Struktura całoszklana jest podatna na zyski i straty ciepła, co powoduje, że jego wnętrza są zbyt gorące lub zbyt zimne i dlatego kreują potrzebę większej mechanizacji zastosowanego systemu. W przypadku ścian tradycyjnych nie byłoby to możliwe, jeśli by brać pod uwagę możliwości pozyskiwania ciepła w sposób ekologiczny i energooszczędny. Rozwiązanie z podwójną fasadą oferuje wiele możliwości. Jest to system, w którym dwie, zazwyczaj transparentne, powłoki oddzielone są od siebie szczeliną powietrzną.

 

Taka budowa pozwala na wykorzystanie efektu szklarniowego, w celu poprawy izolacyjności termicznej budynku, przy maksymalnym wykorzystaniu promieniowania słonecznego do oświetlania pomieszczeń. Oczywiście, trzeba zawsze przewidzieć możliwość regulowania dostępu światła słonecznego. Jednak wiadome jest, że w ten sposób uzyskujemy nadmierne zyski ciepła latem i podwyższone straty ciepła zimą. Również wysokie zyski z promieniowania słonecznego następują w dzień i wysokie straty na drodze przenikania w nocy. Podwójna fasada ma służyć pozyskiwaniu i magazynowaniu zysków ciepła od promieniowania słonecznego. Wprowadzając system wentylacji można dodatkowo uśrednić, a tym samym poprawić odczucia komfortu użytkowników budynku, w przypadku gdy szczelina pełni funkcję kanału wentylacyjnego.

 

Są tego dodatkowe korzyści, tj. poprawa bilansu energetycznego budynku poprzez obniżenie maksymalnego zapotrzebowania na energię do ogrzewania lub chłodzenia. Jeśli chodzi o wentylację, to są do dyspozycji jej różne rodzaje, w tym wentylacja naturalna, mechaniczna lub hybrydowa – będąca połączeniem dwóch poprzednich. Inną korzyścią DSF (ang. Double Skin Facade) jest to, że temperatura na wewnętrznej powierzchni fasady jest zbliżona do temperatury wewnętrznej budynku. W DSF funkcje izolacyjne przejmuje powłoka wewnętrzna, zbudowana z podwójnej szyby zespolonej (lub czasami potrójnej) o wysokiej przepuszczalności dla promieniowania słonecznego.

 

Ślusarka w powłoce wewnętrznej może być otwierana, w ten sposób użytkownik ma możliwość indywidualnej kontroli strumienia powietrza wentylacyjnego. Przestrzeń powietrzna między powłokami może pełnić różne funkcje, generalnie jest to strefa o regulowanym napływie powietrza, o szerokości kanału od co najmniej 20 cm do 2 m. Coraz częściej znajdują się tam systemy inteligentne (te, które są nieodporne na działania atmosferyczne). Powłoka zewnętrzna jest barierą dla deszczu i wiatru. Powinna być wykonana ze szkła o wysokiej wytrzymałości, może też posiadać elementy systemów odnawialnych źródeł energii lub systemów chroniących przed nadmiernym promieniowaniem słonecznym [2].

 

(...)

 

Ekspozycja elewacji na działanie promieniowania słonecznego powoduje wzrost temperatury powietrza znajdującego się pomiędzy powłokami. Ogrzane powietrze wypierane jest ku górze przez chłodniejsze powietrze zewnętrzne, napływające do przestrzeni fasady. W ten sposób wytwarza się naturalny ruch powietrza w kanale i zapobiega przegrzaniu konstrukcji budynku. Powietrze zgromadzone pomiędzy dwiema powłokami można wykorzystywać, w zależności od przejściowych warunków klimatycznych, lokalizacji i ekspozycji fasady oraz sposobu użytkowania pomieszczeń przyległych.

