Niniejszy artykuł został opracowany został na podstawie rozprawy doktorskiej na temat „Efekt skali w ocenie odporności ogniowej pionowych przegród przeszklonych” [1] oraz publikacji naukowych powstałych w trakcie jej opracowywania [2]–[6].

Praca dotyczy zagadnienia związanego z odpornością ogniową przeszklonych ścian działowych. Wewnętrzne ściany budynku, które nie stanowią jego konstrukcji, a więc nie mają właściwości nośnych nazywane są ścianami działowymi.

5. Dyskusja
5.1. Analiza wyników badań
Wszystkie z przebadanych konstrukcji osiągnęły deklarowaną klasę odporności ogniowej, tj. zachowały zarówno swoją szczelność, jak i izolacyjność ogniową w czasie nie krótszym niż 30 minut.

Kryterium szczelności ogniowej, w przypadku szyby typu A oraz profili słupów z zastosowanym wzmocnieniem, najszybciej przekroczone zostało w badaniu ściany o wysokości 3000 mm.

Teoretycznie – zgodnie z założeniami zakresu zastosowania przedstawionego w normie badawczej [103] – ściany te powinny zachować swoją szczelność i izolacyjność ogniową najdłużej ze wszystkich przebadanych próbek.

Odporność ogniowa powinna natomiast spadać wraz ze wzrostem wysokości ściany. Najdłużej (przez 67 minut) szczelność ogniowa zachowana została dla ścian o wysokości 4477 mm oraz 5954 mm, co sugeruje, że ściany o większej wysokości mogą mieć lepsze właściwości ogniowe.

Inaczej wygląda to w przypadku ścian bez zastosowanych wzmocnień. Tutaj ściana o wysokości 3000 mm zachowała swoją szczelność ogniową przez 60 minut, natomiast ściana o wysokości 5954 mm przez 46 minut.

Zatem, zgodnie z założeniami szczelność ogniowa ściany zmalała wraz ze wzrostem jej wysokości. Ściana z szybami typu B, o wysokości 4477 mm, w której również nie zastosowano wzmocnień słupów, zachowała swoją szczelność ogniową przez 47 minut, co jest wynikiem porównywalnym dla podobnych badań z szybami typu A, bez zastosowanych wzmocnień profili.

Zaznaczyć należy jednak, że wyniku tego nie można wiązać z pozostałymi dwoma, z uwagi na fakt, że ściana ta wykazała zupełnie inne właściwości, biorąc pod uwagę kryterium izolacyjności ogniowej.

W każdym z przeprowadzonych badań osiągnięcie kryterium izolacyjności ogniowej związane było z przekroczeniem dopuszczalnego przyrostu temperatury (średniej lub maksymalnej) na jednym z przeszkleń.

W przypadku szyby typu B izolacyjność ogniowa osiągnięta została w 34 minucie badania. W przypadku szyby typu A przekroczenie to następowało pomiędzy 37 a 50 minutą badania. Najwcześniej temperatura kryterialna osiągnięta została w badaniu ściany o wysokości 5250 mm, a najpóźniej w przypadku ściany o wysokości 5954 mm z zastosowanymi profilami wzmacniającymi.

W związku z powyższym stwierdzić można, że wysokość elementu próbnego nie wpływa na jego izolacyjność ogniową. W przypadku wszystkich z przebadanych ścian przekroczenie kryterium szczelności oraz izolacyjności ogniowej wystąpiło długo po deklarowanym czasie klasyfikacyjnym.

Zgodnie z wymaganiami normy badawczej [103] dopuszczalne jest powiększenie wysokości ściany o 20% jeżeli zachowała ona swoją szczelność i izolacyjność ogniową w czasie nie krótszym niż 36 minut. W związku z powyższym czas ten należy uznać za graniczny w przypadku rozważań związanych ze szczelnością oraz izolacyjnością ogniową. Po tym okresie czas, przez który ściana zachowuje swoje właściwości ogniowe związany jest w głównej mierze ze starannością wykonania wszystkich zastosowanych materiałów, jak i całej konstrukcji.

Przekroczenia szczelności ogniowej, w każdym przypadku związane było z degradacją materiałów składowych ściany wskutek długotrwałego oddziaływania pożaru standardowego.

Stopnia degradacji materiałów składowych wraz z wynikającym z tego przekroczeniem szczelności ogniowej nie można w żaden sposób powiązać z wysokością ściany. Zależy on tylko od zastosowanych materiałów oraz staranności wykonania konstrukcji.

Wyniki badań wskazują zatem na to, że jeśli ściana o małej wysokości (3 m) zachowa swoją szczelność i izolacyjność ogniową w określonym czasie klasyfikacyjnym, to takiego samego zachowania oczekiwać należy od ścian wyższych, pod warunkiem, że ściany te wykonane zostaną z tych samych materiałów, w taki sam sposób, maksymalny wymiar tafli szklanej nie zostanie przekroczony, a słupy ściany zostaną w odpowiedni sposób wzmocnione tak, aby uniknąć zawalenia się ściany w pierwszych minutach badania.

Analiza temperatur wewnątrz profili umożliwiła zweryfikowanie tego, jak w czasie oddziaływania wysokiej temperatury ulegają one stopniowej degradacji.

