Szkło artystyczne w architekturze i projektowaniu wnętrz, Część 2

Układając tafle szkła w elektrycznych piecach możemy zmienić ich chłodny charakter i przygotować specjalnie ukształtowane elementy, wzbogacone o kolor i fakturę, mogące posłużyć do budowy w pełni rzeźbiarskich kompozycji (il. 22, 23).

Fot. 22. Sándor Erdei – Varoshaza, Solgotarjan, Węgry

 
 Fot. 23. Âgnes Kertészfi – Zászlók – Pécs, Węgry

Przy pomocy tego samego pieca, ale nieco innej technologii – topienia szkła w specjalnych gipsowych formach, a następnie szlifowania – powstały zadziwiające kolorem i budową bryły, które mogą stać się ozdobą każdego wnętrza. Wspomniana para artystów Stanislav Libensky-Jaroslava Brychtova stworzyli swój własny, rozpoznawalny styl windując swoje szklane obiekty na szczyty najwyższego uznania i technologicznej doskonałości (il. 24, 25, 26). Profesor Libensky pozostawił po sobie liczne grono uczniów, którzy, starając się odnaleźć swoją własną artystyczną tożsamość, podążają wytyczoną przez niego drogą.

 
 Fot. 24. Stanislav Libensky, Jaroslava Brychtová – Green Eye of the Piramid –
The Corning Museum of Glass, USA wys. 1.85 m, szer. 2.85 m
 
 Fot. 25. Stanislav Libensky, Jaroslava Brychtová –
 Arkus I – wys. 75 cm, szer. 98 cm
 
 Fot. 26. Stanislav Libensky, Jaroslava Brychtová –
  Table I – wys. 35 cm, szer. 68 cm

Kto miał okazję odwiedzić hutę szkła wie, ile magii zawartej jest w przygotowaniu masy szklanej i jej bezpośrednim kształtowaniu tuż przy piecu - „na gorąco” – gdy o kształcie i powodzeniu zamierzenia decydują sekundy. Wykonane tą metodą obiekty lub kompozycje, zbudowane z hutniczych elementów, są bardzo często przeznaczone do określonych wnętrz.

Ilu artystów tworzących w tej technice, tyle różnorodnych artystycznych propozycji, z których wybieram tylko kilka przykładów.

Jako pierwszy „guru” współczesnego szkła amerykańskiego Dale Chihuly, którego internetową stronę (www.chihuly.com) polecam każdemu, bo nie sposób opisać jego artystycznych zainteresowań i dokonań. Niech za przykład posłużą trzy prace: sześćdziesięcioelementowa kompozycja barwnych form –muszli, jedna z kolekcji ogromnych instalacji prezentowanych na licznych światowych pokazach (Włochy, Izrael, USA, Irlandia…) oraz tchnąca dalekowschodnim duchem kompozycja składająca się z kolosalnych, kolorowych szklanych kul prezentowana w salach Corning Museum of Glass (il. 27, 28, 29).
  
 Fot. 27. Dale Chihuly – Persian Sea Form Garden – wys. 1.8 m, szer. 3.5 m
 
 Fot. 28. Dale Chihuly – Fern Green Tower – wys. 3.35 m
 
 Fot. 29. Dale Chihuly – Niijima Floats – The Corning Museum of Glass, USA
 
Inny Amerykanin Steve Tobin wykreował gigantyczne kokony, które znalazły swoje miejsce do prezentacji nie tylko w sakralnych i prywatnych wnętrzach, ale także w jaskiniach, nawiązując tym do ich organicznego kształtu (il. 30, 31, 32).

  
 Fot. 30. Steve Tobin – The Cocoons/Ascension –
 Antwerpen installation – wys. 10 m
 
 Fot. 31. Steve Tobin – The Cocoons/Cocoons in Venice – wys. 3 m
 
 Fot. 32. Steve Tobin – The Cocoons/Cocooons in the cave – wys. 3 m

Jego kolega Michael Scheiner zbudował swoją 7-metrową instalację dla jednego z biur na Manhattanie z połączonych, klejonych na zimno elementów-rur, wykonanych techniką hutniczą (il. 33).

  
 Fot. 33. Michael Scheiner – Natural Progression – wys. 7 m, szer. 13.7 m

Inna artystka z USA Joey Kirkpatric proponuje nam, abyśmy znaleźli w swoich wnętrzach miejsce na jej gigantyczne owoce, wiernie naśladujące naturę (il. 34).

 
 Fot. 34. Joey Kirkpatrick, Flora Mace – Fruit – wys.60 cm

W Europie nie brak przykładów artystów, dla których gorące szkło jest najwłaściwszym tworzywem do kreacji szklanych kompozycji. Jeden z nestorów czeskiego szkła Rene Roubicek jest autorem kompozycji złożonej z 5 szklanych kolumn, które z powodzeniem mogą znaleźć się zarówno w przestrzeni otwartej, jak i we wnętrzu (il. 35).

