Okna są bardzo ważnym elementem każdego budynku. Zapewniają oświetlenie i umożliwiają regulację wymiany powietrza oraz chronią pomieszczenia przed niekorzystnym oddziaływaniem warunków atmosferycznych, szczególnie deszczu i wiatru.

 

Jednak same okna na razie mają ograniczone możliwości regulacji dostępu promieni słonecznych do wnętrza pomieszczeń. Ma to, łącznie z powyżej wymienionymi czynnikami, duży wpływ na wewnętrzny klimat oraz komfort przebywających w budynku osób.

 

Charakterystyka żaluzji

Wyrobem umożliwiającym regulację nasłonecznienia pomieszczenia poprzez okno jest żaluzja. Żaluzje są zaliczane do grupy otworowych wyrobów budowlanych, instalowanych od strony zewnętrznej lub wewnętrznej, w celu zapewnienia dodatkowego zakrycia i/lub dodatkowej ochrony otworu w budynku, wyposażonego w okno lub drzwi.

 

Występują dwa podstawowe rodzaje żaluzji zewnętrznych:
- listewkowe podnoszone – składające się z poziomych listew tworzących kurtynę, przy czym listwy mogą być przechylane, a kurtyna może być wciągana poprzez podnoszenie i spiętrzenie listew;
- zwijane, zwane także roletami – których kurtyna składa się ze sztywnych wzajemnie połączonych listew, przemieszczających się w prowadnicach, a wciąganie kurtyny następuje poprzez jej zwijanie.

 

Żaluzje zewnętrzne objęte są normą wyrobu PN EN 13659+A1:2010 Żaluzje. Wymagania eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem, zharmonizowaną z Dyrektywą 89/106/EWG o wyrobach budowlanych. Norma ta dotyczy także okiennic rozwieranych, składanych, harmonijkowych i przesuwnych.

 

Przedstawiona norma wyrobu stanowi specyfikację techniczną, w oparciu o którą producenci po dokonaniu oceny zgodności mogą wystawić deklarację zgodności żaluzji i umieszczać na wyrobie znak budowlany [B] lub oznaczyć oznakowaniem CE. Umożliwia to wprowadzenie żaluzji zewnętrznych na rynek krajowy (przy znaku [B]) lub Unii Europejskiej (przy oznakowaniu CE).

 

Żaluzje listewkowe podnoszone
Żaluzja listewkowa jest zewnętrzną zasłoną, której głównym elementem jest kurtyna zbudowana z poziomych, równolegle połączonych listewek, które  mogą być przechylane oraz podnoszone i opuszczane.

 

Kurtyna jest wprawiona w ruch za pomocą mechanizmu roboczego i może być wciągnięta przez podniesienie i spiętrzenie listew. Mechanizm roboczy umożliwia sterowanie żaluzją, co zapewnia spełnianie jej funkcji, tj. powiększenie lub zmniejszenie pola przesłoniętej powierzchni otworu, a w konsekwencji zwiększenie lub redukcję oświetlenia pomieszczenia.

 

Dalszymi elementami żaluzji listewkowych są prowadnice, które mogą być szynowe lub linkowe. Górną część żaluzji stanowi szyna górna, składająca się z ramy, osłony oraz zakładek zamykających i służy do mocowania mechanizmu napędu. Zakończeniem dolnym kurtyny jest szyna dolna.

Żaluzje mogą mieć napęd ręczny lub mechaniczny, a przykładowe rozwiązania przedstawiono na rys. 1.

 

 a) Żaluzja z prowadnicą szynową

 

 

 b) Żaluzja z prowadnicą linkową

1. Szyna górna
2. Prowadnica
3. Listwa przechylna
4. Szyna dolna

Rys. 1. Przykładowe zewnętrzne żaluzje listewkowe podnoszone

 


Żaluzja zwijana – roleta
Żaluzja zwijana jest dodatkowym, zewnętrznym zabezpieczeniem zamkniętego otworu budowlanego, którego zasadniczy element, jakim jest kurtyna, składa się ze sztywnych, wzajemnie połączonych ze sobą przegubowo poziomych listew, przemieszczających się w dwóch prowadnicach. Wciąganie kurtyny następuje przez jej zwijanie na wał wprawiany w ruch przy pomocy napędu. Żaluzja zwijana poprawia izolacyjność akustyczną i termiczną, ogranicza wgląd z zewnątrz do pomieszczenia, chroni przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych (wiatr, promienie słoneczne, deszcz), a także utrudnia włamanie.