Stopy aluminium topią się przy temperaturze 600-650°C, a przy temperaturze 200-250°C konstrukcje z nich wykonane tracą około 50% swojej nośności [104].

Zauważyć zatem można, że wewnętrzne kształtowniki profilu aluminiowego (związane z miejscem pomiaru P1 oraz P2) dosyć szybko przestają mieć jakiekolwiek właściwości nośne, a cała konstrukcja opiera się tylko na kształtownikach zewnętrznych.

Temperatura powyżej 250°C zarówno dla słupów skrajnych, jak i środkowych osiągnięta zostaje pomiędzy 4 a 5 minutą badania. Około 18 minuty badania w przypadku słupów wewnętrznych (M2 i M3) oraz 30 minuty w przypadku słupa na krawędzi swobodnej (M4) temperatura wewnątrz komory utworzonej przez kształtownik wzmacniający (punkt pomiarowy P1) jest już na tyle zbliżona do temperatury wewnątrz pieca, że uznać można, iż kształtownik wzmacniający uległ całkowitemu wytopieniu.

To samo dzieje się z zewnętrznym kształtownikiem profilu głównego (punkt pomiarowy P2) odpowiednio w 22 minucie dla słupów środkowych (M2 i M3) i 40 minucie w przypadku słupów skrajnych (M1 i M4). Temperatury zarejestrowane wewnątrz profili aluminiowych, podobnie do tych zarejestrowanych na zewnętrznej powierzchni profili (związanych z kryterium izolacyjności ogniowej) są niezależne od wysokości ściany.

Z temperaturą wewnątrz profili ściśle powiązane są deformacje elementu próbnego. Szczyt deformacji w początkowej fazie badania związany jest z efektem bimetalicznym. Efekt ten wyraźnie słabnie przed 10 minutą badania, a dodatkowo topnienie kształtowników aluminiowych po stronie nagrzewanej sprawia, że deformacja ulega zmniejszeniu.

Następnie z uwagi na degradację materiałów oraz stopniową utratę właściwości nośnych profili zewnętrznych deformacja ponownie wzrasta, jednakże już nie w tak gwałtownym tempie, jak w początkowej fazie badania. Przebieg wykresów deformacji jest dla wszystkich z przebadanych ścian zbliżony, różnią się one co do wartości, a różnica ta wynika ze sztywności poszczególnych ścianek.

Rys. 14. Ugięcia elementów próbnych ścian z przeszkleniem typu A (niebieski znacznik) oraz typu B (czerwony znacznik) w zależności od sztywności słupa w danym badaniu

5.2. Efekt skali w ocenie odporności ogniowej pionowych przegród przeszklonych
W trakcie przeprowadzonych badań, we wszystkich przypadkach, największa deformacja słupa zarejestrowana została w środku wysokości elementu oznaczonego jako M3, czyli środkowego słupa położonego bliżej krawędzi swobodnej. W każdym z przeprowadzonych badań słup ten charakteryzował się inną sztywnością, co związane było z jego wysokością oraz zastosowaniem lub nie profili wzmacniających.

W przypadku ścian z zastosowanym przeszkleniem typu A zależność maksymalnego ugięcia od sztywności słupa danej ściany przedstawiona została przerywaną niebieską linią na rys. 14 oraz opisana wzorem (5.1).

 (5.1)

gdzie: K – sztywność słupa; u – maksymalne ugięcie słupa.

Biorąc pod uwagę wyniki badania dla szyby typu B zauważyć można, że są one bardzo zbliżone do krzywej wyznaczonej zgodnie z równaniem 5.1 (rys. 14).

W przyjętej procedurze, sztywność słupa przedstawiona na rys. 14 obliczona została na podstawie wzoru 5.2. Stanowi ona obciążenie równomiernie rozłożone na całej wysokości słupa, o wartości wymaganej do wywołania jednostkowego przemieszczenia swobodnie podpartego słupa. W obliczeniach słup potraktowany został jako belka swobodnie podparta. Obliczoną sztywność należy rozumieć jako sztywność słupa na zginanie.

(5.2)

gdzie:
E – moduł Younga; dla aluminium = 69,5 * 109 [Pa];
J – moment bezwładności przekroju danego słupa;
f – ugięcie wynoszące 1 [m];
H – wysokość danego słupa.

Na podstawie przeprowadzonych badań sztywność przeszklonych ścian działowych określić można następującym wzorem (5.3):

(5.3)

gdzie „c” wyznaczane jest na podstawie badań elementu o wymiarach minimalnych (3 x 3 m zgodnie z przyjętą procedurą) i opisane jest wzorem (5.4):
(5.4)

gdzie:
Kb – sztywność słupa zbadanej ścianki o minimalnych wymiarach;
ub – ugięcie maksymalne słupa zbadanej ścianki o minimalnych wymiarach.

Na podstawie wyników przeprowadzonych badań oraz wzorów przedstawionych powyżej wyznaczyć można minimalną sztywność słupa dla której ściana powinna zachować swoją odporność ogniową (pod warunkiem, że ściana o minimalnych wymiarach osiągnęła w badaniu odpowiednią klasę odporności ogniowej):
(5.5)

gdzie:
Kmin – minimalna sztywność słupa ściany dla której zachowana zostanie klasa odporności ogniowej,
umax – przewidywane maksymalne ugięcie ściany o minimalnej sztywności.

