Rozporządzenie 305/2011 zamiast dyrektywy 89/106/EWG

 

Jeżeli nowelizacja ustawy o wyrobach budowlanych nie wejdzie w życie przed 1 lipca br., to producenci materiałów budowlanych nie będą mogli przeprowadzić ich oceny w Polsce i nie będą mogli wprowadzać swoich wyrobów rynek Unii Europejskiej. W nowelizacji tej bowiem mają być podane zasady wyznaczania Jednostek Oceny Technicznej (JOT), które zastąpią obecne jednostki aprobujące.

 

Producenci polscy będą musieli przeprowadzić ocenę techniczną swoich wyrobów w innym kraju członkowskim UE, ponieważ Polska, w przypadku braku nowelizacji ustawy, nie będzie miała żadnej upoważnionej jednostki do przeprowadzenia takich procedur wg nowych przepisów europejskich.

 

W marcu 2011 roku, czyli ponad dwa lata temu, decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady przyjęto Rozporządzenie 305 o wyrobach budowlanych (ang. Construction Production Regulation tzw. CPR) ustanawiające zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu i udostępniania na rynku wyrobów budowlanych – wyrobów objętych Europejskimi Normami Zharmonizowanymi hEN oraz takich, dla których wydano Europejska Ocenę Techniczną EOT (wprowadzanej w miejsce Europejskiej Aprobaty Technicznej ETA).

Rozporządzenie CPR zastępuje Dyrektywę Rady 89/106/EWG o wyrobach budowlanych (ang. Construction Products Directive tzw. CPD).

Rozporządzenie CPR w momencie wejścia w życie, co w pełni nastąpi z dniem 1 lipca 2013 roku, staje się prawem bezpośrednio obowiązującym we wszystkich krajach członkowskich UE – nie musi być wprowadzane do przepisów krajowych, jak to było w przypadku Dyrektywy CPD, a jedynie państwa członkowskie są zobowiązane do wyeliminowania przepisów z nim sprzecznych i uchwalić uzupełniające przepisy wykonawcze, np. dotyczące Jednostek Oceny Technicznej (JOT) z danego kraju.

 

Rozporządzenie CPR jest:

  • obligatoryjne – dla wyrobów objętych Zharmonizowanymi Europejskimi Normami hEN: producent obowiązkowo opracowuje deklarację właściwości użytkowych w oparciu o normę zharmonizowaną i wykonuje obowiązkowe oznakowanie CE;
  • fakultatywne – dla pozostałych wyrobów Rozporządzenie pozostawia swobodę działania państwom członkowskim; producent opracowuje deklarację właściwości użytkowych w oparciu o Europejską Ocenę Techniczną (EOT) i wykonuje oznakowanie CE – co umożliwia wprowadzenie do obrotu na terenie UE lub producent opracowuje deklarację właściwości użytkowych w oparciu o Krajową Ocenę Techniczną (KOT) i wykonuje oznakowanie Znakiem Budowlanym B – co umożliwia wprowadzenie do obrotu na terenie Polski.

 

Rozporządzenie CPR nie zezwala na korzystanie z krajowej ścieżki wprowadzania do obrotu wyrobów objętych Zharmonizowanymi Europejskimi Normami hEN – co było dozwolone (a według niektórych opinii nawet nadużywane) w starym systemie wg Dyrektywy CPD.

Producent zamiast Deklaracji zgodności ze specyfikacją techniczną (Europejską Normą Zharmonizowaną hEN lub Europejską Aprobatą Techniczną ETA) – w nowym systemie będzie wydawał Deklarację właściwości użytkowych – czyli informację o właściwościach użytkowych wyrobu, za którą producent ponosi pełną odpowiedzialność.

Po 1 lipca 2013 r. zamiast udzielanych obecnie Europejskich Aprobat Technicznych (ETA) będą wydawane Europejskie Oceny Techniczne (EOT), które je zastąpią. ETA będą obowiązywać (już jako forma EOT) do końca terminu ich ważności.

 

Nowością, z której chętnie skorzystają firmy eksportujące swoje wyroby, jest też zapis, że „wyrób budowlany, nieobjęty zakresem przedmiotowym zharmonizowanych przepisów technicznych, może być udostępniony na rynku krajowym, jeżeli został legalnie wprowadzony do obrotu w innym państwie członkowskim UE, a jego własności użytkowe umożliwiają spełnienie wymagań podstawowych przez obiekty budowlane” .

