Przegrody zewnętrzne budynku w ramach przenikalności dla światła, ciepła, powietrza, a także widoczności muszą być podatne na zmiany i docelowo być sterowalne, aby móc reagować na zmieniające się warunki klimatu lokalnego (Europejska Karta Energii Słonecznej).

 

Fasady współczesnych budynków ewoluują z pasywnych konstrukcji rozdzielających i izolujących wnętrze do aktywnych, kompleksowych struktur. Nową generację tworzą zaawansowane technologicznie powłoki – wielofunkcyjne, elastyczne, zdolne do fluktuacji i adaptacji.

 

Ujmując to w inny sposób: zewnętrzna przegroda budynku jako granica nie jest już tylko fizyczną, materialną powierzchnią, ale systemem o charakterze dynamicznym, w którym zachodzą zmiany [1].



Kryterium wielofunkcyjności i fleksybilności to charakterystyczny trend naszych czasów, w których zdolność do szybkiej transformacji i adaptacji jest wyznacznikiem sukcesu, a często wręcz kwestią „być albo nie być”. Nowoczesna szklana fasada powinna zatem charakteryzować się jednocześnie:
- aktywnością - tworzyć opakowanie gwarantujące ergonomię przestrzeni, użyteczność, komfort, elastyczność,
- reaktywnością – być zdolna do reakcji na zmiany i potrzeby użytkownika, otoczenia,
- interaktywnością – umożliwiać relacje, wymianę, wzajemne powiązania, współpracę.



Stworzenie mniej lub bardziej komfortowego i estetycznego pokrycia/ochrony dla użytkowników budynku jest nadal celem podstawowym, jednak coraz częściej szklane przegrody biorą przy tym aktywny udział w realizacji postulatów proekologicznej architektury.

 

Idealny projekt powinien zatem łączyć funkcjonalność i estetykę z efektywnym zarządzaniem zasobami (materiałów i energii), ograniczeniem negatywnych wpływów środowiskowych oraz optymalizacją samopoczucia użytkowników, a wszystko to przy minimalnych kosztach.

 

Materiały „inteligentne” – szkło BiPV
Idea „super fasady”, dynamicznie reagującej, dostosowującej się do zmiennych warunków i potrzeb, od dawna stanowi przedmiot dążeń wielu  projektantów.

 

Wizja wszechstronnej struktury spopularyzowana w 1981 przez Mike’a Daviesa wciąż służy im za model [rys. 1].

 

  

Rys. 1. Polyvalent wall, Mike Davies 1981. Teoretyczna koncepcja wielowarstwowej, wielofunkcyjnej ściany aktywnej energetycznie, zdolnej samoczynnie dostosowywać parametry do zmieniających się wymagań [rys. www.hl-technik.de]

 

Mimo rozmaitych prób połączenia nowoczesnych technik z aspektami proekologicznymi, estetycznymi oraz ekonomicznymi, idealnej koncepcji jak dotąd nie zrealizowano. Najnowsze tendencje kierują się w stronę coraz bardziej złożonych systemów funkcjonujących w sieci rozmaitych powiązań. Tak kompleksowym wymaganiom nie sposób sprostać bez nieustannych inwencji i innowacji.



W tej sytuacji logiczny wydaje się rozwój technologii materiałowych w kierunku bardziej selektywnych i wyspecjalizowanych produktów. Takich, których właściwości dostosować można do projektu, zamiast dopasowywać projekt do statycznych cech materiału. A więc idąc dalej, w pewnym sensie dynamicznych, zdolnych reagować na zmieniające się potrzeby [1].

 

Dzięki nauce i postępowi technologii nie jest to już wyłącznie futurystyczne marzenie, ale rzeczywistość. W kształtowaniu fasad można wykorzystać to, co do niedawna było zarezerwowane dla wojska czy NASA – zaawansowane inżynierskie materiały zwane „inteligentnymi”.



Materiały „inteligentne” pod wpływem bodźca zewnętrznego, w sposób bezpośredni i odwracalny mogą zmieniać jedną lub kilka właściwości (np. szkło fotochromowe, termochromowe, elektrochromowe).



W grupie nowoczesnych produktów znajdują się również takie, które są zdolne przekształcić energię z jednej formy w drugą – należą do nich m.in. materiały fotowoltaiczne (PV). Fotowoltaika to „prawdziwie elegancka metoda” generowania energii elektrycznej na miejscu, bezpośrednio ze Słońca, bez szkody dla środowiska [5].

