* Fotowoltaiczne systemy przeciwsłoneczne

Szczegóły: Kategoria: Wydanie 03//2011; Opublikowano: 06 marzec 2011

Szklane fasady od lat fascynują projektantów i inwestorów. Symbolizują nowoczesność, otwartość, powiązanie z naturą, tworzą estetyczne wrażenie lekkości i dematerializacji.

Transparentne konstrukcje mają szczególne znaczenie w odniesieniu do architektury energooszczędnej – przepuszczają promieniowanie słoneczne, które ogrzewa wnętrze budynku i doświetla je naturalnym światłem dziennym. Jest też druga strona medalu – zbyt dużo słońca to nadmierne zyski ciepła, odblaski i olśnienie. Zjawiska te niekorzystnie wpływają na parametry środowiska wewnątrz budynku i przyczyniają się do zwiększonej konsumpcji energii elektrycznej (na potrzeby wentylacji, chłodzenia, sztucznego oświetlenia).

Rozwiązaniem problemów związanych z fizyką budynku i komfortem jest odpowiednia ochrona przeciwsłoneczna.

Fot. 1. Opatentowany system okiennic BiPV, proj. Astrid Schneider. Prototyp okiennic zainstalowano na odnowionym neoklasycystycznym budynku Centrum Solarnego w niemieckim Wietow.

W ciemnozielonych ramach umieszczono moduły fotowoltaiczne z antracytowymi ogniwami polikrystalicznymi. Tylną warstwę szklanych laminatów PV tworzy zielone szkło.

Specjalny mechanizm składania okiennic z podwójną dźwignią umożliwia ruch paneli po półkolu w taki sposób, aby aktywna solarnie strona pozostawała zawsze od strony zewnętrznej [fot. www.solarintegration.de]

Budowa
Osiągnięcie równowagi między światłem a cieniem stanowi duże wyzwanie. Konwencjonalne osłony zacieniające często blokują dostęp światła naturalnego i ograniczają widoczność, nie zawsze zapobiegając przegrzewaniu wnętrza. W rezultacie w niewygodnych, niezdrowych dla użytkownika budynkach zużywa się ogromne ilości energii na potrzeby chłodzenia i sztucznego oświetlenia.

Dążenie do optymalizacji komfortu oraz wzrost świadomości proekologicznej wśród projektantów i inwestorów nadały impuls do tworzenia nowych rozwiązań. Środki ochrony przeciwsłonecznej nie muszą prowadzić do zwiększonego zużycia energii elektrycznej ani ograniczać dostępu światła naturalnego.

W nowoczesnych budynkach powoli odchodzi się także od inwestycji w kosztowne i energochłonne instalacje klimatyzacji (chłodzenia, wentylacji). Nowe, holistyczne podejście do projektowania fasad polega na tworzeniu wielofunkcyjnej powłoki, adaptacyjnej i interaktywnej, która wykorzystuje energię odnawialną, zapewnia oszczędność energii w porównaniu do tradycyjnych technologii i jednocześnie utrzymuje odpowiednie warunki komfortu we wnętrzu.

Fot. 2. Fabryka Isofotón, Malaga. Nieruchome, horyzontalne ekrany zacieniające tworzą zadaszenie nad centralnym pasem transparentnego szkła ściany kurtynowej. Specjalnie zaprojektowane bezramowe laminaty PV typu szkło-folia, częściowo transparentne i opalizujące, zamocowano poprzez system zacisków i konsoli [fot. www.isofoton.es]

Innowacyjnym rozwiązaniem dla nowoczesnej, szklanej architektury są fotowoltaiczne systemy przeciwsłoneczne.

Silnie rozwijana w ostatnich latach technologia BiPV (ang. Building Integrated Photovoltaics) pozwala na integrację ogniw/modułów solarnych z komponentami fasady. Rezultatem są wielofunkcyjne struktury, które jednocześnie generują czystą energię elektryczną i pozytywnie wpływają na parametry komfortu oraz efektywność energetyczną budynku.