 

Kolejnymi elementami żaluzji zwijanej są: skrzynka z pokrywą kontrolną, w której zainstalowany jest wał (rura) nawojowy z łożyskami, prowadnice z uszczelkami, listwa końcowa z uszczelką, która w przypadku napędu ręcznego powinna mieć ogranicznik (odbojnik) oraz napęd – ręczny lub mechaniczny.

Przykładowe rozwiązania żaluzji zwijanej, z kurtyną płaską lub odchylną, przedstawiono na rys. 2.

 

a) Żaluzja z kurtyną płaską
1. Skrzynka ,
2. Pokrywa kontrolna,
3. Prowadnica ,
4. Listwa końcowa,
5. Kurtyna żaluzji

 

  

b) Żaluzja z kurtyną odchylną
1. Skrzynka,
2. Pokrywa kontrolna,
3. Zwijacz pasa lub linki,
4. Podpórka kurtyny odchylnej,
5. Listwa końcowa,
6. Kurtyna żaluzje,
7. Prowadnica 

Rys. 2. Przykładowe zewnętrzne żaluzje zwijane

 

Napędy żaluzji
Żaluzje, zarówno podnoszone jak i zwijane, mogą mieć napęd ręczny lub mechaniczny.

 

Najczęściej są stosowane następujące napędy ręczne żaluzji:
- wciągarka ręczna, w której mechanizm sterujący składający się z bębna obracanego i pokrętła ręcznego, umożliwia nawijanie sznura, linki lub łańcuszka, co powoduje ruch kurtyny,
- mechanizm z korbą ręczną, składający się z przekładni przyłączonej do osi, wałka napędowego, przegubu uniwersalnego, pręta obrotowego i pokrętła korby, której obrót powoduje ruch kurtyny.

Przykładowy napęd ręczny żaluzji przedstawiono na rys. 3.

 

Rys. 3. Napęd ręczny żaluzji listewkowej podnoszonej

 

Elementem napędowym w napędach mechanicznych żaluzji jest przeważnie siłownik elektryczny (silnik z przekładnią). W skład napędu mechanicznego wchodzą głównie: siłownik, wałek napędowy, pierścień ustalający i przełącznik.

Przykładowy napęd mechaniczny żaluzji przedstawiono na rys. 4.

 

 Rys. 4. Napęd elektryczny żaluzji listewkowej podnoszonej

 

Odporność na obciążenia wiatrem i śniegiem
Obciążenie wiatrem
Odpornością żaluzji zewnętrznych na obciążenie wiatrem nazywamy (zgodnie z normą PN-EN 13659+A1:2010) ich zdolność do wytrzymania określonych obciążeń symulujących działanie wiatru o ciśnieniu dodatnim lub ujemnym.

 

Odporność na obciążenie wiatrem określa się w klasach, charakteryzowanych wartościami progowymi ciśnienia nominalnego p i ciśnienia bezpiecznego γ x p, gdzie γ = 1,5.

Parametry klas definiuje się w następujący sposób: p – odzwierciedla ciśnienie wiatru przyłożone do żaluzji, które nie powinno jej odkształcić ani pogorszyć jakości, ze szkodą do jej prawidłowego działania, 1,5 p – jest to ciśnienie bezpieczne, które odzwierciedla ciśnienie wiatru przyłożone do żaluzji, w przypadku którego nie powinno zostać zauważone pogorszenie się jakości, mogące być niebezpieczne dla ludzi, jak pęknięcie, wypadnięcie z zamocowań lub urządzeń blokujących.

 

W normie podano również, że ciśnienie bezpieczne 1,5 p odpowiada ciśnieniu różnicowemu (różnicy ciśnień na każdej powierzchni, z uwzględnieniem ich znaków) obliczonemu według załącznika B dla prędkości wiatru ze średnim okresem powrotu wynoszącym 20 lat.

Załącznik B normy PN-EN 13659+A1:2010 pt. Obliczanie ciśnienia wiatru wywieranego na żaluzje. Przyporządkowanie klasy odporności na obciążenia wiatrem przedstawia wzór na obliczanie ciśnienia netto W oraz określa składniki tego wzoru, jak np. masę właściwą powietrza, wartości według kategorii terenu i jego wysokości  lub wartości preferencyjne prędkości wiatru.