 

Dla zastosowań architektonicznych szczególnie interesująca jest technologia BiPV (ang. Building Integrated Photovoltaics) umożliwiająca trwałe połączenie zaawansowanego materiału solarnego z konwencjonalnym tworzywem budowlanym. W rezultacie powstaje innowacyjny, wielofunkcyjny produkt, jak np. szkło fotowoltaiczne [fot. 1].

 

Fot. 1. Szklany moduł Optisol® dla zastosowań budowlanych, prod. SCHEUTEN Solar [fot. Magdalena Muszyńska-Łanowy]

 

W obliczu aktualnych problemów ekologicznych i wysokich wymagań w stosunku do nowoczesnej skóry budynku jego zastosowanie wydaje się jak najbardziej zasadne. Wg IEA (International Energy Agency) idealny budynek przyszłości będzie posiadał zaawansowaną, inteligentną powłokę, której komponenty, takie jak zintegrowane ogniwa fotowoltaiczne, materiały selektywnie transmitujące energię światła i ciepła itp., polegając na ultraefektywnych rozwiązaniach i nowoczesnych technologiach, pozwolą optymalizować konsumpcję energii i generować ją na miejscu [7].

 

Szklana powłoka jako system energetycznie aktywny
Zewnętrzne przegrody coraz aktywniej uczestniczą w przepływie energii pomiędzy różnymi środowiskami, stając się pewnego rodzaju filtrem, zdolnym odpowiednio wykorzystać, a nawet regulować rozmaite warunki i parametry.

 

Analogicznie do skóry żywego organizmu, skóra budynku reaguje na zmiany. Dzięki temu nowoczesny obiekt „oddycha” – dostosowuje się, wykorzystuje naturę i lokalne surowce, konsumuje mniej zasobów [4].

 

Integracja ogniw fotowoltaicznych zmienia tradycyjną funkcję i sposób postrzegania szklanej struktury. Fasada BiPV przestaje być wyłącznie statyczną, fizycznie i wizualnie zdefiniowaną powierzchnią. Staje się aktywną strefą, miejscem, w którym zachodzą transformacje i interakcje pomiędzy różnymi środowiskami energetycznymi.

 

Odpowiednio ukształtowana, odgrywa istotną rolę w spełnianiu różnych kryteriów architektury proekologicznej: generuje czystą elektryczność, a także reguluje, przepuszcza, zatrzymuje, kontroluje przepływ energii przez przegrodę. Tym samym wpływa na bilans energetyczny i komfort w budynku.

 

Energooszczędność jest jednym z wymagań obowiązujących we współczesnej architekturze. Działania zmierzające do zmniejszenia zużycia konwencjonalnej energii w budynkach wynikają z rosnącej świadomości zagrożeń środowiska, a z punktu widzenia inwestora przekładają się bezpośrednio na obniżenie kosztów.

 

Wg IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) promowanie energooszczędności i użycie nowoczesnych technologii, a także zmiana zachowań użytkowników budynku mogą przyczynić się do istotnej redukcji emisji gazów cieplarnianych. Rezultatem będzie nie tylko polepszenie warunków zewnętrznych, ale także zwiększony komfort oraz korzyści ekonomiczne [8].

 

Osiągnięcie niskiego zapotrzebowania na energię wiąże się z maksymalizacją zysków energii ze źródeł odnawialnych, minimalizacją strat energii, oraz optymalizacją komfortu wewnętrznego [3].

 

Dla zapewnienia odpowiedniej efektywności instalacja BiPV powinna stanowić integralny komponent całego systemu energetycznego budynku, a nie jedynie dodatek czy niezależny element [6]. Nowoczesne technologie instalacyjne często dodawane są do budynku bez związku z projektem fasady i odwrotnie:  fasady projektowane są bez wystarczających powiązań z systemami mechanicznymi. Możliwości ich współpracy lub bezpośredniego połączenia jest wiele, a zasadność takiego działania jest niezaprzeczalna.



Dlatego podkreśla się, iż stworzenie prawdziwie wielofunkcyjnej, skutecznej powłoki fotowoltaicznej wymaga holistycznego podejścia, w tym powiązania nowych technologii z konwencjonalnymi, aktywnych systemów solarnych z pasywnymi.