Bezpośrednia, trwała integracja ogniw solarnych z konwencjonalnymi materiałami budowlanymi, takimi jak szkło, metal, tworzywa sztuczne a nawet tkaniny, umożliwia efektywne wykorzystanie technologii fotowoltaicznej w budowie osłon przeciwsłonecznych.

Fot. 3. CIEMAT, Madryt. Osłony przeciwsłoneczne nad oknami budynku wykonano z modułów PV z podwójnym szkleniem Vidursolar o transparentności 45%. Ogniwa polikrystaliczne zalaminowano w folii PVB w kolorze niebieskim. Mocowane punktowo moduły są nachylone pod dwoma różnymi kątami w stosunku do fasady [fot. www.vidursolar.es]

Fot. 4. Centrum Zdrowia – Proyecto Alzheimer, Madryt. Żaluzje BiPV tworzą drugą skórę budynku chroniącą od słońca i zimna. Rzędy szklanych lameli nachylonych pod kątem 60o zamontowano na aluminiowej podkonstrukcji w odległości 80 cm od fasady [fot. Estudio lamela, www.pvdatabase.org/]

Fot. 5. Clariti PVTM, prod. Levolux. Fotowoltaiczny system brise-soleil ze szklanymi lamelami [fot. http://airsun.fr/]

Nowej generacji materiały BiPV stanowią element konstrukcji zadaszeń, ekranów, markiz, systemów żaluzji, brise-soleil czy okiennic (fot. 1).

Zróżnicowanej budowy, kształtów i rozmiarów struktury instalowane są nad otworami okiennymi lub wejściami, na przeszklonych fasadach, atriach i szklanych dachach. W zależności od funkcji i koncepcji estetycznych mocuje się je bezpośrednio do budynku lub w pewnej odległości, na specjalnej podkonstrukcji, w układzie wertykalnym, horyzontalnym, prostopadle do powłoki lub pod odpowiednim kątem.

Wyeksponowane konstrukcje zapewniają dobrą wentylację tylnej strony nagrzewających się modułów PV, co jest korzystne dla ich wydajności energetycznej. Miejscem dla ogniw solarnych bywają też systemy zacieniające umieszczone w przestrzeni międzyszybowej, np. w szybach zespolonych, podwójnych fasadach. Fotowoltaiczne struktury przeciwsłoneczne mogą być nieruchome (o stałym nachyleniu elementów) lub mobilne (sterowane).

Zewnętrzne konstrukcje o stałym nachyleniu, takie jak zadaszenia (fot. 2), ekrany, markizy nad otworami okiennymi (fot. 3) lub drzwiowymi przytwierdzone są do powłoki budynku w celu ochrony od opadów atmosferycznych, zapewnienia prywatności, bezpieczeństwa czy też ze względów dekoracyjnych.

Nieruchome lamele żaluzji i brise-soleil technicznie mogą wyglądać podobnie, jednak ich zadaniem nie jest ochrona od deszczu i śniegu. W obu wypadkach odpowiedni kąt nachylenia modułów PV zapewnia optymalne zyski energii solarnej dla konwersji fotowoltaicznej (fot. 4).

Osłony przeciwsłoneczne stanowią ważny element architektury budynku. Coraz większą wagę przykłada się nie tylko do ich funkcji, ale i wysokiej jakości estetycznej, dlatego wiele realizacji powstaje według indywidualnych koncepcji, z materiałów wytwarzanych na zamówienie. Niektóre ze znanych i sprawdzonych systemów przeciwsłonecznych umożliwiają zastąpienie konwencjonalnych materiałów modułami PV.

Na rynku dostępne są też specjalnie opracowane standardowe rozwiązania BiPV. Przykładowo, w zadaszeniach typu Top Sky I (II) produkowanych przez SCHÜCO, w miejscu konwencjonalnego szkła można użyć zintegrowane z ogniwami szkło bezpieczne. REYNAERS oferuje systemy fotowoltaicznych brise-soleil o nazwie BS Solar, oparte na standardowym rozwiązaniu BS 30 lub BS 100 (rys. 1) ze szklanymi panelami.

