwością naprężenia płaszcza kurtyny co zwiększa ich odporność na odkształcenia) to, z przyczyn technicznych, kurtyny dymowe ruchome są dostępne w maksymalnej szerokości do 50 m.

 

Często więc dany produkt nie jest w stanie stworzyć przegrody o wymaganej szerokości bez podziałów i stosowane są łączenia. Najczęściej są to rozwiązania typu „kaseta nawojowa jedna obok drugiej” lub „jedna nad drugą”. Każdy taki podział wprowadza dodatkowe przecieki dymu. Na całej długości rozwinięcia (wysokości kurtyny) płaszcze sąsiednich kurtyn nie są połączone ze sobą, a jedynie tworzą luźną zakładkę.

 

Jedynym elementem zespalającym jest wspólna dla obu kurtyn dolna listwa końcowa. W warunkach pożarowych i występowania związanych z nimi dużych różnic ciśnień, na całej szerokości chronionych przekrojów łączenia takie stają się źródłem dużych przecieków dymu.

Norma PN-EN 12101-1 dopuszcza stosowanie kurtyn łączonych, określając maksymalne wartości rozbieżności płaszczy i sposoby obliczeń przecieków dymu w różnych rozwiązaniach konstrukcyjnych.

 

Wartość dodatkowych przecieków dymu powinna być jednak uwzględniona w obliczeniach systemu oddymiania i symulacjach będących podstawą tworzenia projektu. Często ruchome kurtyny przylegające do konstrukcji oferowane są wraz z prowadnicami bocznymi, co w znaczący sposób może zabezpieczyć przed powstawaniem nadmiernych szczelin.

 

AGC
 

Procedury badawcze szczelności ogniowej określone są w PN-EN 1634-1, natomiast parametry, jakimi powinna charakteryzować się kurtyna dymowa podczas badań określających spełnienie przez nią warunku szczelności ogniowej określono w normie PN-EN 12101-1.

 

Zgodnie z tą normą kurtyny dymowe równocześnie ze szczelnością dymową powinny zachować szczelność ogniową przez określony czas. Norma wyróżnia dwie podstawowe klasyfikacje: D i DH.

 

W klasyfikacji D wyróżnia się klasy: D 30, D 60, D 90, D 120 oraz DA. Oznaczenie D informuje, że badanie szczelności ogniowej odbywało się przy stałej temperaturze nagrzewania 600oC, a cyfry 30, 60, 90, 120 oznaczają czas badania (w min), w trakcie którego kurtyna zapewniała zachowanie wymagań w zakresie szczelności ogniowej. W klasie DA podaje się rzeczywisty czas badania powyżej 120 minut.

 

W klasyfikacji DH wyróżnia się klasy: DH 30, DH 60, DH 90, DH 120 oraz DHA. Oznaczenie DH informuje, że badanie szczelności ogniowej odbywało się przy dynamicznie rosnącej temperaturze nagrzewania wg standardowej krzywej nagrzewania określonej w PN-EN 1363-1, a cyfry 30, 60, 90, 120 oznaczają czas badania (w min), w trakcie którego kurtyna zapewniała zachowanie wymagań w zakresie szczelności ogniowej. W klasie DHA podaje się rzeczywisty czas badania powyżej 120 minut, co spełnia wszystkie wymagania klasy DH.

 

Krzywa standardowa jest też określana wzorem:

T = 345 log (8t + 1) + 20,

gdzie T – temperatura [oC], t – czas [min];

 

W odniesieniu do niezawodności i trwałości, producent powinien zapewnić weryfikację materiałów zastosowanych do produkcji kurtyn dymowych pod kątem przydatności użytkowej do przewidywanego przeznaczenia.

 

Oprócz opisanych powyżej ocen szczelności ogniowej i perforacji oraz oceny szczelin, powinny być również określone: obciążenia niszczące, wytrzymałość na rozdarcie, wytrzymałość na zginanie itp.

 

W przypadku ruchomej kurtyny dymowej dochodzi jeszcze badanie niezawodności działania i czasu odpowiedzi kurtyny dymowej czyli czasu potrzebnego do przejścia od momentu aktywacji do pozycji pożarowej. W tych testach badaniu należy poddać kurtynę dymową wraz z przewidywanym systemem sterowania.