 

W praktyce zastosowanie odpowiednich metod łączących różne techniki energetyczne pozwoliło już zrealizować budynki zeroemisyjne [fot. 2, 7], zeroenergetyczne [fot. 3], a nawet energetycznie dodatnie.

 

Fot. 2. Siedziba firmy ACCIONA Solar, Navarra. Pierwszy zeroemisyjny budynek biurowy w Hiszpanii [fot. ACCIONA Solar]

 

Fot. 3. Centrum badawczo-rozwojowe Wuxi Suntech Power, Wuxi. Pierwszy zeroenergetyczny budynek w Chinach. Szklaną fasadę BiPV tworzy 2552 semitransparentnych paneli fotowoltaicznych o łącznej powierzchni 20 000 m2. Instalacja solarna jest jednym z elementów szerszej koncepcji energetycznej. System o mocy 1MW generuje rocznie ponad 1 mln kWh czystej energii elektrycznej, redukując jednocześnie emisje CO2 o ponad 600 ton [fot. SUNTECH, www.exposolar.org]

 

Przykładowo, budynek biurowy należący do firmy ACCIONA SOLAR łączy zasady projektowania bioklimatycznego z różnymi technologiami alternatywnej generacji energii jak: fotowoltaika, kolektory termalne, geotermia i biopaliwa. Dzięki temu powstał zeroemisyjny obiekt, który zużywa o 52% mniej energii w porównaniu do konwencjonalnego budynku tej samej funkcji.

 

Od strony południowej zrealizowano fotowoltaiczną szklaną ścianę osłonową, która produkuje elektryczność i wykorzystuje promienie Słońca w sposób pasywny. Absorbowane przez nią ciepło jest odzyskiwane przez system wentylacji i wykorzystywane w miarę potrzeb przez zaawansowane, zautomatyzowane systemy.

 

Zyski energii ze źródeł odnawialnych
Szklane powłoki BiPV wykorzystują darmowe, niewyczerpalne w skali ludzkiej promieniowanie słoneczne, głównie w celu generowania energii elektrycznej, ale także oświetlenia światłem dziennym oraz wykorzystania energii cieplnej. Pośrednio eksploatacja energii odnawialnej pozwala ograniczyć konsumpcję energii wytwarzanej metodami tradycyjnymi, co z kolei pociąga za sobą redukcję zużycia surowców nieodnawialnych, szkodliwych emisji i zanieczyszczeń związanych ze spalaniem paliw kopalnych oraz odpadów.

 

Generator energii
W wyniku integracji fotowoltaiki budynek jest nie tylko konsumentem energii, ale i jej producentem – w pewien sposób staje się solarną elektrownią. Wykorzystując odnawialne źródło energii, jakim jest promieniowanie słoneczne, nowoczesna szklana powłoka generuje zieloną energię elektryczną. Bezpośrednio, bez hałasu, bez emisji i zanieczyszczeń.

 

Elektryczność można wykorzystać na potrzeby budynku w sposób bezpośredni: w formie prądu stałego do zasilania specjalnych urządzeń (np. wentylatorów DC w obiektach przemysłowych) lub po przekształceniu przez falownik w prąd zmienny (AC) do innych celów, tj. oświetlenia budynku, zasilania urządzeń elektrycznych, itp. W systemach podłączonych do sieci energia jest najczęściej sprzedawana, a następnie odkupywana po preferencyjnych cenach.

 

W ten sposób może być wykorzystana w zupełnie innym, odległym miejscu. Sieć energetyczna, do której oddawana jest elektryczność, pełni w tym wypadku rolę magazynu energii. Innym sposobem jest zmagazynowanie energii w specjalnych bateriach (akumulatorach kwasowo-ołowiowych, niklowo-kadmowych).

 

Takie rozwiązanie zapewnia większą niezależność, jednak redukuje efektywność energetyczną systemu (~80% energii jest odzyskane) i zwiększa całkowity koszt inwestycji. Akumulatory wymagają obsługi, wymiany, problemem jest też kwestia ich szkodliwego wpływu na środowisko.

 

W procesie konwersji fotowoltaicznej poza czystą energią elektryczną powstaje zawsze pewna, nieporównywalnie mniejsza, ilość ciepła. Nagrzewanie się ogniw (modułów) PV jest niekorzystnym efektem ubocznym, gdyż wzrost ich temperatury ponad standardowo przyjęte +25oC znacząco obniża  sprawność energetyczną instalacji. Pozytywnym aspektem jest możliwość odzysku ciepła i użycia go do konkretnych celów [2].