Zwykłe szkło zastępują w tym wypadku półprzezroczyste moduły fotowoltaiczne typu szkło-szkło (szkło-folia) z ogniwami krystalicznymi bądź amorficznymi. Różnorodne możliwości architektoniczne zapewnia inny standardowy system brise-soleil – Clariti PVTM firmy LEVOLUX (fot. 5).

W wielu budynkach zrealizowano instalacje przeciwsłoneczne w postaci szklanych żaluzji zewnętrznych typu Shadovoltaic. Producent – COLT International – proponuje dwa standardowe systemy BiPV (nieruchome lub sterowane), a także wytwarzane na zamówienie różnorodne rozwiązania o indywidualnie dostosowanych parametrach technicznych i estetycznych. Szklane żaluzje wspierane na aluminiowej lub stalowej konstrukcji instalowane są zarówno w układzie horyzontalnym (fot. 8, 10, 11), jak i wertykalnym (fot. 6).

Lamele, wykonane ze szkła hartowanego grubości 8-16 mm, mogą być nieprzeźroczyste lub częściowo transparentne. Ogniwa fotowoltaiczne integrowane są od tylnej strony szklanych paneli lub zalaminowane pomiędzy dwiema taflami szkła bezpiecznego.

W przypadku zewnętrznych konstrukcji, takich jak żaluzje czy brise-soleil, bardzo ważna jest odpowiednia odporność struktury na parcie wiatru – poza kwestią bezpieczeństwa i trwałości problemem może być hałas oraz wibracje i drgania. Należy też zapewnić możliwość dostępu do instalacji solarnej w razie konieczności naprawy czy okazjonalnego czyszczenia. W tym celu w niektórych obiektach instalowane są kratowe pomosty konserwacyjne (fot. 11).

Niezależnie od rozwiązania, fotowoltaiczne systemy stanowią zawsze element instalacji elektrycznej, muszą więc spełniać jej wszelkie standardy bezpieczeństwa. Okablowanie przeprowadza się przez powłokę w wodoszczelnych przepustach, których liczbę należy zredukować do minimum. Zintegrowane rozwiązania pozwalają na ukrycie przewodów elektrycznych w aluminiowych lub stalowych profilach konstrukcyjnych (rys. 1).

Zarówno system przeciwsłoneczny, jak i generator energii fotowoltaicznej, potrzebują odpowiedniego ustawienia względem słońca dla osiągnięcia optymalnej wydajności. Dostosowanie do różnych warunków pogodowych i zmiennych wymagań użytkowników nie jest łatwym zadaniem. Dla uzyskania pożądanych rezultatów na etapie projektowania przeprowadza się odpowiednie analizy i symulacje komputerowe, uwzględniające m.in. ruch słońca w zależności od pory dnia, roku i lokalizacji. Pozwala to uniknąć problemów związanych np. z niewystarczającym nasłonecznieniem powierzchni recepcyjnej modułów PV – przykładowo w systemach żaluzji zdarza się wzajemne zacienianie poszczególnych lameli.

Interesującym rozwiązaniem jest kierowanie elementów za pomocą systemu termohydraulicznego, który do generowania ruchu wykorzystuje jedynie ekspozycję na słońce bez potrzeby dodatkowych urządzeń zasilanych energią elektryczną. Działanie mechanizmu oparte jest na systemie hydraulicznym złożonym z przewodów i siłowników. Dwie przeciwstawnie zorientowane tuby wypełnione płynem hydraulicznym są podłączone do obu końców cylindra.

Jeżeli żaluzje nie są optymalnie ustawione względem słońca, jedna z tub jest silniej nasłoneczniona. Znajdujący się w środku płyn hydrauliczny nagrzewa się i rozpręża powodując wytworzenie ciśnienia w siłowniku, który powoli i bez hałasu obraca panel aż do pozycji prostopadłej do kierunku padania promieni słonecznych. W ten sposób podczas największego nasłonecznienia odpowiednio ustawione lamele efektywnie generują energię elektryczną jednocześnie dobrze zacieniając wnętrze. Przyjazny dla środowiska pasywny system sterowania termohydraulicznego o nazwie GIRASOL (z włoskiego „słonecznik”) produkuje COLT International (fot. 6-8).