Znając ugięcie maksymalne słupa zbadanej ścianki o minimalnych wymiarach (ub) oraz bazując na wynikach badań przeprowadzonych na potrzeby artykułu wyznaczyć można przewidywane maksymalne ugięcie ściany o minimalnej sztywności.

Zakładając, że aluminiowe przeszklone ściany działowe z zastosowanymi innymi przeszkleniami lub z zastosowanym innym profilem o podobnej budowie (profile trzykomorowe z przekładką termiczną izolującą środkową komorą) będą uginać się w taki sam lub zbliżony sposób jak te, które poddane zostały opisanym powyżej badaniom, przyjąć można, że stosunek ugięcia ściany o maksymalnych wymiarach do ugięcia ściany o wymiarach minimalnych będzie taki sam.

Przewidywane maksymalne ugięcie ściany przy minimalnej sztywności słupa będzie zatem powiększone w taki sam sposób, jak zwiększyło się ugięcie słupa M3 ściany z badania nr 7 (ściana o wysokości 5,954 m, profile bez wzmocnień) wynoszące 0,25806 m, względem ugięcia słupa M3 w badaniu nr 1 (ściana o wysokości 3,0 m, profile bez wzmocnień), wynoszącego 0,11238 m.

Biorąc pod uwagę powyższe założenia przewidywane ugięcie maksymalne dla minimalnej sztywności słupa wynosić będzie:
(5.6)

Podstawiając powyższą zależność (5.6) oraz zależność (5.4) do równania określającego sztywność minimalną (5.5) otrzymujemy:
(5.7)

Na podstawie równania 5.7 możliwe jest określenie maksymalnej dopuszczalnej wysokości ścian dla słupa o określonych wymiarach przekroju (o określonym momencie bezwładności) oraz określenie wymaganego przekroju słupa wyrażonego jego momentem bezwładności dla danej wysokości ściany.

Podstawiając do wzoru 5.2 wartości znane otrzymujemy:
(5.8)

Porównując wyznaczoną wartość (5.8) z równaniem (5.7), otrzymujemy:
(5.9)

Z powyższego równania możliwe jest wyznaczenie maksymalnej dopuszczalnej wysokości ścian dla słupa o określonym momencie bezwładności (5.10) oraz określenie wymaganego minimalnego momentu bezwładności słupa dla danej wysokości ściany (5.11).

Korzystając z pierwszego z wyprowadzonych wzorów (5.10) obliczyć można maksymalną dopuszczalną wysokość ściany wykonanej przy użyciu profili o takim samym przekroju jak te zastosowane w badaniu próbki o wysokości 3 m. Drugi z wzorów (5.11) pozwala na dobranie odpowiednich profili wzmacniających w celu uzyskania dowolnej wysokości ściany.
(5.10)

gdzie:
Js – moment bezwładności przekroju słupa dla którego określana jest wysokość maksymalna

 (5.11)

gdzie:
Hs – wysokość ściany dla której określony jest minimalny moment bezwładności przekroju słupa.

Na podstawie wzoru 5.10 możliwe jest również wyznaczenie współczynnika wyrażającego efekt skali w ocenie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych. Współczynnik ten określa stosunek maksymalnej dopuszczalnej wysokości ściany do wysokości ściany zbadanej, czyli:
(5.12)

gdzie:
bs – współczynnik wyrażający efekt skali,
Hmax – maksymalna dopuszczalna wysokość ściany dla słupa o określonym momencie bezwładności (słupa ściany poddanej badaniu), zgodna z wzorem 5.10,
Hb – wysokość próbki poddanej badaniu w zakresie odporności ogniowej,

Zgodnie z przyjętymi założeniami wysokość próbki poddanej badaniu w zakresie odporności ogniowej (Hs) wynosi 3 m. Wartość maksymalnej dopuszczalnej wysokości ściany dla słupa o określonym momencie bezwładności określona jest wzorem 5.10. Podstawienie znanych wartości do wzoru 5.12 umożliwia obliczenie współczynnika wyrażającego efekt skali w ocenie odporności ogniowej:
(5.13)

gdzie:
Jb – moment bezwładności przekroju słupa zbadanej ścianki o minimalnych wymiarach;
Kb – sztywność słupa zbadanej ścianki o minimalnych wymiarach;
ub – ugięcie maksymalne słupa zbadanej ścianki o minimalnych wymiarach.

Na podstawie wyników przeprowadzonych badań oraz wzorów wyprowadzonych powyżej opracowany został algorytm postępowania przy ocenie odporności ogniowej aluminiowych przeszklonych ścian działowych o określonej wysokości, przedstawiony na rys. 15.