 

Jak już powyżej podano, obciążenie wiatrem charakteryzowane jest stosownymi klasami odporności na obciążenie wiatrem, które są podane w postaci progowych ciśnień próbnych, przedstawionymi w tablicy 1.

Obciążenia próbne FN (bezpośrednie) i FS (bezpieczne) w wielkościach obliczonych według poniższych wzorów, przykładane są w trakcie badań zgodnie ze schematami podanymi na rys. 5 i 6.

 

Rys. 5. Schematy obciążenia żaluzji listewkowych wg normy PN-EN 1932:2005

 

Rys. 6. Schematy obciążenia badanych żaluzji zwijanych wg normy PN-EN 1932:2005

 

FN = β x p x L x H

FS = γ x FN

gdzie:

L i H – szerokość i wysokość żaluzji,
p – wartość progowa ciśnienia próbnego w N/m2, odpowiadającego rozpatrywanej klasie odporności (tablica 1),

 

β – współczynnik przeliczeniowy dla przejścia od obciążeń rozłożonych do obciążeń próbnych wynoszący:
β = 1 – dla żaluzji zwijanych,
β = 0,2 – dla żaluzji listewkowych,
γ –współczynnik przeliczeniowy między obciążeniem nominalnym i obciążeniem bezpiecznym,

gdzie γ = 1,5.

 

Klasyfikacja podana w tablicy 1 jest ważna tylko wtedy, gdy osiągnięty został poziom bezpieczeństwa. Badania żaluzji, polegające na przykładaniu obciążeń, określone są w normie PN-EN 13659+A1:2010 oraz uszczegółowione w normie PN-EN 1932:2005 Zasłony zewnętrzne i żaluzje. Odporność na obciążenie wiatrem. Metody badań.

 

Badania żaluzji listewkowej polegają na jej zainstalowaniu w sztywnej ramie w pozycji pionowej  i obciążaniu wzdłuż jej całej wysokości H, z użyciem pręta pionowego (rura o przekroju 100x100 mm), wywierającego siłę poziomą FN w środku szerokości żaluzji. Siłę FN uzyskuje się z dwóch poziomych obciążeń ½FN przyłożonych do każdego z końców obciążanego pręta, co przedstawiono na rys. 5.

 

Badanie żaluzji zwijanej polega również na jej zainstalowaniu w sztywnej ramie z użyciem zamocowań i mechanizmów blokujących, przy czym swobodny koniec kurtyny jest całkowicie przesunięty na jedną stronę.

 

Kurtynę obciąża się równomiernie:
- w pozycji poziomej, poddaną działaniu rozłożonych obciążeń, odtwarzających jednorodne ciśnienie (rozkłada się równomiernie co najmniej 9 obciążników na m2),
- w pozycji pionowej, w celu badania ugięcia pod ciśnieniem typu pneumatycznego.

 

Sekwencje badań żaluzji zwijanych podano na rys. 6. Obciążenie FN przykłada się na 2 min do zewnętrznej powierzchni kurtyny (obciążenie bezpośrednie), a następnie – po jego zwolnieniu – do powierzchni wewnętrznej (obciążenie odwrotne). Po każdym zwolnieniu obciążenia wykonuje się sprawdzenie próbki. Następnie przykłada się obciążenia bezpieczne – bezpośrednie i odwrotne.

 

Obciążenie śniegiem
Określanie odporności na obciążenie śniegiem ma zastosowanie jedynie do żaluzji zwijanych do okien dachowych i werandowych, nachylonych względem poziomu pod kątem mniejszym niż 60°.

 

Żaluzje montowane do okien, nie powinny pod obciążeniem śniegiem:
- ulec odkształceniu lub pogorszeniu się jakości, szkodliwemu dla ich prawidłowego działania,
- wypaść ze swych prowadnic.

 

Norma przewiduje dwie formy odporności:
- żaluzja samodzielnie wytrzymuje nacisk śniegu,
- żaluzja wytrzymuje nacisk śniegu w mechanicznym powiązaniu z oszkleniem, znajdującym się w odległości „d” określonej przez Producenta.

 

Druga forma odporności ma zastosowanie tylko w tym przypadku, gdy żaluzja pod obciążeniem śniegiem jest zdolna do takiego odkształcenia, które spowoduje oparcie się jej o oszklenie oraz gdy odległość między żaluzją a oszkleniem nie ulega zmianie pod wpływem otwierania okna.