Fot. 6. Battery Park – One River Terrace, Nowy Jork. Żaluzje przeciwsłoneczne typu Shadovoltaic z lamelami w układzie wertykalnym. Autonomiczny system sterowania termohydraulicznego Girasol (prod. COLT International) pozwala śledzić ruch słońca [fot. www.shadinglouvres.com/projects/battery-park/]

Fot. 7. Termohydrauliczny system sterowania GIRASOL, prod. COLT International. Pojedynczy napęd kontroluje do 50 m2 żaluzji. Elementy wykonane są z wysokiej jakości materiałów, takich jak stal nierdzewna, aluminium, tworzywa sztuczne odporne na promieniowanie UV [fot. www.coltgroup.com/]

Rys. 1. BS 100 Solar, prod. REYNAERS. Fotowoltaiczny brise-soleil ze szklanymi lamelami o stałym lub zmiennym kącie nachylenia 0-45° [rys. www.reynaers.com]

Funkcja
Dążenie do maksymalizacji zysków energii solarnej i równoczesna ochrona przed słońcem wydają się pozostawać w sprzeczności. Zintegrowane z budynkiem fotowoltaiczne instalacje przeciwsłoneczne są efektywnym rozwiązaniem pozwalającym osiągnąć równowagę.

Ich zadaniem jest:
- zapewnienie optymalnych zysków energii słonecznej dla konwersji fotowoltaicznej,
- przepuszczanie do wnętrza światła dziennego (rozproszonego),
- ograniczenie bezpośredniego działania promieni słonecznych (redukcja odblasków, refleksów, przegrzania),
- zmniejszenie zapotrzebowania na energię konwencjonalną zużywaną w instalacjach chłodzenia, klimatyzacji, ogrzewania oraz sztucznego oświetlenia,
- wywarcie wpływu na estetykę budynku.

Energia elektryczna
Wykorzystując darmowe, odnawialne źródło energii, jakim jest promieniowanie słoneczne, fotowoltaiczne systemy zacieniające generują czystą elektryczność.

Ogniwa solarne przetwarzają promienie padające prostopadle na powierzchnię recepcyjną, a zatem optymalne dla generatora PV ustawienie osłon w kierunku słońca jednocześnie blokuje przedostawanie się do wnętrza promieniowania bezpośredniego odpowiedzialnego za przegrzewanie. Instalacja BiPV minimalizuje konieczność użycia konwencjonalnej energii na potrzeby sztucznego oświetlenia, chłodzenia, wentylacji, klimatyzacji, ogrzewania.

Fot. 8. Zakład uzdatniania wody Mühlenscharrn, Schwerin. System Shadovoltaic zawieszono w pewnej odległości od szklanej fasady. Do pionowych, stalowych kolumn wspierających łupiny dachowe przytwierdzono podkonstrukcję, do niej na obrotowych tulejach zamocowano w układzie horyzontalnym szklane lamele BiPV. Całość składa się z 14 pól o wymiarach 2,7x3,6 m. Termohydrauliczny system sterowania bez użycia prądu umożliwia jednoosiowy obrót lameli w kierunku słońca [fot. www.solarintegration.de]

Fot. 9. SIMON Glas, Bückeburg. Szkło izolacyjne z 2 systemami przeciwsłonecznymi BiPV - widok elewacji od zewnątrz [fot. www.solar-experts.de]

Fot. 10. Kliniczne Centrum Badawcze Biologii Molekularnej, Erlangen. Widok elewacji z fotowoltaicznymi systemami zacieniającymi w postaci solarnej markizy oraz sterowanych żaluzji zewnętrznych [fot. Wolfram Murr, SOLON AG, www.solar.e-technik.uni-erlangen.de/]

Światło dzienne
W przypadku nowoczesnych systemów zacieniających jednym z głównych obszarów zainteresowań jest ukierunkowanie przechodzącego przez nie światła naturalnego. Częściowo transparentne elementy BiPV odgrywają tu znaczącą rolę. Zintegrowane ze szkłem fotoogniwa mogą być użyte zarówno do zacienienia, jak i poprawy jakości oświetlenia.