W celu przybliżenia sposobu działania algorytmu zaprezentowanego na rysunku 15, poniżej przedstawiono przykład obliczeniowy. Założono w nim, że wymagana wysokość przeszklonej ściany działowej to:

Przykładowa ściana w wersji bez wzmocnień wykonana jest z profili aluminiowych dla których moment bezwładności przekroju poprzecznego wynosi:

Zgodnie z przedstawionym na rysunku 84 algorytmem w przykładzie założono, że wykonano badanie próbki o wymiarach 3 x 3 m, podczas którego oczekiwane kryteria odporności ogniowej nie zostały przekroczone. Maksymalne ugięcie słupa podczas badania wynosiło:

Znając moment bezwładności przekroju słupa oraz jego wysokość wyznaczyć można jego sztywność, która w tym przypadku wynosić będzie w przybliżeniu:

Podstawiając wymienione powyżej dane do wzoru 6.12 otrzymujemy wartość maksymalnej wysokości ściany jaką wykonać można przy użyciu przebadanych 3-metrowych próbkach profili. Wynosi ona w omawianym przypadku:

Oznacza to że:

a co za tym idzie należy określić minimalny moment bezwładności przekroju słupa dla wymaganej wysokości ściany działowej (8 m), korzystając z wzoru 6.13. Podstawiając dane określone w przykładzie otrzymujemy:

Na podstawie podanej powyżej wartości możliwe jest dobranie odpowiednich profili za pomocą których należy wzmocnić słupy ścianki o wysokości 8 m tak, aby zachowała ona określoną klasę odporności ogniowej

Rys. 15. Algorytm postępowania przy ocenie odporności ogniowej aluminiowych przeszklonych ścian działowych o określonej wysokości

6. Podsumowanie
W ramach niniejszej pracy przeprowadzono 8 badań w zakresie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych o wysokości od 3,0 do 6,0 m. Uzyskane wyniki badań pozwoliły na opracowanie algorytmu umożliwiającego uwzględnienie efektu skali w ocenie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych.

Na podstawie równań 5.10 i 5.11 oraz wyników badania próbki o minimalnych wymiarach określonych w przyjętej procedurze badawczej, można wyznaczyć maksymalną wysokość przeszklonej ściany aluminiowej dla danego przekroju aluminiowego profilu.

Ponadto można ustalić minimalny wymagany moment bezwładności przekroju profilu, dla którego ścianka o danej wysokości zachowa swoją odporność ogniową. Na podstawie wymaganego minimalnego momentu bezwładności przekroju profilu aluminiowego możliwe jest natomiast dobranie odpowiednich profili wzmacniających.

Bartłomiej Sędłak
Instytut Techniki Budowlanej

Bibliografia
[1] B. Sędłak, „Rozprawa doktorska na temat ‘Efekt skali w ocenie odporności ogniowej pionowych przegród przeszklonych,’” Instytut Techniki Budowlanej, 2021.
[2] B. Sędłak, P. Sulik, and A. Garbacz, „Scale effect in the evaluation of the fire resistance of glazed partitions,” J. Build. Eng., vol. 49, p. 104108, May 2022, doi: 10.1016/j.jobe.2022.104108.
[3] B. Sędłak, P. Sulik, and A. Garbacz, „Fire resistance of aluminium-glazed partitions depending on their height,” Fire Mater., p. fam.2971, Mar. 2021, doi: 10.1002/fam.2971.
[4] B. Sędłak, G. Kimbar, J. Kinowski, and P. Sulik, „Study of aluminium
glazed partitions stiffness influence on deflection in fire resistance tests,” in Proceedings of Applications of Structural Fire Engineering ASFE 2019, 2019, pp. 424–429.
[5] B. Sędłak, P. Sulik, and A. Garbacz, „Fire Resistance Of Aluminium Glazed Partitions Depending On Their Height,” in Interflam 2019, 2019.