 

System kontrolny powinien spełniać wymagania prPN-EN 1363-9. Egzemplarz próbny kurtyny dymowej powinien być poddany 1000 pełnym cyklom pracy przy użyciu głównego źródła zasilania. Cykl pracy jest określony jako przemieszczenie kurtyny dymowej z pozycji całkowicie złożonej do pozycji pożarowej i z powrotem.

 

Jeżeli kurtyna dymowa korzysta z awaryjnego źródła zasilania (np. siły ciężkości, akumulatora, generatora, zbiornika ze sprężonym powietrzem) do jakiejkolwiek swojej funkcji, to po 1000 cykli badań należy wykonać 50 pełnych cykli z użyciem awaryjnego źródła zasilania. W badaniach powinien być również sprawdzony czas odpowiedzi kurtyny dymowej.

 

Kurtyny dymowe ASB1 i ASB2 powinny zacząć się przemieszczać natychmiast po aktywacji lub wykryciu jakiejkolwiek awarii i przejść do pozycji pracy w zakresie prędkości od 0,06 m/s do 0,30 m/s.

 

Kurtyny dymowe ASB3 i ASB4, które mogą być umieszczone w obiektach budowlanych w obszarach krytycznych (tj. na drogach ewakuacyjnych, w pobliżu wejść lub wyjść z dźwigów, klatek schodowych) powinny mieć zakres prędkości od 0,06 m/s do 0,15 m/s. Zaleca się podjęcie środków ostrożności w celu zapewnienia, że opadające kurtyny w takich obszarach nie spowodują zranień, paniki lub zamieszania, np. zastosowanie ostrzeżeń wizualnych lub dźwiękowych oraz wolniejsze, stopniowe opadanie kurtyn.

 

VOLMAR
 

Charakterystyka kurtyny dymowej z tkaniny niepalnej
- mały ciężar (poniżej 1 kg na 1 m2 kurtyny) - nie ma potrzeby wykonywania dodatkowych obliczeń wytrzymałościowych konstrukcji dachowej,
- możliwość wcześniejszego przygotowania całej kurtyny dymowej z odwzorowaniem kształtów przechodzących przez nią przegród konstrukcyjnych i instalacyjnych,
- czysty, szybki i sprawny montaż – 1 do 2-ch dni roboczych na jedną strefę oddymiania,
- brak prac wykończeniowych po montażu kurtyny – podstawowy kolor tkaniny szklanej to biały – kurtyna nie zaciemnia pomieszczenia i nie ulega korozji,
- możliwość szybkiego demontażu i ponownego montażu kurtyny dymowej, np. przy pracach konserwacyjnych lub wymianie czy przestawianiu regałów,
- niskie koszty realizacji,
- estetyczny wygląd. 

 

THERMAX

 

Kurtyna tekstylna stała
Stała tekstylna kurtyna dymowa przeznaczona jest do ograniczania rozpływu dymu w przestrzeni podsufitowej lub pod dachem w obiektach wielkopowierzchniowych, jak hale przemysłowe, produkcyjne, targowo-wystawiennicze, handlowe oraz duże magazyny.

 

Stała tekstylna kurtyna dymowa składa się z tkaniny, wykonanej z niepalnego włókna szklanego powlekanego poliuretanem lub silikonem i może osiągnąć wysokie klasy D i DH.

 

Kurtyna obciążona jest zwykle grubościenną stalową rurą wsuwaną w przygotowany w kurtynie rękaw. Zapewnia ona odpowiedni naciąg kurtyny i estetyczny wygląd. Barwa tkaniny jest standardowo srebrnoszara, ale możliwe jest też barwienie na inny, dowolny kolor. Możliwe są też nadruki zestrojone z aranżacją wnętrza.

 

Jej zalety to: estetyczny wygląd, bardzo mały ciężar w porównaniu do innych rozwiązań, szybki i czysty montaż, możliwe bezinwazyjne mocowanie, instalowanie nawet w obiektach już użytkowanych, łatwa realizacja przejść instalacyjnych, kablowych itp. zarówno w trakcie, jak i po montażu kurtyny, możliwość naniesienia napisów i piktogramów informacyjnych lub reklamowych.

