Wyroby szklane formowane z masy szklanej w wysokiej temperaturze i chłodzone do temperatury otoczenia przy normalnie stosowanych szybkościach, zawsze wykazują naprężenia termiczne, spowodowane odmiennymi warunkami stygnięcia warstw zewnętrznych i wewnętrznych. Obecność nadmiernych, a przede wszystkim, nierównomiernie rozmieszczonych naprężeń wpływa niekorzystnie na wytrzymałość mechaniczną i termiczną oraz właściwości fizykochemiczne szkła, zmniejszając znacznie wartość użytkową gotowych wyrobów i wywołują ich pękanie pod wpływem niewielkich nawet zmian temperatury.
W celu usunięcia naprężeń wyroby ze szkła poddawane są dodatkowo procesowi termicznemu, zwanemu odprężaniem. Procesem odwrotnym do odprężania jest hartowanie termiczne, stosowane głównie w przetwórstwie szkła płaskiego. Szkło hartowane, a wiec celowo równomiernie naprężane, odznacza się wysoką wytrzymałością mechaniczną i termiczną. W obu przypadkach istotne jest określenie wielkości, rodzaju i rozkładu naprężeń. Wielkie znaczenie praktyczne ma elastooptyczna metoda badania naprężeń, oparta na wykorzystaniu zjawiska wymuszonej dwójłomności.
Naprężenia w szkle
- Szczegóły
- Kategoria: Wydanie 12/2004