 

W sezonie grzewczym, przed wyrzuceniem na zewnątrz, można wykorzystać zużyte powietrze aby wstępnie podgrzać powietrze świeże. Izolacyjność przegrody zimą wzrasta, gdy otwory wentylacyjne mają zmniejszoną przepustowość. Natomiast latem przestrzeń pomiędzy powłokami powinna być silnie wentylowana. W przypadku wentylacji naturalnej poprzez maksymalne otwarcie otworów wentylacyjnych. W sezonie zimowym zalecane są takie rozwiązania, w których ogrzane powietrze, unosząc się do góry, jest wprowadzane do budynku wyższych kondygnacji lub uczestniczy w odzysku ciepła, wykorzystując w sposób bezpośredni zyski od promieniowania słonecznego.

 

Natomiast w sezonie letnim zaleca się aby ogrzane powietrze znajdujące się pomiędzy powłokami fasady było odprowadzone otworami wentylacyjnymi, znajdującymi się na szczycie fasady – wtedy ciepłe powietrze unosi się do góry i jest wyrzucane bezpośrednio na zewnątrz. Dodatkowo na zachowanie się powietrza w kanale wpływa umiejscowienie zacieniaczy, co znacząco wpływa na dystrybucję zysków ciepła dla powstałych przestrzeni pośrednich. Dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji sugeruje się oddalenie zacieniaczy o 15 cm od powłok fasady [2].

 

Podwójna fasada wielopoziomowa to taka, w której przestrzeń powietrzna tworzy jedną objętość – bez podziałów poziomych, ani pionowych. Rozbudowa biblioteki publicznej w Cambridge jest przykładem fasady wielopoziomowej i jest rozreklamowana jako pierwszy przykład w USA trzymający się wszystkich kluczowych składników nowoczesnych technologii europejskich dotyczących podwójnych fasad. Część zabytkowa z 1887 r. została rozbudowana o ekologiczną, całoszklaną część w 2009 r. i połączona łącznikiem dopasowując rozmiar i linię zabudowy do części istniejącej. W ten sposób obie części wspaniale prezentują się od ul. Broadway. Również podwójna fasada sytuowana jest od frontowej strony, zorientowanej na południowy zachód (rys. 1).

 

Ściana jest dwupiętrowa i przede wszystkim ma służyć jako strefa buforowa, poprawiająca izolacyjność przegrody. Kondygnacje oddzielone są od siebie ażurową podłogą, umożliwiającą przebywanie na niej obsługi serwisowej. Wykorzystuje się tutaj wentylację naturalną. Wloty powietrza umieszczone są na dole fasady, natomiast powietrze ogrzane unosząc się do góry natrafia na wylot u szczytu fasady. Wlot powietrza został tutaj sprytnie obniżony od poziomu zerowego, aby w zależności od pory roku móc wstępnie ochłodzić lub ocieplić świeże powietrze. Zimą wloty na szerokości fasady są zamknięte i gdy świeże zimne powietrze pokonuje drogę w podziemnym kanale, aby dostać się do przestrzeni pomiędzy powłokami, ociepla się.

 

Oczywiście, w zależności od temperatury lub w okresie przejściowym wloty dolne i górne mogą być okresowo otwarte lub zamknięte. Natomiast latem wloty są otwarte, a powietrze przedostające się do przestrzeni powietrznej fasady musi przejść przez kratki na poziomie gruntu, znajdujące się bezpośrednio przed fasadą, aby ochłodzić się w podziemnym kanale i dalej obniżyć temperaturę pomiędzy powłokami fasady. Aby zapobiec przegrzewaniu latem wprowadzono na każdej kondygnacji ruchome, aluminiowe żaluzje, które przejmują ciepło i chronią przed olśnieniem. Przewidziano jeszcze na zewnątrz dodatkowe, szklane zacieniacze na każdej kondygnacji, blokując część promieni słonecznych, tak aby przestrzeń pod nimi również mogła być jasna. 