 

Kurtyna tekstylna ruchoma
Znajduje zastosowanie w obiektach komercyjnych, budynkach przemysłowych oraz na lotniskach, a więc wszędzie tam, gdzie z przyczyn architektonicznych, logistycznych lub technicznych zastosowanie stałych kurtyn dymowych jest niemożliwe i gdzie istotne jest zapewnienie dużej otwartej przestrzeni.

 

Najczęściej oferowane są dwa rodzaje kurtyn aktywnych – wersja grawitacyjna, która w razie alarmu pożarowego na skutek zwolnienia elektrotrzymacza, samoczynnie rozwija się z wału, opadając pod ciężarem listwy obciążającej do założonego poziomu ponad posadzką – pozycji pożarowej („Fail-Safe”) jak i wersja z silnikiem rurowym opuszczającym kurtynę. Obie wersje mają hamulec zabezpieczający przed zbyt gwałtownym opuszczaniem kurtyny.

 

Dostępne systemy kurtyn dymowych pozwalają na łączenie poszczególnych odcinków kurtyn pod dowolnym kątem, z zachowaniem maksymalnej szczelności. Kurtyny mogą być podłączone do sytemu alarmowania pożarowego budynku, w którym są zainstalowane lub być również wyposażone we własny system wykrywania pożaru (np. czujników dymu).

 

Kurtyny są przebadane zgodnie z normą PN EN-12101-1 i mają klasy nawet DH 120.

 

Dostępne są dwie wersje położenia sąsiednich zespołów wałów napędowych koniecznych w przypadku długich konstrukcji:
- na różnych wysokościach, jeden nad drugim w wąskiej (ale wysokiej) obudowie, znajdują zastosowanie w szczególności w miejscach, gdzie dostępne są jedynie wąskie przestrzenie zabudowy.
- na jednej wysokości, jeden obok drugiego w niskiej (ale szerokiej) obudowie, rozwiązanie odpowiednie dla warunków montażowych o niedużej wysokości.

 

Łączenie kurtyn z odcinków pozwala uzyskać kurtynę o dowolnej długości, łączniki systemowe pozwalają łączyć odcinki kurtyn usytuowanych pod różnymi kątami (także styki narożnikowe i typu „T”), z zachowaniem szczelności w narożnikach.

 

Obudowy i listwy maskujące mogą być pomalowane na dowolny kolor z palety RAL, tak więc kurtyna po złożeniu jest prawie niewidoczna.

 

Aluminiowa listwa zamykająca (maskująca) wraz ze stalowymi elementami obciążającymi kurtynę, przymocowanymi w dolnej jej części, spełnia następujące funkcje:
- pozwala na kontrolowany opad kurtyny,
- stabilizuje kurtynę przy ruchach powietrza (funkcja zabezpieczająca),
- stanowi estetyczne wykończenie urządzenia (listwa zamykająca).

MERCOR

 

Kurtyna stała stalowa
Są to kurtyny do zawieszenia w przestrzeni poddachowej (podstropowej) i wykonane zwykle z blachy trapezowej. Blacha trapezowa jest zawieszona poprzez elementy mocujące, przebiegające wzdłuż górnej krawędzi blachy. Jako elementy mocujące stosowane są kształtowniki z blachy stalowej ocynkowanej.

 

Kształt elementu mocującego należy dopasować do kształtu i położenia powierzchni mocowania, najczęściej są to kątowniki lub zetowniki. Elementy mocowane są przy pomocy łączników stalowych (śruby maszynowe, kołki, kotwy) do elementów stałych budynku (np. nadproża, ściany, stalowe elementy konstrukcji). Panele blachy trapezowej łączone są ze sobą przy pomocy nitów stalowych zrywalnych. Kurtyna jest łączona z pionowych arkuszy w celu uzyskania właściwego rozmiaru. Może mieć kształt prostokąta lub trapezu.

 

AGC

AGC 

 

Kurtyna szklana stała
Kurtyny szklane wykonywane są ze szkła ognioodpornego sodowo-wapniowo-krzemianowego lub borokrzemianowego, poddanego specjalnej termicznej obróbce. Najczęściej wykonywane są z prostokątnych tafli szkła, ale dostępne są również tafle szkła giętego. Producent dostarcza kompletny system wraz z niezbędnymi elementami mocującymi.