[6] B. Sędłak, P. Roszkowski, and P. Sulik, „Fire Insulation Of Aluminum Glazed Partitions Depending On The Infill Solution Of Framework Profiles,” Civ. Environ. Eng. REPORTS, vol. 26, no. 3, pp. 91–107, 2017, doi: 10.1515/ceer-2017-0038
[7] M. Kosiorek,Z. Laskowska, „Bezpieczeństwo pożarowe – część XV, Ogniochronne przegrody przeszklone,” Mater. Bud., vol. 1, pp. 117–119, 2007.
[8] P. Sulik, B. Sędłak, „Ochrona przeciwpożarowa w przegrodach wewnętrznych,” Izolacje, vol. 20, no. 9, pp. 30–34, 2015.
[9] A. Borowy, „Badania odporności ogniowej wewnętzrnych przegród budowlanych oraz stolarki otworowej,” Inżynier Budownictwa, vol. 11, pp. 64–68, 2013.
[10] P. Sulik, B. Sędłak, J. Kinowski, „Bezpieczeństwo pożarowe ścian zewnętrznych (Cz. 1) Elewacje szklane, wymagania, badania, przykłady,” Ochr. Przeciwpożarowa, vol. 50, no. 4/14, pp. 10– 16, 2014.
[11] P. Sulik, B. Sędłak, J. Kinowski, „Bezpieczeństwo pożarowe ścian zewnętrznych (Cz. 2) Mocowanie okładzin elewacyjnych,” Ochr. Przeciwpożarowa, vol. 51, no. 1/15, pp. 9–12, 2015.
[12] J. Kinowski,P. Sulik, „Bezpieczeństwo użytkowania elewacji,” Mater. Bud., vol. 9, pp. 38–39, 2014.
[13] P. Sulik, B. Sędłak, „Odporność ogniowa pionowych przegród przeszklonych. Część 2,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 20, no. 9, pp. 31-32,34-35, 2015.
[14] J. Kinowski, P. Sulik, B. Sędłak, „Badania i klasyfikacja systemów pionowych przegród przeszklonych o określonej klasie odporności ogniowej,” BiTP, vol. 42, no. 2, pp. 135–140, 2016, doi: 10.12845/ bitp.42.2.2016.14.
[15] B. Sędłak, „Wymagania z zakresu nienośnych przegród przeciwpożarowych
- przeszklone ściany osłonowe i działowe, drzwi i bramy,” in Budynek wielofunkcyjny z częścią usługowo-handlową i garażem podziemnym - w aspekcie projektowania, wykonawstwa i odbioru przez PSP: Materiały pomocnicze do wykładów, Warszawa: Grażyna Grzymkowska-Gałka ARCHMEDIA, 2016, pp. 43–62.
[16] B. Sędłak, P. Sulik, J. Kinowski, „Wymagania i rozwiązania techniczne systemów pionowych przegród przeszklonych o określonej klasie odporności ogniowej,” BiTP, vol. 42, no. 2, pp. 167–171, 2016, doi: 10.12845/bitp.42.2.2016.18.
[17] P. Sulik, B. Sędłak, „Odporność ogniowa pionowych przegród przeszklonych. Część 1,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 20, no. 7–8, pp. 37- 38,40,42-43, 2015.
[18] B. Sędłak, P. Sulik, „Odporność ogniowa pionowych elementów przeszklonych,” Szkło i Ceram., vol. 66, no. 5, pp. 8–10, 2015.
[19] P. Roszkowski, B. Sędłak, „Metodyka badań odporności ogniowej dachów przeszklonych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 16, no. 6, pp. 50–52, 2011.
[20] P. Roszkowski, B. Sędłak, „Badania odporności ogniowej poziomych elementów przeszklonych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 12, pp. 46–51, 2014.
[21] O. Korycki, K. Kuczyński, „Zasady wprowadzania do obrotu stolarki budowlanej w świetle PN-EN 14351-1:2006,” Mater. Bud., vol. 8, pp. 94–96, 2007.
[22] M. Jakimowicz, „Okna i drzwi balkonowe w świetle obowiązującego prawa,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 7–8, pp. 61–65, 2010.
[23] B. Sędłak, „Metodyka badań odporności ogniowej drzwi przeszklonych. Cz. 2.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 17, no. 4, pp. 55- 58,60, 2012.
[24] B. Sędłak, „Metodyka badań odporności ogniowej drzwi przeszklonych. Cz. 1.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 17, no. 3, pp. 50-52,60, 2012.
[25] B. Sędłak, „Przeszklone drzwi dymoszczelne – badania oraz klasyfikacja w zakresie dymoszczelności,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 18, no. 4, pp. 35–38, 2013.