 

W systemach kogeneracji BiPV całkowity uzysk energii (energia elektryczna + energia cieplna) będzie zależał od poziomu energii wejściowej, temperatury otoczenia, prędkości wiatru, temperatury operacyjnej systemu oraz metody transferu ciepła. Ciepło wyprodukowane przez system BiPV ma niską temperaturę, nie będzie więc użyteczne dla pośredniego generowania energii elektrycznej, ani dla wysokotemperaturowych procesów przemysłowych.

 

Można je natomiast wykorzystać do:
- podgrzewania powietrza,
- transferować przez wymiennik ciepła do systemów ogrzewania wody,
- użyć w powiązaniu z pompami ciepła,
- zmagazynować w masywnych materiałach budowlanych jako energię masy, w materiałach o zmiennej fazie lub w podziemnych zbiornikach.

 

W wielowarstwowych fasadach wentylowanych naturalny lub wymuszony przepływ powietrza pomiędzy szklaną okładziną BiPV, a wewnętrzną warstwą ściany (izolacją termiczną) chłodzi nagrzewające się materiały fotowoltaiczne [rys. 2].

 

Rys. 2. Wentylowana fasada ze szklaną okładziną BiPV (prod. ONYX Solar©) [rys. www.onyxsolar.com]

 

Naturalna cyrkulacja powietrza jest najprostszą i najtańszą metodą przekierowania ciepła zza modułów PV. Przepływ wymuszony jest bardziej efektywny, ale wymaga wkładu energii, całkowity zysk energii będzie więc zredukowany. Odzyskane ciepło można wykorzystać np. do polepszenia parametrów mikroklimatu wnętrza, w systemach wentylacji, ogrzewania czy podgrzewania  wody.

 

W przypadku częściowo transparentnych szklanych fasad BiPV zastosowanie ogniw cienkowarstwowych (a-Si, CIS, CdTe), perforacja lub rozsunięcie ogniw krystalicznych (c-Si) powoduje, że pewna część promieniowania słonecznego o określonej długości fal przechodzi do wewnątrz w postaci energii termalnej.

 

W pewnym sensie można uznać takie rozwiązanie za system kogeneracji BiPV. W powiązaniu z ciepłem będącym efektem ubocznym procesu konwersji fotowoltaicznej, sumaryczna ilość energii może zostać odzyskana i użyta do konkretnych celów.



Między innymi dlatego, za najbardziej korzystne uznaje się powiązanie aktywnych i pasywnych systemów solarnych. Przykładem efektywnego połączenia obu metod pozyskiwania energii słonecznej jest fasada fabryki SMA w Niestetal [fot. 4, 5].

 

Fot. 4. Budynek firmy SMA, Niestetal. Nachylona szklana fasada BiPV, widok z zewnątrz [fot. Magdalena Muszyńska-Łanowy]

 

Fot. 5. Fasada BiPV w budynku SMA, Niestetal. Częściowo transparentne szkło zintegrowane z ogniwami krystalicznymi. Widok od strony wnętrza [fot. Magdalena Muszyńska-Łanowy] 

 

Zorientowana idealnie w kierunku południowym, nachylona pod odpowiednim kątem szklana struktura BiPV generuje zieloną elektryczność i reguluje warunki mikroklimatu we wnętrzu. System odzysku ciepła z funkcjonujących modułów PV i falowników  pozwala pokryć w dużym stopniu zapotrzebowanie na ciepło w holu wejściowym.

 

Innym rozwiązaniem, jeszcze słabo rozpowszechnionym, są moduły PV/T (ang. Photovoltaic/Thermal), będące kombinacją modułu fotowoltaicznego z kolektorem solarnym. Ogniwa fotowoltaiczne wklejane do typowych, płaskich kolektorów (powietrznych lub cieczowych) funkcjonują w nich jako absorber. Główną ich zaletą jest redukcja kosztów i powierzchni instalacji dzięki połączeniu różnych procesów w jednym, zintegrowanym systemie.