 

Najczęściej są to delikatne łączniki do mocowania punktowego, wykonane ze stali kwasoodpornej lub stali zwykłej z powłoką galwaniczną – nie jest więc konieczny obwodowy system podparcia złożony kształtowników metalowych. System bezramowego mocowania punktowego daje poczucie lekkości optycznej i jest akceptowany przez architektów i projektantów wnętrz.

 

System może być instalowany do istniejącej konstrukcji, np. sufitu, bez większych zmian konstrukcyjnych czy estetycznych.

 

Najczęściej stosowane jest szkło bezbarwne, które jest prawie niewidoczne, ale może być również wykorzystywane szkło barwione lub zdobione metodą sitodruku. W zależności od wielkości tafli kurtyny wykonywane są ze szkła grubości 6 lub 10 mm.

 

 

SCHOTT

 

Kurtyny szklane mają zwykle klasę DH 30 (systemy bezramowe). Aby klasę tę osiągnąć, w czasie badań szkło jest podgrzewane w piecu zgodnie ze znormalizowaną krzywą temperaturową, osiągając po 30 minutach temperaturę ok. 840°C.

 

Szklane systemy ramowe mogą również osiągnąć klasę DH 60. W systemach mocowania punktowego kurtyn dymowych zamiast tradycyjnych przekładek poliamidowych stosuje bardziej odporne przekładki z trudnopalnego chloroprenu.

 

Odpowiednią szczelność dymową system uzyskuje poprzez łączenie poszczególnych tafli szyb za pomocą niemal niewidocznych spoin silikonowych (bez przeszkadzających słupków czy ram).

 

Tak jak inne kurtyny stałe nie wymaga szczegółowych przeglądów czy konserwacji koniecznych przy kurtynach ruchomych (aby mieć pewność że zadziałają w razie pożaru). Nie są też konieczne silniki czy doprowadzenie energii elektrycznej.

 

Kurtyny szklane są więc prawie niewidoczne, jak kurtyny ruchome i prawie bezobsługowe, jak inne kurtyny stałe.

 

AGC

 

 

 

SAINT-GOBAIN

 

SAINT-GOBAIN

SAINT-GOBAIN 

 

Robert Sienkiewicz

 

Literatura
- PN-EN 12101-1: 2007 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Część 1: Wymagania techniczne dotyczące kurtyn dymowych.
- PN-EN 12101-2:2005 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Część 2: Wymagania techniczne dotyczące klap dymowych.
- PN-EN 12101-3:2004/AC:2005 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła. Część 3: Wymagania techniczne dotyczące wentylatorów oddymiających.
- prPN-EN 12101-4 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 4: Wymagania techniczne dotyczące składowych systemów odprowadzania dymu i ciepła.
- prPN-EN 12101-5 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 5: Metody obliczeniowe systemów odprowadzania dymu i ciepła.
- prPN-EN 12101-6: 2007 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 6: Wymagania techniczne dotyczące systemów ciśnieniowych. Zestawy urządzeń.
- prPN-EN 12101-7 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 7: Wymagania techniczne dotyczące przewodów oddymiających.
- prPN-EN 12101-8 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 8: Wymagania techniczne dotyczące klap pożarowych.
prPN-EN 12101-9 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 9: Wymagania techniczne dotyczące sterowania systemami odprowadzania dymu i ciepła.
- PN-EN 12101-10: 2007 Systemy kontroli rozprzestrzeniania dymu i ciepła; Część 10: Zasilanie energią.
- PN-EN 13501-3+A1:2009 Klasyfikacja ogniowa wyrobów budowlanych i elementów budynków. Część 3: Klasyfikacja na podstawie badań odporności ogniowej wyrobów i elementów stosowanych w instalacjach użytkowych w budynkach.
- PN-EN 1363-1:2001 Badania odporności ogniowej. Część 1. Wymagania ogólne.
- PN-EN 1634-3:2006 Badania odporności ogniowej zestawów drzwiowych i żaluzjowych; Część 3: Sprawdzanie dymoszczelności drzwi i żaluzji ognioodpornych przewodów wentylacyjnych i przeciwpożarowych klap odcinających
- Sienkiewicz Robert, Specjalność: oddymianie, „Świat Szkła” 4/2010
- Piekarski Andreas, Kurtyny dymowe, „Materiały Budowlane” 7/2007
- Materiały informacyjne firm: AGC, C3S, Colt, Coopers, Effertz, Mercor, Northern Doors, Saint-Gobain, Schott, Smoke Control, Thermax