 

Powłoka zewnętrzna i wewnętrzna składa się z szyb zespolonych (IGUs) złożonych z dwóch warstw szkła oddzielonych przestrzenią powietrzną. Każda z trzech przestrzeni powietrznych jest buforem termicznym, tutaj ciepło jest promieniuje z pierwszej na kolejne warstwy. Dla funkcji jaką pełni biblioteka bardzo ważnym elementem jest dostęp naturalnego światła, którego nie brakuje w przypadku zastosowania całoszklanej fasady; dodatkowo cofnięto sufit podwieszany od fasady aby zwiększyć zakres penetracji promieni słonecznych w głąb pomieszczeń. 

 

Również zatroszczono się aby światło nie oślepiało czytelników, wprowadzając żaluzje i zewnętrzne zacieniacze. Podwójna fasada pomaga w obniżaniu kosztów energii, obliczono że redukuje około 50% zapotrzebowania na energię w porównaniu do konwencjonalnej ściany osłonowej. Rozwiązanie fasady podwójnej jako wielopoziomowej jest atrakcyjne również pod względem izolacyjności przed dźwiękami zewnętrznymi, co jest bardzo istotne jaką pełni budynek biblioteki [1].

 

 

2015 07-08 12 1

www.gonzotopia.wordpress.com

2015 07-08 12 2

 

www.melikamp.com

2015 07-08 12 3

www.dixie.edu

2015 07-08 12 4

www.progressivetimes files.wordpress.com 

2015 07-08 12 5

www.lemessurier.com

Rys. 1. Rozbudowa biblioteki publicznej w Cambridge, USA, zabytkowa część z 1887 roku, nowa część z 2009 roku.

 

 

 

 

 

Szczególnym przypadkiem fasady wielopoziomowej jest fasada z zewnętrzną powłoką infiltracyjną. Przegrodę infiltracyjną tworzą obrotowe żaluzje, zamontowane zamiast szklenia zewnętrznej powłoki, które w przypadku ułożenia w pozycji zamkniętej nie tworzą hermetycznej obudowy, z możliwością regulacji stopnia nieszczelności. Przykładem takiej fasady jest kompleks 19 mieszkań i komercyjnego lokalu w Barcelonie, który zaopatrzono właśnie w fasadę z powłoką infiltracyjną (rys. 2), sytuowaną od południowo-wschodniej strony. 

 

Wykorzystanie podwójnej fasady pozwala zachować kontrolę wzrokową, słoneczną i ochrony przed słońcem w hiszpańskim klimacie, przyczyniając się do uzyskania bardzo dobrego wyniku oceny energetycznej. Powłokę wewnętrzną stanowi lekka konstrukcja z dwóch warstw płyt gipsowo-kartonowych na stelażu i panelu aluminiowego od zewnętrznej strony. Powłokę zewnętrzną stanowią aluminiowe żaluzje osadzone w modułowych ramach.

 

Dzięki temu można regulować dopływ świeżego powietrza, poprzez otwieranie lub zamykanie żaluzji w górnej części. Dolna część jest również złożona z żaluzji, lecz jednak jest nieruchoma – zawsze w pozycji zamkniętej, po to aby zewnętrzny wygląd elewacji był bardziej jednolity. Również całe ramy ze zgrupowanymi żaluzjami można otwierać na zewnątrz, aby poprawić widoczność otoczenia [3].

 

 

2015 07-08 13 1

2015 07-08 13 2

2015 07-08 13 3

2015 07-08 13 4

Rys. 2. Kompleks 19 mieszkań i komercyjnego lokalu w Barcelonie, Hiszpania (www.filt3rs.net)

 

 

Fasada korytarzowa wyróżnia się podziałami poziomymi zazwyczaj jednej kondygnacji lub kilku kondygnacji. Podział poziomy pomiędzy powłokami stanowi korytarz komunikacyjny, który dzieli wnętrze fasady na niezależne segmenty i zarazem oddzielne kanały powietrzne. Tutaj wloty i wyloty powietrza znajdują się na każdym podziale poziomym. Przestrzeń pomiędzy powłokami nie jest ograniczona pionowymi przegrodami i może rozciągać się na całe piętro.