 

Fot. 6. Semitransparentne szkło fotowoltaiczne MSK Solar Design LineTM, typ See ThruTM [fot. MSK Corporation, www.buildinggreen.com]

 

Wykorzystanie energii solarnej do oświetlenia
Światło dzienne jest najlepsze dla komfortu psychofizycznego człowieka, dlatego wszędzie tam, gdzie jest to możliwe, należy je efektywnie wykorzystać, również z uwagi na redukcję zużycia energii  konwencjonalnej dla sztucznego oświetlenia.

 

Rys. 3. Schemat budowy szkła izolacyjnego Optisol®, prod. SCHEUTEN Solar. Bazowy element (moduł PV typu szkło-szkło) połączony z elementem izolującym. W zależności od budowy wartości współczynnika przenikania ciepła U mieszczą się w przedziale od 1,1– 1,6 W/m2K (dwuwarstwowy element izolujący) i 0,7-0,8 W/m2K (trzywarstwowy) [na podst. SCHEUTEN Solar]

 

Częściowo transparentne szkło BiPV pozwala na dostęp promieni słonecznych do wnętrza budynku. Wybór odpowiedniej technologii (budowy przegrody, modułu, rodzaju ogniw, itd.) determinuje ilość przedostającego się przez materiał światła oraz jego jakość i równomierność.

 

W modułach zbudowanych z konwencjonalnych ogniw krystalicznych (c-Si) światło przedostaje się przez przestrzeń pomiędzy nimi – w zależności od wymaganego poziomu transmisji jego ilość można regulować zwiększając lub zmniejszając rozstaw ogniw [fot. 4, 5].

 

Inna metoda polega na perforowaniu ogniw. Z kolei osadzone na szkle materiały cienkowarstwowe same w sobie zapewniają pewien poziom przepuszczalności promieniowania [fot. 6]. W każdym wypadku poziom transmisji uzależniony jest także grubością i rodzajem  szklanej obudowy modułu oraz struktury całej przegrody, z którą ów moduł został zintegrowany.

 

Najczęściej transparentność kształtuje się w granicy 10-30%, max. 50%.

 

Wykorzystanie energii cieplnej
Poprzez semitransparentne szkło BiPV przenika do wnętrza budynku promieniowanie podczerwone będące nośnikiem energii cieplnej. Zyski energii słonecznej mogą być wykorzystane w celach grzewczych.  

 

Szczególnie efektywne są w tym wypadku zorientowane w kierunku południowym i odpowiednio nachylone względem Słońca struktury funkcjonujące jednocześnie jako aktywny i pasywny system pozyskiwania energii. Takie rozwiązanie zastosowano m.in. w zeroemisyjnym budynku Solar-Fabrik we Freiburgu [fot. 7].

 

Głównym elementem koncepcji architektonicznej jest wyeksponowana w kierunku południa, wydłużona szklana fasada, z którą zintegrowano 3 różne systemy fotowoltaiczne. Nachylona pod kątem 73o struktura generuje elektryczność, jednocześnie regulując mikroklimat wnętrza.

 

W słoneczne dni szklana hala staje się kolektorem ciepła, które jest akumulowane w masie materiałów konstrukcyjnych i rozprowadzane we wnętrzu. Pasywne zyski energii słonecznej pokrywają ~15% zapotrzebowania na energię do ogrzewania.

 

Minimalizacja strat energii
Minimalizacja strat energii wiąże się głównie z ograniczeniem ucieczki ciepła przez zewnętrzne przegrody. Efektywność termalna szklanej powłoki uzależniona jest od wielu czynników, tj.: poziomu izolacyjności ścian (okien, drzwi), mostków termicznych, kondensacji, współczynnika wymiany powietrza, szczelności przegrody, różnic temperatur czy systemów mechanicznych (wentylacja).

 

Kwestię izolacji termicznej można rozwiązać w różny sposób, w zależności od materiału i budowy przegrody. W wielowarstwowych strukturach wentylowanych, gdzie szklane moduły fotowoltaiczne tworzą zewnętrzną okładzinę, stosowana jest normalna warstwa ocieplenia. Pomiędzy nią a tylną stroną okładziny zapewniony jest naturalny lub wymuszony przepływ powietrza [rys. 2].

 

Fot. 7. Fabryka modułów PV Solar-Fabrik, Freiburg. Trzy różne instalacje fotowoltaiczne zintegrowane z elewacją: system wentylowany, izolacyjne szklenie i system zacieniający [fot. www.solar-fabrik.de]

 

Wraz ze wzrostem zainteresowania problemem kontroli przepływu energii przez powłoki budynku oraz zwiększonym użyciem szkła w ich konstrukcji, przemysł budowlany wprowadza coraz bardziej wyszukane produkty. W fasadach ciepłych, podwójnych, dla redukcji strat energii ogniwa PV integrowane  są ze szkłem izolacyjnym lub zespolonym.