[26] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „Fire Resistance of timber doors - Part II: Technical solutions and test results,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 86, pp. 129–132, 2014.
[27] A. Borowy, „Fire Resistance Testing of Glazed Building Elements,” in POŽÁRNÍ OCHRANA 2014, 2014, pp. 15–17.
[28] P. Sulik, B. Sędłak, D. Izydorczyk, „Odporność ogniowa i dymoszczelność drzwi przeciwpożarowych na wyjściach awaryjnych z tuneli – badania i klasyfikacja,” Logistyka, no. 6, pp. 10104–10113, 2014.
[29] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „Fire Resistance of timber doors - Part I: Test procedure and classification,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 86, pp. 125–128, 2014.
[30] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „Problematyka prawidłowego odbioru wybranych oddzieleń przeciwpożarowych,” Mater. Bud., no. 11, pp. 62–64, 2014.
[31] P. Sulik, B. Sędłak, „Odporność ogniowa drzwi z dużymi przeszkleniami,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 20, no. 3, pp. 38–42, 2015.
[32] P. Sulik, D. Izydorczyk, B. Sędłak, „Elementy decydujące o awariach wybranych oddzieleń przeciwpożarowych,” in XXVII Konferencja Naukowo-Techniczna Awarie Budowlane, 20-23.05, Szczecin – Międzyzdroje, 2015, pp. 771–778.
[33] J. Kinowski, B. Sędłak, P. Sulik, „Odporność ogniowa i dymoszczelność drzwi zgodnie z PN-EN 16034,” Mater. Bud., vol. 1, no. 11, pp. 67–69, Nov. 2015, doi: 10.15199/33.2015.11.20.
[34] D. Izydorczyk, P. Sulik, „Odporność ogniowa drzwi stalowych,” Mater. Bud., vol. 1, no. 7, pp. 33–36, Jul. 2015, doi: 10.15199/33.2015.07.07.
[35] P. Sulik, B. Sędłak, „Wybrane zagadnienia związane z drzwiami przeciwpożarowymi,” Inżynier Budownictwa, no. 11, pp. 90–97, 2015.
[36] A. Schmidt, „Projekt normy wyrobu dla drzwi wewnętrznych: prEN 14351-2–stan prac,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 5, 2015.
[37] P. Sulik, B. Sędłak, „Prawidłowy odbiór przeszklonych drzwi przeciwpożarowych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 20, no. 2, pp. 46-49,56, 2015.
[38] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „Izolacyjność ogniowa drzwi przeciwpożarowych,” Izolacje, vol. 21, no. 1, pp. 52–63, 2016.
[39] B. Sędłak, A. Frączek, P. Sulik, „Wpływ zastosowanego rozwiązania progowego na dymoszczelność drzwi przeciwpożarowych,” Mater. Bud., vol. 1, no. 7, pp. 26–29, Jul. 2016, doi: 10.15199/33.2016.07.07.
[40] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „THERMAL INSULATION OF SINGLE LEAF FIRE DOORS, Test results comparison in standard temperature- time fire scenario for different types of doorsets,” Appl. Struct. Fire Eng., Jan. 2016, doi: 10.14311/asfe.2015.077.
[41] P. Sulik, D. Izydorczyk, B. Sędłak, „Bezinwazyjna weryfikacja poprawności wykonania i montażu drzwi przeciwpożarowych,” in Problemy techniczno-prawne utrzymania obiektów budowlanych: Ogólnopolska konferencja, Warszawa, 22-23 stycznia 2016, 2016, pp. 147–150.
[42] B. Sędłak, P. Sulik, „Badania odporności ogniowej i dymoszczelności drzwi przeszklonych zgodnie z wymaganiami normy wyrobu PN-EN 16034. Cz. 1,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 2, pp. 30–35, 2017.
[43] B. Sędłak, P. Sulik, „Badania odporności ogniowej i dymoszczelności drzwi przeszklonych zgodnie z wymaganiami normy wyrobu PN-EN 16034. Cz.2,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 3, pp. 40,42-43, 2017.
[44] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „Thermal insulation of single leaf fire doors: Test results comparison in standard temperature-time fire scenario for different types of doorsets,” Applications of Structural Fire Engineering. 2017.
[45] B. Sędłak, P. Sulik, „Wymagania dotyczące klasy odporności ogniowej zamknięć otworów w przegrodach przeciwpożarowych,” Mater. Bud., vol. 1, no. 3, pp. 68–70, Mar. 2017, doi: 10.15199/33.2017.03.19.
[46] D. Izydorczyk, B. Sędłak, B. Papis, P. Turkowski, „Doors with Specific Fire Resistance Class,” Procedia Eng., vol. 172, pp. 417–425, 2017, doi: 10.1016/j.proeng.2017.02.010.
[47] D. Izydorczyk, B. Sędłak, P. Sulik, „FIRE DOORS IN TUNNELS EMERGANCY EXITS – SMOKE CONTROL AND FIRE RESISTANCE TESTS,” in IFireSS 2017 – 2nd International Fire Safety Symposium Naples, Italy, June 7-9, 2017, 2017, pp. 1–8.
[48] B. Sędłak, P. Sulik, „Badania odporności ogniowej i dymoszczelności drzwi przeszklonych zgodnie z wymaganiami normy wyrobu PN-EN 16034. Część 1,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 2, pp. 30–35, 2017.
[49] D. Izydorczyk, P. Sulik, J. Kinowski, B. Sędłak, „Fire resistance of timber windows – Part II: Technical solutions and test results,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 92, pp. 113–116, 2015.
[50] J. Kinowski, B. Sędłak, P. Sulik, D. Izydorczyk, „Fire resistance of timber windows – Part 1: Test procedure and classification,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 92, pp. 183–187, 2015.