 

Pozostałe istotne wymagania eksploatacyjne

Siła operacyjna
Jest to siła czynna, oznaczona jako Fc, niezbędna do wprawiania kurtyny w ruch wciągający/rozciągający oraz do przychylania listew lub odchylania kurtyny i nie powinna przekraczać wartości podanych w poniższej tablicy 2 (opracowanej wg tablicy 6 normy PN-EN 13569:2006/A1:2010). Wymaganie nie dotyczy żaluzji z napędem.

 

 

Dla żaluzji zwijanych wspomaganych sprężyną możliwe jest osiągnięcie 1,5 Fc do zablokowania w położeniu całkowicie rozciągniętym.

Żaluzja należy do klasy 2, jeżeli sterowanie zarówno ruchem kurtyny, jak i przechylaniem listew oraz odchylaniem kurtyny spełnia warunki klasy 2.

 

Konstrukcja mechanizmu sterującego Dla polepszenia wygody sterowania mechanizm z korbą lub wciągarką ręczną mieć powinien:
- uchwyt o ramieniu R o długości mniejszej lub równej 0,20 m,
- przełożenie r przekładni redukcyjnej mniejsze niż 1:10 (do osiągnięcia jednego obrotu rury nawojowej lub osi można wykonać najwyżej 10 obrotów korby).

W normie zawarte są także diagramy podające minimalne wymiary mechanizmów sterujących paskiem, sznurem lub łańcuszkiem.

 

Odporność mechanizmu blokującego
Żaluzja wyposażona w specjalny mechanizm blokujący (rygiel, zasuwa okienna, urządzenie samozamykające, zasuwnica z zatrzaskiem blokowanym kluczem) utrzymujący kurtynę w położeniu zamknięcia, nie powinna umożliwiać jej otwarcia z zewnątrz przez osobę niepowołaną, bez użycia narzędzi i jej przejście na drugą stronę (otwór 0,40 x 0,40 m).

Sprawdza się to wymaganie poprzez próbę rozłączenia od zewnątrz mechanizmu blokującego, a jeżeli nie można, poprzez wywarcie siły 250 N dla uzyskania możliwości wsunięcia dłoni (szczelina ≤ 12 mm).

 

Niewłaściwe użytkowanie
Pod wpływem nieprawidłowego lecz dającego się przewidzieć użytkowania, w tym niewłaściwego, żaluzja nie powinna ulec zniekształceniu w takim stopniu, aby:
- uszkodzenie miało ujemny wpływ na prawidłowość jej działania;
- uszkodzenie prowadziło do pogorszenia się wyglądu.

 

Niewłaściwe użytkowanie odnosi się do przemieszczania kurtyny, przechylania listew oraz – w przypadku wyrobów odchylających – do odchylania kurtyny.

Przy niewłaściwym użytkowaniu rozróżnia się następujące rodzaje działania:
brutalne – gwałtowne działanie wywierane na mechanizm sterujący lub bezpośrednio na kurtynę, którego skutkiem jest nadmierna prędkość początkowa i nagłe zatrzymanie na końcu ruchu (możliwe tylko wtedy, gdy ruchoma część żaluzji ma dużą masę i prędkość);
siłowe – nadmierna siła wywierana na mechanizm sterujący lub bezpośrednio na kurtynę w celu wywołania ruchu kurtyny mimo występowania oporu przeciwdziałającego jej przemieszczaniu.

 

Trwałość mechaniczna i materiałów
Po przeprowadzeniu próby trwałości w liczbie cykli odnoszącej się do odpowiedniej klasy (rozciągania i wciągania kurtyny lub przechylania listew), żaluzja powinna spełniać poniższe wymagania:

- sterowanie ręczne – wartość siły operacyjnej nie powinna się zmienić, ścianka listwy nie powinna ulec perforacji przez ścieranie i mechanizmy robocze nie powinny doznać znaczącego uszkodzenia;

- wyroby z napędem – stosunek czasu wciągnięcia kurtyny przed i po badaniu powinien mieścić się w określonych granicach, przemieszczenie kątowe hamulca nie powinno być większe niż 20º, przemieszczenie kurtyny po 12 h nie powinno przekroczyć 5 mm, nie powinny wystąpić przecieki smaru lub oleju i ścianka listwy nie powinna ulec perforacji przez ścieranie.

 

 

 

 

Norma PN-EN 13659:2006/A1:2010 zawiera tablicę przedstawioną poniżej (tablica 3), w której podana jest liczba cykli w badaniach trwałości, odpowiadających trzem określonym klasom trwałości.