 

Szklane materiały pokrywane są też różnymi powłokami, np. niskoemisyjnymi (wyłącznie z tylnej strony ogniw fotowoltaicznych). Nowoczesne materiały, jak np. Optisol® produkowane przez SCHEUTEN Solar czy ASI THRU® firmy SCHOTT Solar osiągają wartość współczynnika przenikania ciepła U porównywalną do wysokiej jakości konwencjonalnego szklenia [rys. 3, tab. 1].

 

Tab. 1. Porównanie wartości współczynnika przenikania ciepła dla różnych typów szkła konwencjonalnego i fotowoltaicznego ASI THRU® [na podst. SCHOTT Solar]

 

Mogą być więc odpowiednim materiałem nawet na dużych powierzchniach fasad, bez poświęcania ich komfortu termalnego, a dodatkowo z zyskiem energii elektrycznej.

 

Kwestia minimalizacji strat energii wiąże się też z ograniczeniem zużycia energii konwencjonalnej na potrzeby oświetlenia, ogrzewania i chłodzenia budynku.

 

Odpowiednio zaprojektowana przegroda BiPV reguluje przepływ energii pomiędzy środowiskiem zewnętrznym i wewnętrznym, efektywnie wspomagając całościowy system energetyczny budynku.
(c.d.n.)

 

Magdalena Muszyńska-Łanowy

 

Bibliografia
[1] Addington M., Schodek D., Smart Materials and Technologies for the architecture and design professions, Architectural Press, Elsevier 2005
[2] Bazilian M. D. et al., Photovoltaic cogeneration in the built environment, Solar Energy Vol. 71, 1/2001, Elsevier 2001, s. 57–69.
[3] Celadyn W., Przegrody przeszklone w architekturze energooszczędnej, Politechnika Krakowska, Kraków 2004
[4] Daniels K., Low-Tech, Light-Tech, High-Tech. Building in the Information Age, Birkhäuser Publishers, Basel 1998
[5] Prasad D., Snow M. (eds.), Designing with solar power. A Source Book for Building Integrated Photovoltaics (BIPV), Images Publishing, Mulgrave, Earth scan, London, Sterling 2005
[6] Wachenfeldt B. J., Bell D., Building Integrated Photovoltaics in Smart Energy Efficient-Buildings, A State-of-the-Art, Report SINTEF, STF22 A04503, Trondheim 2003
[7] www.iea.org
[8] www.ipcc.ch

 

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym

 

patrz też:

- Arkada słoneczna budynku „Solar Fabrik” we Freiburgu , Janusz Marchwiński,  Świat Szkła 5/2007

 

- Możliwości technologiczne szkła a poszukiwanie rozwiązań proekologicznych , Katarzyna Zielonko-Jung, Świat Szkła 2/2007   


- Technologia fotowoltaiczna na dachach budynków - spojrzenie architektoniczne , Janusz Marchwiński, Świat Szkła 6/2006 

 

-  Kolektory słoneczne w architekturze budynków niemieszkalnych , Janusz  Marchwiński , Świat Szkła 1/2005

 

 

inne artykuły tego autora:

 

- Fotowoltaiczne systemy przeciwsłoneczne , Magdalena Muszyńska-Łanowy , Świat Szkła 3/2011 

 

- Szklane fasady fotowoltaiczne – energooszczędność i komfort Cz. 2 ,  Magdalena Muszyńska-Łanowy , Świat Szkła 1/2011

 

- Szklane fasady fotowoltaiczne - energooszczędność i komfort Część 1 , Magdalena Muszyńska-Łanowy, Świat Szkła 11/2010

 

- Czarne fasady - fotowoltaiczne okładziny CIS, Magdalena Muszyńska-Łanowy, Świat Szkła 7-8/2010

 

- Szkło fotowoltaiczne, Magdalena Muszyńska-Łanowy, Świat Szkła 6/2010

 

- BiPV - fotowoltaika zintegrowana z budynkiem , Magdalena Muszyńska-Łanowy, Świat Szkła 5/2010

 

 

inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne

więcej informacj: Świat Szkła 11/2010

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.