[51] W. K. Chow, Y. Gao, C. L. Chow, „A Review on Fire Safety in Buildings with Glass Façade,” J. Appl. Fire Sci., vol. 16, no. 3, pp. 201–223, Jan. 2006, doi: 10.2190/AF.16.3.b.
[52] B. SIEBERT, „Modern Facades made of Glass,” IABSE Congr. Rep., vol. 17, no. 9, pp. 342–343, Jan. 2008, doi: 10.2749/222137908796292911.
[53] B. Sędłak, „Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych. Cz. 2.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 17, no. 10, pp. 53-58,60, 2012.
[54] B. Sędłak, „Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych. Cz. 1.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 17, no. 9, pp. 52–54, 2012.
[55] B. Sędłak, J. Kinowski, „Badania odporności ogniowej ścian osłonowych – przyrosty temperatury na szybach,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 18, no. 11, pp. 20–25, 2013.
[56] J. Anderson, R. Jansson, „Façade fire tests – measurements and modeling,” MATEC Web Conf., vol. 9, p. 2003, 2013, doi: 10.1051/matecconf/20164603002.
[57] B. Sędłak, J. Kinowski, A. Borowy, „Fire resistance tests of large glazed aluminium curtain wall test specimens - Results comparison,” in MATEC Web of Conferences, 2013, vol. 9, p. 02009, doi: 10.1051/matecconf/20130902009.
[58] B. Sędłak, „Odporność ogniowa ścian osłonowych z dużymi przeszkleniami. Cz. 1.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 3, pp. 16-19,25, 2014.
[59] B. Sędłak, „Odporność ogniowa ścian osłonowych z dużymi przeszkleniami. Cz. 2.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 5, pp. 28–31, 2014.
[60] B. Sędłak, „Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian osłonowych wg nowego wydania normy PN-EN 1364-3,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 7–8, pp. 49–53, 2014.
[61] P. Sulik, B. Sędłak, P. Turkowski, W. Węgrzyński, „Bezpieczeństwo pożarowe budynków wysokich i wysokościowych,” in Budownictwo na obszarach zurbanizowanych, Nauka, praktyka, perspektywy, A. Halicka, Ed. Politechnika Lubelska, 2014, pp. 105–120.
[62] P. Sulik, B. Sędłak, „Bezpieczeństwo pożarowe przeszklonych elewacji,” Mater. Bud., vol. 1, no. 9, pp. 20–22, Sep. 2015, doi: 10.15199/33.2015.09.04.
[63] J. Kinowski, B. Sędłak, P. Sulik, „Izolacyjność ogniowa aluminiowo- szklanych ścian osłonowych w zależności od sposobu wypełnienia profili szkieletu konstrukcyjnego,” Izolacje, vol. 20, no. 2, pp. 48–53, 2015.
[64] P. Sulik, B. Sędłak, „Bezpieczeństwo pożarowe szklanych fasad,” Inf. Bud. Murator - Fasady, pp. 38–42, 2015.
[65] J. Kinowski, B. Sędłak, P. Sulik, „Large glazing in curtain walls - Study on impact of fixing methods on fire resistance,” in MATEC Web of Conferences, 2016, vol. 46, p. 05004, doi: 10.1051/matecconf/20164605004.
[66] P. Sulik, B. Sędłak, J. Kinowski, „Study on critical places for maximum temperature rise on unexposed surface of curtain wall test specimens,” in MATEC Web of Conferences, 2016, vol. 46, p. 02006, doi: 10.1051/matecconf/20164602006.
[67] B. Sędłak, P. Sulik, „Odporność ogniowa pasów międzykondygnacyjnych aluminiowo-szklanych ścian osłonowych,” Izolacje, vol. 21, no. 1, pp. 66–73, 2016.
[68] J. Kinowski, B. Sędłak, P. Sulik, D. Izydorczyk, „FIRE RESISTANCE GLAZED CONSTRUCTIONS CLASSIFICATION, Changes in the field of application,” Appl. Struct. Fire Eng., Jan. 2016, doi: 10.14311/asfe.2015.073.
[69] P. Sulik, J. Kinowski, B. Sędłak, „FIRE RESISTANCE OF ALUMINIUM GLAZED CURTAIN WALLS, Test results comparison depending on the side of fire exposure,” Appl. Struct. Fire Eng., Jan. 2016, doi: 10.14311/asfe.2015.076.
[70] P. Sulik, G. Kimbar, B. Sędłak, „FIRE RESISTANCE OF SPANDRELS IN ALUMINIUM GLAZED CURTAIN WALLS,” in IFireSS 2017 – 2nd International Fire Safety Symposium Naples, Italy, June 7-9, 2017, 2017.
[71] P. Sulik, B. Sędłak, „Wybrane aspekty oceny odporności ogniowej przeszklonych elementów oddzielenia przeciwpożarowego,” J. Civ. Eng. Environ. Archit., vol. 64, pp. 17–29, 2017, doi: 10.7862/rb.2017.100.
[72] P. Sulik, B. Sędłak, „Wybrane aspekty oceny odporności ogniowej przeszklonych elementów oddzielenia przeciwpożarowego,” in 63. Konferencja Naukowa Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN oraz Komitetu Nauki PZITB Krynica Zdrój, 17-22.09.2017, 2017.
[73] Z. Laskowska, M. Kosiorek, „Bezpieczeństwo pożarowe ścian działowych przeszklonych – badania i rozwiązania,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 1, pp. 16–21, 2008.
[74] P. Roszkowski, B. Sędłak, „Metodyka badań odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 16, no. 9, pp. 59–64, 2011.
[75] B. Sędłak, P. Roszkowski, „Klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 17, no. 7–8, pp. 54–59, 2012.
[76] Z. Laskowska, A. Borowy, „Rozszerzone zastosowanie wyników badań odporności ogniowej ścian działowych przeszklonych wg PN-EN 15254-4,” Mater. Bud., vol. 7, pp. 62–64, 2012.
[77] B. Sędłak, „Systemy przegród aluminiowo szklanych o określonej klasie odporności ogniowej,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 18, no. 10, pp. 30-33,41, 2013.