 

Przykładem rozwiązania maksymalnie ekologicznego i energooszczędnego prezentuje fasada typu korytarzowego nowego budynku banku KfW (niemieckiego państwowego banku rozwoju) w Frankfurcie z 2010 roku, Niemcy (rys. 3). Forma budynku jest nietypowa ze względu na sąsiedztwo istniejących budynków parceli bankowej. Opływowy kształt nowopowstałego budynku pozwala zachować komfortowe warunki wewnątrz m.in. komfortu wizualnego i dostępu światła dziennego. Również konfiguracja budynku i jego kształt, mają zapewniać naturalną wentylację przez kilka miesięcy w roku, dzięki wykorzystaniu dominującego kierunku wiatru.

 

Zastosowana elewacja wraz z kilkoma innymi funkcjami, w tym ogrzewania i chłodzenia geotermalnego, pozwoliła spełnić cel zużycia połowy energii standardowego niemieckiego biurowca. Na opływowy kształt formy budynku składa się system, złożony z form zębatych o szerokości modułu około 70 cm, z automatycznymi roletami. Ściana podwójna składa się od zewnętrznej strony z naprzemienne stosowanych paneli szkła hartowanego i kolorowych wentylacyjnych klap o wysokości kondygnacji, w ten sposób ograniczono nadmierny wpływ energii słonecznej i olśnienia. Natomiast wewnętrzna powłoka składa się z podwójnego szklenia wypełnionego argonem, zapewniającego izolację termiczną z otwieraną stolarką.

 

Zaplanowano około 8100 m2 podwójnej fasady aluminiowej. Ostatnia kondygnacja jest cofnięta od lica budynku z fasadą techniczną stalowo-aluminiową i pełnymi panelami termoizolacyjnymi. W projekcie użyto około 7500 m2 żaluzji pomiędzy powłokami podwójnej fasady. W zależności od warunków atmosferycznych, powietrze regulowanymi strumieniami dostaje się do pustki powietrznej elewacji i jest wypuszczane od północnej strony budynku. Na dachu budynku znajduje się stacja meteorologiczna, która monitoruje m. in. kierunek wiatru, jego szybkość.

 

Wraz z systemem zarządzania budynkiem kontroluje klapy wprowadzania świeżego powietrza na elewacji, otwierając je w zależności od warunków zewnętrznych i tworząc strefę ciśnienia otaczającego powłokę wewnętrzną. W ten sposób naturalna wentylacja jest bardziej wydajna, system maksymalizuje jakość powietrza, lecz nie kosztem oszczędności energii. Ponieważ w wysokich budynkach z otwieranymi oknami jest zagrożenie spowodowane różnicą ciśnień na powierzchniach elewacji, która może powodować zbyt intensywną wentylację, a następnie niechciane straty ciepła.

 

W KfW zastosowane rozwiązanie nazwane pierścieniem ciśnienia powinno trzymać w ryzach nadmierną wentylację i związaną z tym utratę ogrzewania. Pierścień powoduje lekką różnicę ciśnień między pustką powietrzną elewacji a wnętrzem budynku. Powietrze jest zasysane do biur za pośrednictwem otworów podłogowych lub przez otwierane okna sterowane przez użytkowników. Następnie świeże powietrze dostarczane do biur jest odprowadzane przez korytarze, a potem do rdzenia budynku.

 

Projektanci spodziewają się, że budynek będzie operowany w tym trybie – z mechanicznym systemem do chłodzenia i ogrzewania biur – przez większą część wiosny i jesieni. W okresie zimowym i letnim świeże powietrze do biur będzie dostarczane przez kanał schowany pod spodem garaży wykorzystując stałą temperaturę ziemi. W zimie powietrze będzie dalej podgrzewane przez system odzyskiwania ciepła, który przechwytuje ciepło z wywiewanego powietrza i z centrum budynku. Natomiast podczas lata, promieniujące sufity będą absorbować ciepło. Frankfurt ma łagodny klimat z długimi sezonami przejściowymi dlatego nadaje się doskonale do zastosowanych rozwiązań podwójnej fasady [4].