Oprócz trwałości mechanicznej, w normie określającej wymagania dla żaluzji, określono wymagania stawiane w odniesieniu do różnych stosowanych materiałów.

 

Materiały, z których wykonane są żaluzje powinny spełniać, w trakcie ekonomicznie uzasadnionego okresu użytkowania, wymagania dotyczące:
- trwałości koloru,
- nie pogorszenia się wyglądu,
- odporności na pęknięcie,
- odporności korozyjnej,
- stabilności wymiarowej.

 

W normie przedstawiono w tym zakresie wymagania w odniesieniu do tworzyw sztucznych, metali oraz drewna. Szczególnie dla drewna zawarto szereg  wymagań dotyczących jego rozrostu, włóknistości, sęków, wilgotności, impregnacji itd.

 

Odporność na uderzenie
W wyniku spadania stalowej kuli o masie 0,5 kg, z wysokości 0,45 m, stan żaluzji nie powinien ulec pogorszeniu, które:
- jest szkodliwe dla jej prawidłowego działania:
w przypadku sterowania ręcznego siła operacyjna powinna być utrzymana w granicach odpowiadających początkowej klasie;
- prowadzi do niedopuszczalnych wad wyglądu (miejscowe wgniecenia lub pęknięcia); przeciętna średnica wgnieceń nie powinna być większa niż 20 mm.

 

Bezpieczeństwo użytkowania żaluzji
W normie PN-EN 13659:2004/A1:2010 stwierdza się, iż w żaluzjach z napędem występują znaczące zagrożenia typu maszynowego, które wymagają działań w celu wyeliminowania lub zmniejszenia ryzyka.
Najważniejsze z nich podano poniżej.

 

Ochrona przed potencjalnie szkodliwymi elementami
Elementy, z którymi może mieć kontakt użytkownik, nie powinny wykazywać żadnych ostrych lub wystających krawędzi. Ostre i wystające krawędzie ruchowych części, znajdujące się do wysokości 2,50 m, powinny być zaokrąglone promieniem wynoszącym min. 0,5 mm.

 

Styczność podczas działania (grożąca urazem) żaluzji z napędem
Konstrukcja żaluzji powinna spełniać m.in. następujące wymagania:
- w obszarze zagrożenia zgniecenia siła wywierana na przeszkodę powinna być mniejsza niż 150 N, a prędkość rozciągania kurtyny mniejsza niż 0,2 m/s;
- przy okiennicy szczelina pomiędzy skrzydłami powinna wynosić min. 0,10 m;
- średnia prędkość rozciągania kurtyny żaluzji z listwami spiętrzonymi, na końcowym odcinku drogi wynoszącym 0,40 m, powinna być mniejsza niż 0,2 m/s;
- żaluzja powinna mieć sterowanie czuwakowe, a wyłącznik powinien być wbudowany w wyrób  lub zainstalowany w sposób umożliwiający kontrolę wzrokową ruchu kurtyny;
- obszar zagrożenia zgnieceniem powinien znajdować się na wysokości większej lub równej 2,50 m;
- żaluzja powinna być wyposażona w urządzenie, które uniemożliwia styczność z obszarem zagrożenia zgnieceniem (osłony) lub ogranicza siłę wywieraną do wartości niższej niż 150 N i wtedy podniesienie kurtyny powinno być możliwe z użyciem siły mniejszej niż 25 N;
- osłony chroniące przed ruchomymi częściami napędu powinny być tak zamocowane, aby ich wymontowanie było możliwe wyłącznie z użyciem narzędzi;
- żaluzje zwijane nie powinny pozwalać na wprowadzanie palca między listwy, co jest spełnione, gdy nie można wprowadzić między listwy pręta o średnicy 5 mm.

 

Zagrożenia elektryczne
Nie powinno być możliwe dotknięcie przez człowieka części będących pod napięciem elektrycznym bezpośrednio lub pośrednio w wyniku uszkodzenia.

Napędy elektryczne powinny być zgodne z wymaganiami normy PN-EN 60335-1:2004/AC:2011 Elektryczny sprzęt do użytku domowego i podobnego. Bezpieczeństwo użytkowania. Część 1: Wymagania ogólne oraz PN-EN 60335-2-97:2007+A2:2010 Elektryczny sprzęt do użytku domowego i podobnego. Bezpieczeństwo użytkowania. Część 2-97: Wymagania szczegółowe dotyczące napędów żaluzji, zasłon, markiz i podobnego wyposażenia.