 
 Fot. 35. Réne Roubiček – Don’t worry be happy – wys. 228 cm

Do weneckiej tradycji wydmuchiwania szkła nawiązuje w swych pracach, niestrudzony propagator szkła z Murano, Lino Tagliapietra. Uczestnicząc w prezentacjach i nauce zapomnianych technik szklarskich podróżuje po nieomal całym świecie, dając pokazy wysokiej klasy rzemiosła i propagując sztukę szkła wśród młodych artystów. Używając wspomnianej techniki buduje wieloelementowe kompozycje, podkreślające tradycję, piękno i kruchość szkła (il. 36).

 
 Fot. 36. Lino Tagliapietra – Metamauco – 120x200x60 cm

Do artystów korzystających z gorącej masy szklanej, ale formujących ją przez odlewanie do form gipsowych, metalowych, grafitowych czy piaskowych należą tacy artyści, jak:
. Szwed Bertil Vallien, którego gigantyczne łodzie i pozostałe, utrzymane w archaizującym stylu, kompozycje zdobią wiele prywatnych i publicznych wnętrz (il. 37, 38);

  
 Fot. 37. Bertil Vallien – Voyage of Janus –
 The Corning Museum of Glass, USA – dł. 4 m
 
 Fot. 38. Bertil Vallien – Heads – wys. 185 cm /z podstawą/

. Japonka Ruri Iwata budująca szklane obiekty z elementów, jakby żywcem przeniesionych z otaczającej nas technicznej infrastruktury czy architektury (il. 39);

  
 Fot. 39. Ruri Iwata – For Mother – The Corning Museum of Glass, USA

. Brytyjczyk Peter Layton, którego pasją stało się budowanie gigantycznych instalacji zdobiących współczesne transatlantyki, a którego realizację jednej z pierwszych wieloelementowych kompozycji – Piramidy – miałem okazję oglądać w czasie międzynarodowego sympozjum szkła w Nowym Borze (Czechy), w 1988 roku (il. 40);

 
 Fot. 40. Peter Layton – Piramid – 160x160x200 cm

. Amerykanin Howard Ben Tre, odlewający obiekty ze szkła dużej skali, łączone później z innymi materiałami, na przykład z patynowanym brązem (il. 41).

  
 Fot. 41. Howard Ben Tré - Bearing Figure with Alabastron

Prof. Kazimierz Pawlak
ASP Wrocław

Bibliografia:
. Susanne K. Frantz: Stanislav Libensky i Jaroslava Brychtová – A 40-year collaboration in glass. The Corning Museum of Glass 1994 (il. 1, 2, 3, 24, 25, 26)
. Chloe Zerwick: A short history of glass. Harry N. Abrams, Inc. 1990 (il. 4)
. Beáta Balgavá, Titus M. Eliëns: Thinking in glass. Václav Cigler and his school. Waanders Publishers, Zwolle i Gemeetemuseum, The Hague 2005 (il. 5, 6, 7)
. Kinga Veress: Glass in architecture. Hungarian Glass Art Society 2001 (il. 8, 9, 10, 11, 16, 22, 23, 54)
. Janne Norrie: All that glitters at the V and A. „New Glass” 3/94 (il. 12)
. Susanne K. Frantz: Seven Glass Sculptures. The Corning Museum of Glass 1993 (il. 13, 17, 29, 37, 39, 57)
. „3 Internationale Ausstellung Glasplastik und Garten”. Munster, Germany 2000 (il. 14)
. „New Glass Review 13”. The Corning Museum of Glass 1992. „New Glass” 2/92 (il. 15)
. Attilia Dorigato, Dan Klein: Venezia Aperto Vetro-Internatioonal New Glass. Arsenale Editrice 1996 (il. 18, 20, 36, 38, 41, 45, 48, 49)
. Helmut Ricke: New Glass in Europe/50 artists-50 concepts. Kunstmuseum Dusseldorf im Ehrenhof 1990 (il. 19, 21, 35)
. „Connections – The Borowsky Collection of Contemporary Glass” (il. 27)
. „The Corning Museum of Glass - Annual Raport 2000” – (il. 28)
. „Steve Tobin” – Carpie Diem Gallery, Paris Francja 1992 (il. 30, 31, 32)
. Susanne K. Frantz: Some of the best in recent glass. „New Glass Review 18”, The Corning Museum of Glass 1997 (il. 33)
. Pilchuck works. Pilchuck Glass School, Fall 1992 (il. 34, 44)
. „III Interglass Symposium” – Nov? Bor, Czechy 1988 (il. 40)
. Gerard Capazza: Galeria Capazza-art contemporain. 1989
. Christiana Schroeter: Metaphors in glass-the role of glass in contemporary arts. „New Glass” 2/96
. „A new century in European design” – Tokyo Metropolitan Teien Art Museum, Japonia 1994
. „The Corning Museum of Glass - Annual Raport 1994”
. „Středni Uměleckoprůmyslová Škola Sklárska – Kamenicky Šenov 1856-2002” – Antonin Langhamer 2002
. Verre and création. „Contemporary Glass Newsletter” nr 8/1997

 

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.