 

 

2015 07-08 14 1

www.wikimedia.org 

2015 07-08 14 2

www.revistaplot.com

2015 07-08 14 3

www.bdonline.co.uk

2015 07-08 14 4

www.bdonline.co.uk

Rys. 3. Nowy budynek banku KfW we Frankfurcie, Niemcy z 2010 roku.

 

 

W fasadzie typu pudełkowego każda kondygnacja jest od siebie oddzielona szklaną, szczelną podłogą. Również kondygnacje zaopatrzone są w przegrodę pionową w formie szklanych drzwi. Dzięki gęstszemu umieszczeniu wlotów i wylotów, to rozwiązanie charakteryzuje się najbardziej efektywnym poziomem naturalnej wentylacji i najniższym stopniem nagrzewania pomieszczeń.

 

Przykładem takiego rozwiązania jest Terrence Donnelly Centrum Badań Inżynierii Komórkowej i Biomolecularnej w Toronto (Kanada) z 2005 r. Działka znajduje się w sąsiedztwie zabytkowej zabudowy, na obrzeżach zabytkowego campusu. Jednak budynek ma być nowoczesnym ośrodkiem badawczym. Południowa fasada została zaprojektowana jako podwójna (rys. 4).

 

Jest to wejściowa fasada, dlatego ma być reprezentacyjna i zarazem integrującą się z sąsiednimi budynkami. Budynek mniej więcej w połowie został przewężony, aby lepiej komponował się z sąsiednią zabudową, ale jednocześnie ma on górować nad pozostałymi. W miejscu przewężenia znajduje się kondygnacja techniczna, która została powtórzona na szczycie budynku. Podwójna fasada została zastosowana w południowej części budynku, ponieważ ma największą możliwość zysku energii słonecznej. 

 

Zewnętrzna powłoka zbudowana jest z monolitycznego szkła o wysokości kondygnacji – prawie 4 metry i zamontowana na stalowych wspornikach montowanych do czoła konstrukcji stropu. Na poziomie każdej kondygnacji znajdują się wloty powietrza, pozwalające na napływ powietrza zewnętrznego. Okresowo mogą być zamknięte dla przepływu powietrza, w zależności od warunków atmosferycznych. Kondygnacje pomiędzy powłokami są od siebie oddzielone podłogą z laminowanego szkła. W sytuacji, gdy wloty powietrza są zamknięte, powietrze z pustki powietrznej nie krąży pomiędzy kondygnacjami. 

 

Jest ono transportowane od wschodniej do zachodniej części budynku i tam jest wyrzucane na zewnątrz lub do przeszklonego atrium, wykorzystując maksymalnie jego energię cieplną. Następnie unosząc się do góry jest wyrzucane poprzez szklany dach ogrodu zimowego. Aby chronić się przed nadmiernym promieniowaniem słonecznym, pomiędzy powłokami, od zewnętrznej strony zainstalowano automatyczne żaluzje. Powłoka wewnętrzna jest przeszklona od wysokości podłogi do podwieszanego sufitu.

 

Chciano jak najlepiej zaizolować termicznie budynek, dlatego, zastosowano szklenie o podwyższonych parametrach izolacyjnych i zamontowano je w specjalnie wytłaczanej aluminiowej ramie. W upalne dni przydają się dodatkowe żaluzje zainstalowane wewnątrz pomieszczeń [5].