Pozytywnie wpływają na komfort wnętrza budynku, a także pozwalają zredukować energię zużytą dla oświetlenia sztucznego. Częściowo transparentne materiały BiPV ukierunkowują i filtrują przechodzące przez nie światło słoneczne. Blokują promieniowanie bezpośrednie ograniczając odbicia światła i przegrzanie wnętrza, przepuszczają natomiast komfortowe dla oka światło rozproszone.

Możliwość kształtowania warunków oświetlenia naturalnym światłem dziennym jest ważna ze względu na fizjologiczne i psychologiczne potrzeby użytkowników budynku (szczególnie w miejscach pracy przy monitorach komputerowych i przy produkcji, gdzie trzeba unikać olśnienia i odblasków).

W przypadku materiałów krystalicznych światło przedostaje się do wnętrza wyłącznie przez przestrzenie pomiędzy rozsuniętymi ogniwami. W efekcie powstaje widoczna szachownica światła i cienia. Półprzezroczyste ogniwa cienkowarstwowe zapewniają zdecydowanie bardziej jednolity cień.

Energia cieplna
Fotowoltaiczne systemy zacieniające są efektywnym sposobem kontroli klimatu wewnątrz budynku. Moduły PV częściowo absorbują i odbijają światło słoneczne. Promieniowanie bezpośrednie (padające prostopadle na powierzchnię recepcyjną) przekształcane jest przez ogniwa w zieloną elektryczność, dzięki czemu zyski ciepła przez przegrodę są znacznie mniejsze.

Latem materiały BiPV chronią zatem od przegrzania: zapewniają komfort użytkownikom, jednocześnie konsumpcja energii dla wentylacji i chłodzenia jest częściowo zredukowana lub nawet całkiem ograniczona. Z kolei zimą te same urządzenia przepuszczają (ukierunkowują) promienie słoneczne do wnętrza, wspierając system ogrzewania. Odpowiednio zaprojektowane systemy BiPV pełnią w wielu obiektach rolę drugiej skóry, klimatycznej warstwy ochronnej, która w zimne i wietrzne dni minimalizuje straty ciepła przez przegrodę (fot. 4).

Widoczność
Częściowa transparentność systemu BiPV wpływa na możliwość i rodzaj kontaktu wzrokowego pomiędzy wnętrzem a strefą zewnętrzną, co jest ważnym czynnikiem psychologicznym dla użytkowników budynku. W zależności od zastosowanego materiału fotoogniw, uzyskuje się zupełnie różne efekty wizualne.
Ogniwa krystaliczne ułożone w zwiększonym rozstawie stworzą charakterystyczną siatkę ciemnych i jasnych pól, natomiast w przypadku materiałów cienkowarstwowych nie będzie tak silnych kontrastów.

Estetyka
Estetyczny aspekt instalacji BiPV jest niezwykle istotny, szczególnie w przypadku najbardziej widocznych systemów fasadowych. Aktualny poziom technologii zapewnia nieograniczone wręcz możliwości kształtowania fotowoltaicznych osłon przeciwsłonecznych, dlatego też tego rodzaju konstrukcje są coraz częściej wykorzystywane w nowoczesnej architekturze. Interesujące mogą być w szczególności systemy ruchome, które zmieniając w czasie swoje położenie tworzą dynamicznie efekty wizualne.

Fot. 11. Żaluzje BiPV – system Shadovoltaic, Erlangen. Nocą i podczas wiatru szklane lamele ustawiane są horyzontalnie dla ograniczenia parcia wiatru na konstrukcję. Pomosty kratowe umieszczone między oknami a żaluzjami zapewniają łatwy dostęp zarówno do fasady, jak i osłony BiPV [fot. Wolfram Murr, SOLON AG, www.solar.e-technik.uni-erlangen.de/]

Fot. 12. EWE Arena, Oldenburg. Ruchomą ścianę solarną o wadze 28 ton i wymiarach 6,7x36,0 m
tworzy 18 identycznych szklanych segmentów na aluminiowej podkonstrukcji. Każdy segment posiada
osobny napęd. System mocowania na rolkach wokół budynku zaprojektowała i wykonała firma COLT
International [fot. www.colt-info.de/]

Przykłady realizacji

- Zakład uzdatniania wody Mühlenscharrn, Schwerin (1999)
Szklane elewacje budynku ukazują wewnętrzną działalność. Życzeniem inwestora było zapewnienie maksymalnej transparentności budowli i wywołanie zainteresowania architekturą zakładu oraz jego funkcją. Na południowo-zachodniej fasadzie zamontowano żaluzje zacieniające typu Shadovoltaic sterowane za pomocą termohydraulicznego systemu Girasol (fot. 8). W czasach realizacji była to jedna z pierwszych instalacji tego typu w Europie.