[78] B. Sędłak, „Bezszprosowe szklane ściany działowe o określonej klasie odporności ogniowej,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 11, p. 24,26,28,30, 2014.
[79] B. Sędłak, „Badania odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 2, pp. 30–33, 2014.
[80] B. Sędłak, „Ściany działowe z pustaków szklanych – badania oraz klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 19, no. 1, pp. 30–33, 2014.
[81] B. Sędłak, D. Izydorczyk, P. Sulik, „Fire Resistance of timber glazed partitions,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 85, pp. 221–225, 2014.
[82] B. Sędłak, P. Sulik, „Odporność ogniowa wielkogabarytowych pionowych elementów przeszklonych,” Mater. Bud., vol. 1, no. 7, pp. 28–30, Jul. 2015, doi: 10.15199/33.2015.07.06.
[83] B. Sędłak, „Bezpieczeństwo pożarowe przeszklonych ścian działowych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 20, no. 5, pp. 34–40, 2015.
[84] P. Sulik, B. Sędłak, „Odporność ogniowa drewnianych przeszklonych ścian działowych,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 20, no. 3, pp. 43–48, 56, 2015.
[85] B. Sędłak, P. Sulik, P. Roszkowski, „Fire resistance tests of aluminium glazed partitions with timber insulation inserts,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 92, pp. 395–398, 2015.
[86] B. Sędłak, D. Izydorczyk, P. Sulik, „Aluminium glazed partitions with timber insulation inserts – fire resistance tests results depending on the type of used wood,” Ann. Warsaw Univ. Life Sci. - SGGW For. Wood Technol., vol. 92, pp. 102–106, 2016.
[87] B. Sędłak, P. Sulik, „Badanie i klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych według wymagań nowego wydania normy badawczej. Cz. 1.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 21, no. 2, pp. 38–40, 42, 2016.
[88] B. Sędłak, P. Sulik, „Badanie i klasyfikacja w zakresie odporności ogniowej przeszklonych ścian działowych zgodnie z wymaganiami nowego wydania normy badawczej. Cz. 2.,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 21, no. 5, pp. 27–28, 30–34, 2016.
[89] B. Sędłak, J. Kinowski, D. Izydorczyk, P. Sulik, „FIRE RESISTANCE TESTS OF ALUMINIUM GLAZED PARTITIONS, Results comparison,” Appl. Struct. Fire Eng., Jan. 2016, doi: 10.14311/asfe.2015.075.
[90] P. Sulik, B. Sędłak, J. Kinowski, „Study on critical places for maximum temperature rise on unexposed surface of walls with butt jointed glazing test specimens,” in IFireSS 2017 – 2nd International Fire Safety Symposium Naples, Italy, 2017.
[91] B. Sędłak, P. Roszkowski, P. Sulik, „FIRE INSULATION OF ALUMINUM GLAZED PARTITIONS DEPENDING ON THE INFILL SOLUTION OF FRAMEWORK PROFILES,” Civ. Environ. Eng. REPORTS, vol. 26, no. 3, pp. 91–107, 2017, doi: 10.1515/ceer-2017-0038.
[92] B. Sędłak, J. Kinowski, P. Roszkowski, P. Sulik, „Izolacyjność ogniowa przeszklonych ścian bezszprosowych,” Mater. Bud., vol. 1, no. 7, pp. 17–20, Jul. 2017, doi: 10.15199/33.2017.07.05.
[93] B. Sędłak, P. Sulik, „Ogólne zasady dotyczące badań odporności ogniowej elementów przeszklonych. Cz.1,” ŚWIAT SZKŁA, vol. 23, no. 2, pp. 34–38, 2018.
[94] V. Babrauskas, R. B. Williamson, „The historical basis of fire resistance testing — Part I,” Fire Technol., vol. 14, no. 3, pp. 184–194, Aug. 1978, doi: 10.1007/BF01983053.
[95] V. Babrauskas, R. B. Williamson, „The historical basis of fire resistance testing — Part II,” Fire Technol., vol. 14, no. 4, pp. 304–316, Nov. 1978, doi: 10.1007/BF01998390.
[96] S. B. Hamilton, „A Short History of the Structural Fire Protection of Buildings Particularly in England, Special Report No. 27,” London, 1958.
[97] Böhme, „Mittheilungen,” Berlin, 1891.
[98] M. Gravit, V. Gumenyuk, O. Nedryshkin, „Fire Resistance Parameters for Glazed Non-Load-Bearing Curtain Walling Structures. Extended Application,” Procedia Eng., vol. 117, pp. 114–118, 2015, doi: 10.1016/j.proeng.2015.08.131.
[99] D. Izydorczyk, B. Sędłak, B. Papis, P. Turkowski, „Doors with specific fire resistance class,” in 12th International Conference „Modern Building Materials, Structures and Techniques,” 2016.
[100] B. Sędłak, P. Sulik, A. Garbacz, „Fire resistance of aluminium-glazed partitions depending on their height,” Fire Mater., p. fam.2971, Mar. 2021, doi: 10.1002/fam.2971.
[101] J. Kinowski, P. Sulik, B. Sędłak, „Impact of improper storage and installation of glazed fire rated walls on their performance,” MATEC Web Conf., vol. 284, p. 02003, Jul. 2019, doi: 10.1051/matecconf/201928402003.
[102] K. Podawca, M. Przywózki, „The Impact of Structural and Material Solutions for Glazing Connections on Deformation During Fire,” Saf. Fire Technol., vol. 53, no. 1, pp. 118–128, 2019, doi: 10.12845/sft.53.1.2019.7.
[103] EN 1364-1:2015 Fire resistance tests for non-loadbearing elements - Part 1: Walls.”
[104] D. Skejić, I. Ćurković, M. J. Rukavina, „BEHAVIOUR OF ALUMINIUM STRUCTURES IN FIRE, A review,” Appl. Struct. Fire Eng., no. October, 2016, doi: 10.14311/asfe.2015.047.

Całość artykułu w wydaniu drukowanym i elektronicznym 

Inne artykuły o podobnej tematyce patrz Serwisy Tematyczne 
Więcej informacji:  Świat Szkła 6/2022