 

 

2015 07-08 15 1

Rys. 4. Terrence Donnelly Centrum Badań Inżynierii Komórkowej i Biomolecularnej w Toronto, Kanada z 2005 roku (www.worldarchitecturemap.org). Więcej ilustracji tego obiektu w 1 części artykułu, w nr 6/2015 „Świata Szkła”

 

 

Istnieje również fasada typu mieszanego, stosuje się ją w przypadku chęci intensyfikacji wentylacji naturalnej. Tutaj mogą być wykorzystane moduły elewacji typu pudełkowego lub korytarzowego, zestawione z kilkupiętrowymi pionowymi kanałami powietrznymi. W ten sposób wentylacja z poziomych modułów elewacyjnych połączona jest ze zbiorczym kanałem kominowym wzmagając jego ciąg. Jednak trzeba pamiętać, że to rozwiązanie jest przeznaczone tylko dla naturalnie wentylowanych fasad.

 

Sposób przepływu powietrza jest niestały i zależny od rodzaju wentylacji. Konstrukcja fasady może mieć możliwość zmiany schematu przepływu powietrza, w zależności od np. pogody lub pory roku. Wyróżnia się różne sposoby wentylacji ze względu na kierunek przepływu powietrza. Przykładem tego typu fasady może być budynek Manitoba Hydro Building w Winnipeg (Kanada) z 2009 r. (rys. 5).

 

Siedziba zarządu czwartej co do wielkości kanadyjskiej firmy energetycznej. Budynek jest położony w jednym z najzimniejszych dużych miast na świecie, posiadającym specyficzny klimat z temperaturami wahającymi się od –35oC do +34oC z przeważającymi wiatrami od południa. Roczna amplituda temperatur sięga 70°C. Jest to budynek o rozbudowanym programie, mający łączyć wydajność energetyczną, zdrowe i przyjazne środowisko pracy, rewitalizację obszarów miejskich i wysoką jakość architektury.

 

Strategią obniżenia zapotrzebowania na energię budynku było: ograniczenie energii użytkowej o 60% oraz zastosowanie wysokiego komina solarnego na północnej fasadzie budynku. A także obniżenie wewnętrznej temperatury w nocy, aby zmniejszyć energię do ogrzewania, zastosowanie pieca o wysokiej efektywności, wykorzystanie zysków ciepła od urządzeń, światła i użytkowników, zastosowanie dodatkowej izolacji miało sprzyjać utrzymywaniu systemu ogrzewania i chłodzenia.

 

Wykorzystano tu panele słoneczne i energię wiatru, które zapewniają produkcję 88 kWh/m² rocznie, co pozwala otrzymać miejsce najbardziej ekologicznego wieżowca w Ameryce Północnej i certyfikat LEED Platinum. W szkleniu zewnętrznej powłoki zastosowano przejrzyste szkło o niskiej zawartości żelaza. Wewnętrzna powłoka zawiera potrójne szklenie z otwieraną stolarką, aby zwiększyć izolacyjność cieplną przegrody i zarazem dać możliwość ręcznego sterowania oknami. Powietrze pomiędzy powłokami jest wstępnie ocieplane poprzez zastosowaną rekuperację lub w zależności od warunków zewnętrznych przez system geotermiczny. Zużyte powietrze usuwane jest przez komin solarny, natomiast zimą solarny komin jest zamknięty i powietrze jest nawiewane do garażu. Nietypowym rozwiązaniem są zastosowane wodne wodospady wewnątrz atriów budynku, które mają za zadanie nawilżać zimne i suche powietrze panującego tam klimatu [6].

 

 

2015 07-08 16 1

www.wordpress.com

2015 07-08 16 2

2015 07-08 16 3

www.wikimedia.org

2015 07-08 16 4

Rys. 5. Manitoba Hydro building w Winnipeg, Kanada z 2009 roku (rysunki: www.is.pw.edu.pl)

 

 

Najbardziej obiecujące a zarazem bardzo problematyczne rozwiązanie to układ, w którym wewnętrzna ściana zaopatrzona jest w otwierane okna i powietrze, pobrane przez otwory wentylacyjne w ścianie zewnętrznej, dostaje się do wnętrza budynku. Problem polega na tym, że w założeniu ściana tego rodzaju powinna uczestniczyć w wentylowaniu budynku, optymalizować jego gospodarkę termiczną i chronić wnętrze przed hałasem z zewnątrz.