Obracane, szklane lamele BiPV zbudowano z dwóch warstw szkła TVG (gr. 4 mm), pomiędzy którymi zalaminowano polikrystaliczne niebieskie ogniwa EFG. Poprzez zwiększenie rozstawu ogniw uzyskano transparentność lameli rzędu 60%. Sterowanie żaluzjami zapewnia odpowiednią pozycję dla efektywnej generacji energii i redukuje zyski ciepła. Podwójna funkcja instalacji BiPV pozwoliła na dużą oszczędność kosztów w porównaniu do zastosowania zwykłego systemu fotowoltaicznego i dodatkowej markizy zacieniającej.

- Fabryka okien SIMON Glas, Bückeburg (2000)
Firma SOLON AG zrealizowała wielofunkcyjną szklaną instalację BiPV będącą jednocześnie elementem architektonicznym, generatorem energii i systemem zacieniającym (fot. 9).

Zestawiono dwa różne systemy fotowoltaiczne o łącznej powierzchni 21 m2 i mocy 900 Wp. Po raz pierwszy zastosowano izolowane termicznie szkło ISO FIX PV, ze zintegrowanymi w przestrzeni międzyszybowej lamelami PV.

Pióra lameli wykonano z podłużnych, cienkowarstwowych modułów z ogniwami z selenku indowomiedziowego (CIS). Generując energię elektryczną żaluzje jednocześnie chronią wnętrze od słońca.

Drugi element osłony przeciwsłonecznej tworzą szklane panele, z którymi zintegrowano rozsunięte ogniwa z krzemu krystalicznego (c-Si). Częściowo transparentna szklana fasada BiPV zapewnia pracownikom widok na zewnątrz.

- Kliniczne Centrum Badawcze Biologii Molekularnej, Erlangen (1998-2000)
W budynku zrealizowano dwa semitransparentne systemy przeciwsłoneczne BiPV pełniące funkcję zarówno praktyczną, jak i dekoracyjną – zadaszenie oraz ruchome żaluzje zewnętrzne (fot. 10-11). Zadaszenie chroni od przegrzania wnętrza laboratoriów, gdzie nie ma możliwości otwierania okien.

Solarny baldachim o zakrzywionym kształcie składa się z trzech rzędów modułów PV nachylonych pod różnym kątem: 20^o, 30^o i 35^o. Polikrystaliczne ogniwa zalaminowane pomiędzy dwiema taflami szkła grubości 6 mm rozmieszczono w ściśle zdefiniowanym odstępie dla zapewnienia częściowej transparentności paneli. Dzięki temu moduły zacieniają pomieszczenia nie ograniczając całkowicie widoku
na zewnątrz.

Drugi system przeciwsłoneczny tworzą szklane żaluzje typu Shadovoltaic przytwierdzone do zewnętrznych, ewakuacyjnych klatek schodowych. Lamele żaluzji wykonano na zamówienie ze 140 szklanych modułów, w których wolne od ogniw miejsca pokryto sitodrukiem. Obracane jednoosiowo panele śledzą położenie słońca, co teoretycznie miało zwiększyć efektywność generatora PV o 15 %. Ostatecznie roczne zyski energii okazały się większe niż przewidywano. Zielona elektryczność wprowadzana jest do sieci uniwersyteckiej lub wykorzystywana bezpośrednio w budynku. Systemy BiPV są stale monitorowane, aktualizowane dane i pomiary można obserwować na stronie internetowej uniwersytetu.