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym  

 

patrz też:

 

Kurtyny dymowe – bezpieczeństwo którego nie widać , Świat Szkła - portal

Kurtyny dymowe , Robert Sienkiewicz,  Świat Szkła 3/2011 

Świetliki dachowe, okna fasadowe i kurtyny dymowe – a ochrona przed zadymieniem , Grzegorz Krajewski, Wojciech Węgrzyński, Świat Szkła 7-8/2015

Specjalność: oddymianie , Robert Sienkiewicz, Świat Szkła 4/2010

- Klapy dymowe ESCO NRWG , Grzegorz Sawicki ESCO, Świat Szkła 4/2010

- Wymagania dla okien oddymiających , Magdalena Mazur D+H, Świat Szkła 4/2010

- Certyfikowane okna oddymiające, Marcin Pielaszek Colt International, Świat Szkła 4/2010

- Okna oddymiające - skuteczność działania, Marta Grunwald BSH KLIMA, Świat Szkła 4/2010

- System oddymiający WRA 518 H/K 4, ROTO, Świat Szkła 4/2010

- Okna oddymiające FSP i FSJ, FAKRO, Świat Szkła 4/2010

Okna w oddymianiu grawitacyjnym, Tadeusz Michałowski, Świat Szkła 1/2010

- Nowoczesne rozwiązania przeciwpożarowe w obiektach, Magdalena Mazur D+H, Świat Szkła 6/2009

- Przekrycia dachowe i naświetla z tworzyw sztucznych , Andrzej Kolbrecki, Bartłomiej Papis, Kamil Perzyna, Świat Szkła 4/2009

- Bezpiecznie w czasie pożaru , Jan Kubalewski UNIMA-TECH, Świat Szkła 2/2009 

- Atria i pasaże handlowe a ochrona przeciwpożarowa. Część 2, Paweł Królikowski, Świat Szkła 10/2008

- Atria i pasaże handlowe a ochrona przeciwpożarowa. Część 1, Paweł Królikowski, Świat Szkła 9/2008

- Okno oddymiające Euro-SHEV wg nowej normy EN 12101-2, D+H, Świat Szkła 5/2008

- Okna żaluzjowe – idealna wentylacja i oddymianie, Tadeusz Michałowski, Świat Szkła 4/2008

- Właściwy kurs, ELERO, Świat Szkła 4/2008

- Automatyka do okien żaluzjowych, D+H, Świat Szkła 4/2008

- Zastosowanie świetlików dachowych i okien fasadowych jako urządzeń oddymiających, Piotr Głąbski, Świat Szkła 6/2007

- Doświetlanie, wentylacja i oddymianie, ALUCO, Świat Szkła 6/2007

- Świetlik wielofunkcyjny, Wojciech Jaroch ROBELIT, Świat Szkła 6/2007

- Systemy sterowania elementami elewacji obiektów, Jan Kubalewski UNIMA, Świat Szkła 6/2007

Parametry oddymiających okien fasadowych, D+H, Świat Szkła 6/2007

- Okno oddymiającew Euro-SHEV wg nowej normy EN 12101-2, Magdalena Mazur D+H, Świat Szkła 12/2006

- Klapy dymowe i świetliki dachowe, Piotr Kapuściński HEXADOME, Świat Szkła 12/2006

- Nowe reguły w ochronie przeciwpożarowej, Tadeusz Michałowski, Świat Szkła 11/2006

- Okno oddymiające FSP , M. Hajduga FAKRO, Świat Szkła 11/2006

- Okna lamelowe , Tadeusz Michałowski, Świat Szkła 1/2006  

- Wymagania stawiane urządzeniom do usuwania dymu oraz zapobiegającym zadymieniu, Paweł Królikowski, Świat Szkła 12/2005

- Mechanizm automatycznego otwierania świetlików dachowych i klap dymowych, Zbigniew Czajka, Świat Szkła 11/2005

- Systemy sterowania oddymianiem grawitacyjnym, Jan Kubalewski UNIMA, Świat Szkła 11/2005

Napędy systemów oddymiania i naturalnej wentylacji, Magdalena Mazur D+H, Świat Szkła 11/2005

 

 

inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne

 

więcej informacj: Świat Szkła 3/2011

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.