 

W rzeczywistości jest to bardzo skomplikowany układ fizyczny. Powietrze znajdujące się pomiędzy powłokami, ogrzewane jest przez promienie słoneczne i efektem kominowym unosi się ku górze. Można więc wykorzystać to naturalne zjawisko i związać je z systemem wentylacji budynku. Budynki wysokie, zdane dotychczas na klimatyzację, skazane na nie otwierane okna na najwyższych kondygnacjach, mogłyby szczególnie skorzystać na tego rodzaju rozwiązaniu.

 

Ale problematyczne jest sterowanie tym procesem, gdyż zależy on od zmiennych czynników pogodowych, a w budynku o dużej skali modyfikuje go znacznie układ potężnych sił aerodynamicznych działających na ściany zewnętrzne. Nie sposób uniknąć systemów mechanicznych, które „interweniowałyby” w określonych sytuacjach, ratując przed spadkiem jakości parametrów fizycznych wnętrza.

 

Złe rozwiązanie tego problemu może prowadzić do większej energochłonności niż tradycyjna ściana. W przedstawianym budynku banku KfW ten problem rozwiązano stosując fasadę korytarzową. W ten sposób każda kondygnacja w sposób bardziej indywidualny zyskuje energię z promieniowania słonecznego i chroni wnętrze przed hałasem z innych kondygnacji. Natomiast fasadę wielopoziomową preferuje się w przypadku budynków niskich, gdzie problematyczność optymalizacji gospodarki termicznej i ochrony przed hałasem między kondygnacjami nie jest tak zintensyfikowana.

 

 

Powyżej opisane projekty są odpowiedzialne i ekologiczne. Ich atutem są: pozytywne oddziaływanie budynków na lokalną społeczność, komfort ich użytkowania, redukcja negatywnego wpływu obiektów na środowisko naturalne między innymi poprzez wykorzystanie istniejących konstrukcji, oszczędność energii i wody, zastosowanie ekologicznych lub odnawialnych materiałów, a także rewitalizacja zaniedbanych terenów miejskich. Tutaj wentylacja jest najczęściej elementem ekologicznych technologii.

 

 

mgr inż. arch. Katarzyna Szmuryło

 

 

Bibliografia:

[1] Rawn W.: Cambridge Public Library – Case study: a double-skin glass wall, MA, Boston, 2009;

[2] Heim D.: Optymalizacja fasad podwójnych pod kątem oszczędności energii i jakości środowiska wewnętrznego, Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej – monografia Katedry Procesów Cieplnych i Dyfuzyjnych, Łódź 2013;

[3] Font M.: Double operability of louvered shutter in Barcelona [285], 2013;

[4] Gonchar J.: More Than Skin Deep, AIA, Continuing Education 2009;

[5] Szmuryło K.: Podwójna fasada. Część1: komfort termiczny, „Świat Szkła” 6/2015;

[6] Ryńska E.D.: Przykłady budynków użyteczności publicznejIII, Politechnika Warszawska 2012;

http://www.is.pw.edu.pl/~piotr_bartkiewicz/STEP/pliki/kursy/

PBU3.pdf

  Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 
Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji: Świat Szkła  07-08/2015  
    

  • Logo - alu
  • Logo aw
  • Logo - fenzi
  • Logo - glass serwis
  • Logo - lisec
  • Logo - mc diam
  • Logo - polflam
  • Logo - saint gobain
  • Logo termo
  • Logo - swiss
  • Logo - guardian
  • Logo - forel
  • vitrintec wall solutions logo

Copyright © Świat Szkła - Wszelkie prawa zastrzeżone.