 

Ważne jest też zagwarantowanie by wyrobom towarzyszyły wiarygodne dane dotyczące właściwości użytkowych ponieważ „wraz z wyrobem budowlanym udostępnionym na rynku krajowym powinny być przekazane informacje o jego właściwościach użytkowych oznaczonych zgodnie z przepisami państwa, w którym wyrób został wprowadzony do obrotu”.

W ustawie o wyrobach budowlanych, zgodnie z wymaganiem Rozporządzenia CPR, zostanie wyznaczony punkt kontaktowy do spraw wyrobów budowlanych. Pod tą niepozorną nazwą kryje się instytucja, w której firmy krajowe i zagraniczne, w szczególności MŚP, mogły gromadzić wiarygodne i dokładne informacje na temat prawa obowiązującego w państwie członkowskim, w którym zamierzają wprowadzić do obrotu lub udostępnić na rynku swoje wyroby

 

Punkty kontaktowe, z mocy Rozporządzenia CPR, mają udzielać przejrzystych i łatwych do zrozumienia informacji o przepisach obowiązujących na terytorium tego państwa dotyczących:

  • przepisów technicznych dot. montażu lub instalowania określonego typu wyrobu,
  • przepisów wykonawczych mających zastosowanie do wbudowywania, montażu lub instalacji określonego typu wyrobu budowlanego,

 

Dzięki temu firmy powinny bezpłatnie poznać np. jakie poziomy własności użytkowych są zgodne z przepisami polskimi – podobne punkty kontaktowe są organizowane w innych państwach członkowskich UE.

Punkty kontaktowe ds. wyrobów budowlanych mogą również dostarczać podmiotom gospodarczym dodatkowe informacje lub spostrzeżenia – ale już za odpowiednią opłatą.

Przedstawiciele eksporterów wyrażają tez postulat, aby analogiczne instytucje z różnych krajów członkowskich wymieniały się informacjami. Przykładowo: by w punkcie kontaktowym w Polsce móc poznać, jakie poziomy własności użytkowych są wymagane w przepisach francuskich czy niemieckich, gdy firma zamierza eksportować na te rynki. W Polsce punkt kontaktowy ma zorganizować Główny Urząd Nadzoru Budowlanego GUNB.

Aby ograniczyć koszty wprowadzania wyrobów na rynek, szczególnie dla małych i średnich firm, nie obniżając poziomu bezpieczeństwa, wprowadzono możliwość stosowania procedur uproszczonych oceny właściwości użytkowych. Jest to możliwe, gdy wyroby wprowadzane przez te przedsiębiorstwa do obrotu nie budzą znaczących obaw z uwagi na bezpieczeństwo i spełniają mające do nich zastosowanie wymagania, niezależnie od pochodzenia tych wymagań.

 

Procedury uproszczone

  • przy określaniu typu wyrobu producent może zastąpić badanie typu lub obliczenie typu odpowiednią dokumentacją techniczną wtedy, gdy wyrób:
  • osiąga określony poziom lub klasę,
  • należy do klasy wyrobów już odpowiednio zbadanych (możliwość korzystania z badań innego producenta, po otrzymaniu jego zgody),
  • jest systemem składającym się z części, montowanych przez producenta już odpowiednio zbadanych;
  • przy określaniu typu wyrobu mikroprzedsiębiorca może zastąpić systemy 3 i 4 innymi metodami niż te zawarte w normach zharmonizowanych, tj. specjalną dokumentacją techniczną (wyrób jednostkowy, produkcja nieseryjna).

 

Wprowadzono też odstępstwa od obowiązku sporządzenia deklaracji właściwości użytkowych, w przypadku gdy wyroby produkowane są:

  • jednostkowo,
  • w nieseryjnym procesie produkcyjnym,
  • na specjalne zamówienie,
  • na terenie budowy,
  • w sposób tradycyjny, w nieprzemysłowym procesie produkcyjnym (np. renowacja obiektów zabytkowych).

 

K.Z.

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 

Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne

Więcej informacj: Świat Szkła 05/2013

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.