- EWE Arena, Oldenburg (2006)
Całkowicie przeszklony, okrągły budynek hali sportowej wymagał odpowiedniej ochrony od słońca. Dla uniknięcia instalacji dodatkowej osłony zacieniającej oraz energochłonnego systemu chłodzenia architekci Arat, Siegel i Schust z biura ‘ASP’ zaproponowali niecodzienne rozwiązanie – ruchomą ścianę solarną (fot. 12). Wielofunkcyjna struktura składa się z 72 szklanych modułów fotowoltaicznych oraz 72 paneli szklanych pokrytych sitodrukiem.

Mobilny ekran pokrywający 30^o okręgu budynku opiera się na stalowych szynach mocowanych do zewnętrznych opasek betonowych. Zawieszony jest na górnej szynie, dolna nadaje kierunek i chroni od obciążeń wywołanych parciem wiatru. Aby zmaksymalizować zyski słoneczne fotowoltaiczna ściana przesuwa się wokół areny obejmując kąt 200°. Sterowana za pomocą systemu ICS 4-link zmienia pozycję w zależności od ruchu słońca – co ½ godziny o 7,5^o. Instalacja BiPV o powierzchni 240 m² produkuje rocznie 20% więcej energii niż przewidywano.

- Q-Cells, Bitterfeld / Wolfen (2008)
W „Słonecznej Dolinie” pomiędzy Berlinem a Lipskiem powstał nowy budynek administracyjny Q-Cells AG. Znany producent ogniw po raz kolejny pokazał możliwości integracji fotowoltaiki z fasadą.

BHSS Architekten zaprojektowali budynek otoczony z 4 stron pierścieniem balkonów. Dostępne ze wszystkich biur galerie są miejscem spotkań i komunikacji, zapewniają pracownikom widok na okolicę. Zewnętrzna, klimatyczna powłoka BiPV niczym kołnierz osłania od słońca i wiatru. Tworzą ją metalowe oraz fotowoltaiczne panele, częściowo ruchome. System automatycznego sterowania synchronizuje ruch elementów osłony 2 razy na dobę.

Mobilna instalacja pozwala budynkowi reagować na zmiany warunków atmosferycznych i pozycję słońca tak, by zoptymalizować przepływ światła i ciepła przez przegrodę.

Magdalena Muszyńska-Łanowy

Literatura:
[1] PRASAD D., SNOW M. (eds.), Designing with solar power. A Source Book for Building Integrated Photovoltaics (BIPV), Images Publishing, Mulgrave, Earth scan, London, Sterling 2005
[2] PRÄG C., Building Integrated Photovoltaic Shading Elements Application to an Institute Building, IHK Freiburg / Inter Solar 2003
[3] ROBERTS S., GUARIENTO N., Gebäudeintegrierte Photovoltaik. Ein Handbuch, Birkhäuser Verlag AG, Basel 2009
[4] www.coltgroup.com
[5] http://isofoton.es
[6] www.pvdatabase.org/
[7] www.reynaers.com
[8] www.schueco.de

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym

patrz też:

- Aktywne systemy słoneczne , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 12/2010

- Arkada słoneczna budynku „Solar Fabrik” we Freiburgu , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 5/2007

- Możliwości technologiczne szkła a poszukiwanie rozwiązań proekologicznych , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 2/2007

- Technologia fotowoltaiczna na dachach budynków - spojrzenie architektoniczne , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2006

- Kolektory słoneczne w architekturze budynków niemieszkalnych , Janusz Marchwiński , Świat Szkła 1/2005

inne artykuły tego autora:

- Fotowoltaiczne systemy przeciwsłoneczne , Magdalena Muszyńska-Łanowy , Świat Szkła 3/2011

- Szklane fasady fotowoltaiczne – energooszczędność i komfort Cz. 2 , Magdalena Muszyńska-Łanowy , Świat Szkła 1/2011

- Szklane fasady fotowoltaiczne - energooszczędność i komfort Część 1 , Magdalena Muszyńska-Łanowy, Świat Szkła 11/2010

- Czarne fasady - fotowoltaiczne okładziny CIS, Magdalena Muszyńska-Łanowy, Świat Szkła 7-8/2010