 

Informacje dotyczące użytkowania
Norma PN-EN 13659+A1:2010 zawiera postanowienie, że należy zapewnić informacje dotyczące użytkowania żaluzji.
Wyrobom powinny towarzyszyć pisemne instrukcje, opracowane zgodnie z normą PN-EN ISO 12100:2011.

 

Instrukcja przemieszczania, rozpakowywania i instalowania
Instrukcja powinna zawierać informacje o oznakowaniu wyrobu oraz wyraźnie określać, kiedy podana procedura może być wykonana przez osoby nie będące fachowcami. Powinna także przedstawiać, krok po kroku, wskazówki dotyczące poprawnej kolejności czynności w celu uzyskania prawidłowej i bezpiecznej instalacji.

 

Instrukcja dodatkowa do wyrobów z napędem
Instrukcja z powyższego zakresu powinna zawierać schematy, rysunki itp., umożliwiające właściwe zrozumienie instrukcji, zwłaszcza gdy złe połączenie może być przyczyną niebezpieczeństwa. Instrukcje dotyczące napędów żaluzji powinny być podane w przejrzysty sposób. Ponadto w instrukcji należy zwrócić uwagę instalatora na zastrzeżenie, że nie należy dokonywać modyfikacji projektu lub konfiguracji osprzętu bez konsultacji z producentem lub jego upoważnionym przedstawicielem.

 

Instrukcja użytkowania i konserwacji
Tego typu instrukcja powinna zawierać obowiązki użytkownika i warunki użytkowania żaluzji, zwłaszcza dotyczące:
- prawidłowych metod obsługi żaluzji,
- objaśnienia znaków ostrzegawczych.

 

Producent powinien poinformować instalatora o konieczności uzgodnienia obsługi serwisowej, zapewniającej konserwację żaluzji i sąsiadujących elementów oraz wyraźnie wskazać elementy wymagające okresowej wymiany, konserwacji lub kontroli oraz częstotliwości tych czynności. W przypadku gdy użytkowanie wyrobu może stwarzać niebezpieczne sytuacje, to należy jednoznacznie określić niezbędne informacje dotyczące uruchamiania żaluzji.

 

Instrukcja dotycząca użytkowania i konserwacji wyrobów z napędem powinna zawierać stwierdzenie o następującym znaczeniu:
WAŻNA INSTRUKCJA DOTYCZĄCA BEZPIECZEŃSTWA OSTRZEŻENIE – POSTĘPOWANIE WEDŁUG NINIEJSZEJ INSTRUKCJI JEST ISTOTNE DLA BEZPIECZEŃSTWA OSÓB ZACHOWAJ TĘ INSTRUKCJĘ

W normie podano jeszcze szczegółowe wymagania związane z urządzeniami napędu i zdalnego sterowania.

Do zbioru instrukcji powinny być dołączone środki ostrzegawcze ilustrujące w bardzo wyraźny sposób sytuacje, w których działanie siłowe może być  przyczyną uszkodzenia wyrobu, składające się np. z ogólnego piktogramu ostrzegającego przed niebezpieczeństwem oraz uzupełniającej etykiety zawierającej instrukcję tekstową o następującym znaczeniu: „Przed użytkowaniem wyrobu należy przeczytać instrukcję obsługi”.

 

Punkt normy PN-EN 13659+A1:2010 określający informacje dotyczące użytkowania, zawiera także wymaganie związane z oznakowaniem żaluzji. Minimalne oznakowanie powinno zawierać:
- nazwę i adres producenta,
- oznakowanie obowiązkowe (znak budowlany [B] lub oznakowanie CE),
- rok wytworzenia,
- oznaczenie serii lub typu, w razie potrzeby,
- numer seryjny lub identyfikacyjny, w razie potrzeby,
- dane znamionowe (obowiązkowe dla wyrobów elektrycznych: napięcie, częstotliwość, moc itp.).

 

inż. Zbigniew Czajka
Instytut Techniki Budowlanej

 Literatura:
- Normy: PN-EN 1932:2005 i PN-EN 13659+A1:2010
- Aprobaty Techniczne: AT-06-0268/2004, AT-06-0079/2005 i AT-06-0078/2004

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 

inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne

więcej informacj: Świat Szkła 6/2012

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.